Χωροφύλαξ κι Αστυφύλαξ
Ξεκινάς να έχεις ένα μπλογκ εντελώς ανώνυμα, με ένα ψευδώνυμο μόνο, κι είναι σαν να προχωράς μέσα σε μια μεγαλούπολη· ευλογημένα άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις, κανείς δεν θα σε κοιτάξει, κανείς δεν θα σου δώσει σημασία. Εντάξει, υπάρχουν και όρια, αν κυκλοφορείς γυμνός θα προκαλέσεις την προσοχή. Αν κυκλοφορείς κακόκεφος όμως, μόνο εσύ θα το ξέρεις.
Μετά από καιρό συνειδητοποιείς ότι ίσως και να υπάρχουν βλέμματα στραμμένα επάνω σου, ότι ίσως και να υπάρχουν άνθρωποι που σε κοιτάνε με περιέργεια. Ξαφνικά η μεγαλούπολη γίνεται χωριό ή μικρή επαρχιακή πόλη. Δεν μπορείς να πας να πιεις έναν καφέ χωρίς να σε γνωρίσουν, δεν μπορείς να γράψεις με την ίδια ελευθερία που έγραφες. Θες ας πούμε να γράψεις ότι αν πρέπει να δώσεις έναν ορισμό του αποτυχημένου ανθρώπου, θα πεις ότι είναι αυτός που καταφέρνει με τη συμπεριφορά του να χάσει τον γάμο ενός παλιού του φίλου. Θες να το πεις, αλλά πια σε κοιτάνε, κι εσύ μιλάς εμμέσως και για κάποιον άλλο, κι οι μεταμφιέσεις καταστάσεων καμιά φορά είναι ανεπαρκείς και αν είναι έτσι, τότε τι είναι όλη αυτή η ιστορία του μπλογκ: δημόσια κοινολόγηση, όχι πια σκέψεων και συναισθημάτων, αλλά ιδιωτικών στιγμών και γεγονότων; Ξεκίνησες με στόχο τη συγκίνηση και θα καταλήξεις στο ριάλιτι;
Θα μπορούσες βέβαια να αλλάξεις ψευδώνυμο, να μην το πεις σε κανέναν και να αρχίσεις να γράφεις πιο ελεύθερα από ποτέ.
Έλα που είσαι και ψώνιο όμως και δεν θέλεις να γράφεις πράγματα χωρίς να τα πιστώνεσαι.
Για μια ακόμη φορά λοιπόν, θες και δεν θες, επαμφοτερίζεις, αντιφάσκεις, κολλάς στα ημίμετρα και στους συμβιβασμούς.
posted by Old Boy @ 5:24 μ.μ.
21 comments
21 Comments:
Σα να μιλάς (και) για μένα. Έχεις απόλυτο δίκιο
Και για μένα μιλάς.. στην αρχή είμαι. Ταυτίστηκα μ' αυτό που λες για τη μεγαλούπολη και την ανωνυμία. Ελπίζω να το κρατήσω έτσι
OLD BOY τι ειναι αυτα τετοια ωρα.το κουτσομπολιο ειτε ειναι ανωνυμο ειτε ειναι επωνυμο ειναι κουτσομπολιο.εμας δεν μας νοιαζουν οι ψευτικοι συναισθηματισμοι απο κατι μιρακια της ΤV,εμας μας αρεσουν αλλα. τα ωραια , τα εξυπνα,τα λογια της συνενοχης γεματα συγκινηση.
Μου αρέσει όπως το θέτεις... δημιουργείς αρχικά μιά περσόνα, ένα χαρακτήρα τον oldboy, τον sal.lo ή δεν ξέρω γω ποιόν για να ζεί και να εκφράζεται διαδυκτιακώς με παρρησία και όλα τα κομφόρ, ελεύθερος από τις φοβίες , τα συμπλέγματα και τις ευθύνες του "ονοματεπώνυμου" εαυτού του. Αρχικά χαίρεται, απολαμβάνει την ελευθερία ενός νεογέννητου χαρακτήρα, την εύπλαστη ύλη μιάς προσωπικότητας. Ξαφνικά αρχίζει και εμποτίζεται ξανά με τις φοβίες μας και τα χούγια του ώσπου μιά μέρα αποκτά ζωή τόσο δυνατή που αυτονομείται από την υπόλοιπη ψυχή μας και αποκτά ένστικτο αυτοσυντήρησης, ως προβολή του ίδιου του του εαυτού. Ενός εαυτού που γεννήθηκε να κρύψει...
Εγώ αυτό που έχω να πώ, ακόμη κι αν είναι ένα μικρό χωριό εξακολουθούμε να είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων... μόνο που ορισμένες φορές τα προσωπεία μας είναι ορισμένα ενσταντανέ της ζωής μας, παλιόπαιδο.
Mιλώντας για περσόνες, είχε γράψει πρόσφατα ένα εξαιρετικό ποστ κι o Άνεμος(http://naftilos.blogspot.com). Ωστόσο, δεν ξέρω, δεν το είδα ποτέ το όλο πράγμα ως περσόνα, ούτε ως νέο χαρακτήρα. Ίσως αυτό ακριβώς να συνιστά έλλειψη ταλέντου: η αδυναμία να υποδυθείς οποιονδήποτε άλλο πέραν του εαυτού σου. Λένε ότι συγγραφέας είναι αυτός που καταφέρνει να καταπνίξει τη δική του φωνή και να αφήνει τους ήρωες του να μιλήσουν με τις δικές τους φωνές. Υπό αυτήν την έννοια ο μπλόγκερ βρίσκεται στον αντίποδα του συγγραφέα. Εδώ η φωνή του μπλόγκερ, όχι μόνο δεν καταπνίγεται, αλλά καταπνίγει τους πάντες και τα πάντα: μιλά διαρκώς και για όλα.
Αλλά μιλώντας για όλα, φτάνεις στο σημείο να μιλάς για καταστάσεις αναγνωρίσιμες ή, έστω, δυνάμενες να αναγνωρισθούν. Οπότε ή σταματάς να μιλάς ή εξακολουθείς να μιλάς καμουφλάροντας πρόσωπα και πράγματα ή παρατάς και τα καμουφλάζ και γίνεσαι Ανδρέας Μικρούτσικος.
Ενώ θα θελες να ήσουν Θάνος.
Αλλά δεν είσαι.
Πολλοί χτίζουν μια περσόνα που δεν είναι ακριβώς ο εαυτός τους. Μπορεί να εκφράζει αυτό που θα ήθελαν να είναι, αυτό που δεν τολμούν να είναι, αυτό που δεν μπόρεσαν να είναι. Και αρκετοί τα καταφέρνουν.
Αυτό είναι καλό (καλά, ένας επαγγελματίας ψυχολόγος θα διέγνωσκε κάποιας μορφής σχιζοφρένεια).
Η περσόνα χτίζεται και ακολούθως δευσμεύει.
Αυτό είναι κακό (ο ψυχολόγος συμφωνεί μάλλον).
ΟΜΩΣ έχουν το δικαίωμα να φάσκουμε και να αντιφάσκουμε, έχουμε το δικαίωμα να αλλάζουμε γνώμη όποτε μας αρέσει. Σιγά μην βάλουμε ταμπέλες - κι αν κάποιοι μας τις κολήσουν, από δω παν κι άλλοι.
Τον ψυχολόγο δεν τον έχουμε ανάγκη τελικά.
((αν δεν είμαστε εντελώς τρελλοί ή εντελώς ηθοποιοί, κάποια στιγμή προδιδόμαστε - αν και μπορεί να... κρατάει χρόνια αυτό το παιχνίδι))
Με έχει απογοητεύσει πολύ αυτό το κείμενο.Ψάχνεις πράγματα πίσω από τα μπλογκ που δεν υπάρχουν (ή που ψιλουπάρχουν αλλά δεν είναι και τόσο φοβερά), φέρνεις στην επιφάνεια προβληματισμούς που δεν θα περίμενα καν από σένα να σταθείς. Γιατί;
Έχω δει και άλλα τέτοια κείμενα, αλλά είναι σατυρικά ή σαρκαστικά. Δεν το παίρνουν τόσο σοβαρά. Κάνεις συσχετισμούς με reality και συγγραφείς, ενώ στην ουσία μας αδικείς και παράλληλα μας υπερεκτιμάς.
Εν κατακλείδι, ένα έχω να πω. Σταματήστε να πατρονάρετε, να ερμηνεύετε και αναγκαστικά να κλείνετε σε κουτάκια κάτι τόσο όμορφο με αυτόν τον τρόπο.Αν επιμένετε να το κάνετε, τότε μην αντιδράτε στις επιθέσεις τρίτων ή παρατήστε το. Το γουστάρω με χίλια, αυτολογοκρίνομαι όπως θα έκανα και έξω, έχω μιλήσει πολλάκις επώνυμα και θα ήθελα όλα αυτά που λες να μην τα εννοείς ή να μην σε προβληματίζουν στ΄αλήθεια. Δεν είναι "εσύ" όλο αυτό. Είναι κάτι άλλο.
Εξαιρετικο ποστ OldBoy, περιγραφεις πολυ ωραια την αγωνια του blogger πριν την αυτολογοκρισια.
Με απασχολουν διαρκως οσα θιγεις παραπανω και το αποτελεσμα παραμενει ενα: το delete να εχει γινει το πλεον χρησιμοποιουμενο πληκτρο.
