Κάτω απ' το πουκάμισό μου

η καρδιά μου σβήνει
κι αν το σφάλμα είναι δικό μου
δείξε καλοσύνη.

Δείξε καλοσύνη και γίνε τέσσερα σκυλιά που θα ξαπλώσουν ολόγυρά μου και θ' αρχίσουν να γλείφουν με ιαματική αγάπη τα αιματώματα. Κι όταν τελειώσουν, όταν οι γλώσσες τους θα είναι κατακόκκινες και το πουκάμισο ξανά λευκό, εγώ ξανά θα σε πυροβολήσω. Μην με κοιτάξεις με παράπονο τότε· δεν είναι μυστικό ότι φοβάμαι τα σκυλιά.