Η καθ' ημάς Σουηδία

Aν αποδεικνύει κάτι η όλη ιστορία με τον αποκεφαλισμό Φλωρίδη, δεν είναι τόσο το απόλυτο μπάχαλο που μπορεί να διέπει ένα κόμμα εξουσίας, όσο το ότι ο χρυσός κανόνας για κάθε κόμμα είναι να μιλάει μόνο ξύλινα, να αοριστολογεί, να ταυτολογεί, να μπουρδολογεί, να συνθηματολογεί. Αποτελεί τεράστιο λάθος η οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση προτάσεων σε τομείς που καίνε, όπως η οικονομία, η κοινωνική ασφάλιση, η ανεργία. Να περνάει ο καιρός, να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές.

Πόσοι αλήθεια θα μας ψηφίσουν βάσει του προγράμματός μας; Πόσοι; 2%, 3%, 5%; Οι υπόλοιποι ψηφίζουν οπαδικά. Τι ομάδα είσαι; ΑΕΚ. Τι κόμμα είσαι; ΝΔ.

Είναι τέτοια η δομή του πολιτεύματος, ώστε κάθε κόμμα που εκλέγεται έχει σχεδόν λευκή επιταγή να κυβερνήσει, ακόμη και με τον εντελώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που ορίζει το πρόγραμμά του.

Είναι δυνατόν ο «Συντονιστής Οικονομικών Υποθέσεων της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ» να «ερμηνεύει αυθαίρετα» τις δηλώσεις που έκανε ο Πρόεδρός του την προηγούμενη ημέρα; Δηλώσεις, όχι για ένα δευτερεύον θέμα, αλλά για το μοντέλο οικονομίας που θα προσπαθήσει να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ όταν θα έρθει στην εξουσία; Τι κάνουν δυο χρόνια στην αντιπολίτευση; Μπρίκια κολλάνε; Αφού λοιπόν τις ερμήνευσε αυθαίρετα, ποιά είναι η μη αυθαίρετη ερμηνεία των δηλώσεων Παπανδρέου; Σε τι συνίσταται συγκεκριμένα το Σκανδιναβικό Μοντέλο που θέλει να εφαρμόσει;

Αντιγράφω από τα «ΝΕΑ»: Στην ομιλία του στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», προχθές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε κάνει ευρεία αναφορά στα ισχύοντα για τις εργασιακές σχέσεις στις σκανδιναβικές χώρες. Και είχε τονίσει την ανάγκη να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος απέναντι στην ευελιξία της αγοράς εργασίας, και είχε προσθέσει ότι «άλλο πράγμα είναι η ευελιξία στην αγορά εργασίας, κι άλλο η μετατροπή της εργασίας μόνο σε εμπόρευμα. Διότι η εργασία δεν είναι μόνο εμπόρευμα, είναι και ταυτότητα κάθε ανθρώπου».

Αυτά τα κούφια λόγια έχουν πρακτικό αντίκρυσμα; Ή όταν πάει να εξηγήσει ο Φλωρίδης τι ακριβώς γίνεται στη Σουηδία, αρχίζει και γαβγίζει ο Κακαουνάκης ότι εδώ δεν είμαστε Σουηδία και όλα τα κεφάλια μπαίνουν μέσα, πλην αυτό του Φλωρίδη που κόβεται;

Εδώ δεν είναι Σουηδία λοιπόν, εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε - γέλασε, εδώ αν δεν έχεις λόγια ευχάριστα να πεις, καλύτερα να μην μας πεις κανένα. Τα λόγια ας είναι ευχάριστα και οι πράξεις ας είναι δυσάρεστες. Όταν τα κόμματα παίρνουν την εξουσία κι αρχίζουν να κυβερνούν, θεωρούμε τις δυσάρεστες πράξεις τρόπον τινά αυτονόητες, θεωρούμε ότι το κυβερνάν γίνεται με αυτόματο πιλότο: η ΕΕ, το διεθνές οικονομικό περιβάλλον κλπ, ως προς την οικονομία, οι Αμερικάνοι και οι πιέσεις τους κλπ., ως προς τα εξωτερικά.

Κάνε μου ό,τι θες, αλλά παραμύθιασέ με πρώτα, πες μου γλυκόλογα.

Μ' αγαπάς;

Γι' αυτό λοιπόν, να μιλά στα συνέδρια του «Economist» ο Γιώργος για Σκανδιναβία, που ακούγεται ωραίο στο αυτί, και να βγαίνει κάθε βράδυ ο μουσάτος μουεζίνης του πασοκισμού από τον τηλεοπτικό του μιναρέ και να ψέλνει αγριοφώνως: «Λαϊκισμός Ακμπάρ».

Κάθε χώρα έχει τον Κακαουνάκη που της αξίζει.