Η Εκλογή της Φώφη(ς).

Η αδελφική μου φίλη η Φώφη είναι Υπερνομάρχης, που είναι κάτι σαν Υπερήρωας στην ελληνική του έκδοση. Δεν φοράει μπέρτα, δεν πετά, δεν φτιάχνει ιστούς αράχνης, δεν ντύνεται νυχτερίδα, δεν έχει εν γένει μαγικές ιδιότητες πλην μίας: ένα μαγικό επίθετο.

Αυτό το επίθετο αρχικά στάθηκε εμπόδιο για την Φώφη, η οποία είχε ένα όραμα για τον τόπο και ήθελε να προσφέρει στα κοινά με όλες της τις δυνάμεις, αλλά γνώριζε πολύ καλά πόσο δύσκολη είναι η πολιτική ανέλιξη ενός παιδιού παλιού πολιτικού. Γνώριζε πόσο δύσπιστος είναι ο λαός απέναντι σε τέκνα παλιών πολιτικών και πόσο ενάντιος στο ριζικά αντιδημοκρατικό φαινόμενο της κληρονομικής διαδοχής των δημοσίων αξιωμάτων. Γνώριζε ότι κάθε παιδί παλιού πολιτικού πρέπει να είναι τρεις φορές πιο άξιο από τον οποιοδήποτε τυχερό που ξεκινά με το αβαντάζ ο πατέρας του να ήταν οβελιστής ή βιολοντσελίστας. Γνώριζε πόσο περισσότερο έπρεπε να πολεμήσει από τον οποιοδήποτε τυχερό που δεν είχε την κατάρα ενός γνωστού επιθέτου, προκειμένου να καθιερωθεί στο ίδιο της το κόμμα και να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Τα γνώριζε όλα αυτά η Φώφη, ωστόσο αντλούσε δύναμη από τα ίδια της τα δεσμά, από το επίθετό της. Έλεγε ότι είμαι μια Γ... και δεν θα το βάλω κάτω. Δεν θα αφήσω τον οποιοδήποτε άλλον να με ξεπεράσει, μόνο και μόνο επειδή του τα έφερε δεξιά η ζωή και ο πατέρας του τύλιγε σουβλάκια ή έπαιζε σε ορχήστρες. Είμαι μια Γ... και θα τα καταφέρω.

Και πράγματι η Φώφη, σιγά σιγά, με καθημερινό αγώνα, ανέβηκε ένα ένα τα σκαλιά και επέβαλε την αξία της, έτσι ώστε να μην μπορεί να την αμφισβητήσει κανένας. Μια μέρα έφτασε να γίνει Υπερνομάρχης.

Νομάρχη είχε έναν από αυτούς τους ευνοημένους της μοίρας (ουδεμία έκπληξη - στην Ελλάδα ζούμε). Τέσσερα (4) (four) (quattro) χρόνια τον ανέχτηκε τον ευνοημένο.

Τι ζήτησε η Φώφη από τον Αρχηγό της; Ένα πράγμα μόνο: να απαλλαγεί από δαύτον την δεύτερη τετραετία. Πίστευε ότι ο Αρχηγός, έχοντας κι αυτός διανύσει μια παρόμοια θητεία με την δική της, θα την κατανοούσε.

Φευ. Δεν της πέρασε (ουδεμία έκπληξη - στην Ελλάδα ζούμε).

Δεν ανησυχώ για την Φώφη. Έχει ατσαλωθεί τόσο όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια της ανόδου της, που θα βγει πιο δυνατή και από αυτήν την αναποδιά.

Αλλά με πονάει να ζω σε μια χώρα, που επειδή έτυχε ο πατέρας σου να ήταν Πρωθυπουργός ή Υπουργός, πρέπει να υφίστασαι τόσα και τόσα για να γίνεις κι εσύ Πρωθυπουργός ή Υπουργός.

Κουράγιο Φωφούλα, κάνε υπομονή γλυκιά μου, μην αφήνεις την αναξιοκρατία να σε καταβάλει.

ΚΑΡΙΟΛΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ.