Ο Χορός

Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη,
κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα.

Ώρα για χορό,

για ασταμάτητο χορό,

για χορό που θα κρατήσει εβδομάδες,

για χορό μέχρι τελικής πτώσεως.

Πώς αλλιώς να χορτάσουν ο ένας τον άλλο;

Πολλά ζευγάρια δίπλα τους:

Η Αρρώστια με τον Φλεβάρη,

η Αγάπη με τον Ιούλη,

ο Πόνος με τον Δεκέμβρη.

Νά κι η Δικαιοσύνη.

Χορεύει με τον Οκτώβρη,

με τα μάτια της δεμένα με μαντίλι.

Ο Έρωτας έχει τα μάτια ανοιχτά.

Αλλά όταν ο Απρίλης τον ρώτησε,

αν του αρέσει το χρώμα των μαλλιών του,

ο Έρωτας τον κοίταξε επίμονα,

χωρίς να μπορεί να δει

τίποτα άλλο από σκοτάδι.

Και τότε ο Απρίλης κατέρρευσε.

Το άψυχο σώμα της εμμονής του

περισυνέλεξαν από την πίστα τα σκουπιδιάρικα,

τη στιγμή που άλλαζε η ώρα της φύσης

και τα φθινοπωρινά φύλλα

έπαιρναν το χρώμα των μαλλιών

του τυφλού καβαλιέρου του.