Σάββατο, Απριλίου 08, 2006

Πορτοκαλάδα

Πίναμε καφέ. Το κοριτσάκι με τα χαρτομάντιλα σε πλησίασε. Θα' ταν δεν θα 'ταν έξι χρονών και είχε μια μακριά κοτσίδα. Του είπες να φύγει.
«Δεν θέλω λεφτά. Θέλω να μου πάρεις μια πορτοκαλάδα», σου είπε.
Του έδωσες ό,τι ψιλά είχες. Το είδαμε να πηγαίνει στο περίπτερο και να αγοράζει την πορτοκαλάδα. Πήρε πλαστικό μπουκάλι, έβγαλε το καπάκι, έβαλε το μπουκάλι στο στόμα του, γύρισε λίγο το κεφάλι προς τα πίσω και η πορτοκαλάδα άρχισε να κατεβαίνει στο λαρύγγι του, την ίδια ώρα που δάκρυα άρχισαν να κατεβαίνουν από τα μάτια σου.
Η πορτοκαλάδα μετατρεπόταν σε γλύκα και τα δάκρυα σου ήταν καθαρά σαν ενοχή που δεν φταίει. Η πορτοκαλάδα εξαφανιζόταν σιγά σιγά από το μπουκάλι και ο ήλιος άρχιζε να δύει.
Το κοριτσάκι ξαναέβαλε το καπάκι και το μάτι του έπεσε σε ένα ροζ πορτοφόλι που κρεμόταν στο περίπτερο. Το λιμπίστηκε· τα λεφτά που του έδωσες του έφταναν και το αγόρασε κι αυτό.
Μετά, με την σακκούλα με τα χαρτομάντιλα και το ροζ πορτοφολάκι στο ένα χέρι και την πορτοκαλάδα στο άλλο, χάθηκε από τα μάτια μας· τα στεγνά δικά μου και τα υγρά δικά σου.

10 Comments:

At 4/08/2006 06:47:00 μ.μ., Blogger Mr.Folios said...

Ετσι ηταν.

 
At 4/08/2006 07:31:00 μ.μ., Blogger Marina said...

Μερικά πράγματα αξίζει τον κόπο να τα κάνουμε.

 
At 4/08/2006 08:02:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Παντα ειχα προβλημα να ξεχωρισω ενα παιδι παιδι απο ενα πονηρο παιδι με χαρτομαντηλα
Ωραιο

 
At 4/08/2006 09:58:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

τί σκέφτονταν τά στεγνά μάτια άραγε; τί τά υγρά;

 
At 4/08/2006 11:12:00 μ.μ., Blogger lemon said...

DrUqbar, τα παιδιά είναι πάντα παιδιά, μάλλον εννοούσες οτι δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποτέ εαν αυτός που το έστειλε έχει πραγματικά ανάγκη ή πονηρό σκοπό... Ολοι μας την έχουμε αυτή την απορία, όλοι μας, σου λέω.
Και συμπεριφερόμαστε σπασμωδικά, άλλοτε δίνουμε κι άλλοτε οχι, άλλοτε βουρκώνουμε απο έξω μας κι άλλοτε απο μέσα μας...

 
At 4/09/2006 03:26:00 π.μ., Blogger άρχοντας Κώστας said...

Λέμον συμφωνώ.
Πρόβλημα κι αυτό με αυτά τα παιδιά.
Σε κάνουν να σκέφτεσαι κι ενιότε να βουρκώνεις...

 
At 4/09/2006 05:23:00 μ.μ., Blogger Γιουτζίν said...

σαν ενοχή που δεν φταίει,
σαν ενοχή εξ αμελείας

 
At 4/10/2006 04:37:00 π.μ., Blogger Anastasia Konstantakatou said...

αληθινο και για αυτο επώδυνο

 
At 4/10/2006 10:33:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

μελό

 
At 4/10/2006 11:37:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

...μακάρουνο!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home