Kωνσταντίνα, σεβαστή η διαφωνία σου και σε πολλά απ' όσα λες έχεις μάλλον δίκιο. Μόνο, σε παρακαλώ, μην μου προσάπτεις «πατρονάρισμα». Δεν πατρονάρω κανέναν, δεν βάζω σε κουτάκια κανέναν και δεν πάω να επιβάλω κανόνες σε κανέναν. Για τον εαυτό μου μιλάω και δεν καταλαβαίνω γιατί μπορεί να νόμισες ότι θέλω να επιβάλω οτιδήποτε στον οποιοδήποτε.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω που κολλάνε αυτά που λες για αντιδράσεις στις επιθέσεις τρίτων και παρατήματα. Φοβάμαι ότι παρεξήγησες το ποστ μου. Στα χίλια τα δικά σου με τα οποία γουστάρεις τα μπλογκς προσέθεσε κι άλλα χίλια δικά μου. Δεν υπονόησα ποτέ ότι το μέσο με χαλάει - κάθε άλλο. Απλά εκφράζω κάποιους προβληματισμούς μου για το πού πρέπει να βάζω το όριο για τα πράγματα για τα οποία θα μιλάω.
Όσο για το ότι δεν είμαι «εγώ» όλο αυτό, δεν το καταλαβαίνω. Είναι μέρος του «εγώ» μου και μάλιστα σημαντικό.
Διακρίνω μια εσωστρέφεια.. μάλλον είναι ζήτημα ωρών να ξεφύγεις.
Εδώ και 4 χρόνια ετοιμάζω ένα δοκίμιο για τις εικόνες στο διαδίκτυο και διαρκώς βρίσκομαι προ εκπλήξεων!;-)
Περιεχουμε πολλούς εαυτούς και είναι δύσκολη υπόθεση η συνέπεια σε ένα μονάχα. Συχνά, κάποιοι δημιουργούν περισσότερες περσόνες ως μέσον έκφρασης, άλλοι περισσότερα μπλογκς -σαν και μένα, που θα μπορούσα να έχω άλλα τόσα! χεχε..
ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!:-))))
..τα πράγματα είναι απλουστερα..
Φίλε Mcfly, τον τελευταίο χρόνο που τα παρακολουθώ (και αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος) τα μπλογκς μιλάνε συνεχώς για τον εαυτό τους. Μιλάνε βέβαια παράλληλα και για άλλα θέματα, αλλά νομίζω ότι σταθερά υπάρχει και η διάσταση της ενδοσκόπησης. Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί για τον επισκέπτη να καταντά και αποκρουστικό, ωστόσο δεν μου φαίνεται ότι είναι ξένο σώμα αυτή η ενδοσκόπηση. Ούτε το ρόιτερ είμαστε, ούτε το BBC. Άνθρωποι που γράφουμε για τον κόσμο και τον εαυτό μας είμαστε. Αναπόφευκτα κάπου θα συζητάμε και για το ίδιο το μέσο. Πόσο μάλλον που είναι πολύ φρέσκο μέσο για να έχει παγιώσει μια φυσιογνωμία κοινά αποδεκτή. Αλήθεια πάντως σου λέω δεν σκόπευα να θεωρητικολογήσω για την πορεία των μπλογκς. Τι απασχολεί εμένα έγραψα. Αν όλα αυτά φαίνονται ή είναι ξιπασμένα, αν δίνω την εντύπωση ότι μιλάω από καθέδρας, το σφάλμα είναι δικό μου - όχι δικό σου (και σοβαρολογώ- δεν ειρωνεύομαι).
Από τον Βέλτσο πάντως είμαι πιο ψηλός, πιο νέος και λιγότερο ντεκαβλέ (αν και εδώ που τα λέμε άβυσσος η ψυχή των γυναικών).
ok, παρεξήγησις.
Σε φιλώ γλυκά στην κεφάλα.
:P
αν και σε σχετικά πρόσφατο πόστ έχετε αποδοκιμάσει τις παραπομπές, παρόλ'αυτα θα αγνοησω την αποδοκιμάσια σας και αντι σχολίου σε τουτο εδώ το πόστ, θα σας παραπέμψω σ ενα δικό σας παλαιότερο είς απάντηση περιεχομένου: στο ποστ σας dedication (1)
(1)κι όχι μόνο επειδή μου άρεσε...
Εξαιρετικό ποστ Old Boy περιγράφει μια κατάσταση με λίγες λέξεις. Αλλά και πάλι το να γράφει κάποιος για τον εαυτό του δεν είναι και το απόλυτο κακό. Τα πρώτα μου ποστ έτσι ξεκίνησαν με την καθημερινότητα μου μέχρι να βρώ ενα στυλ και να κάνω -με το κακής ποιότητας χιουμορ που έχω- κάποιους να γελάσουν.Μετά ήρθε η αυτολογοκρισία και με γάμησε...
Φιλια
:)
Ίσως η περσόνα να είναι μια μάσκα που *νομίζουμε* πως μας καλύπτει. Έχω αναρρωτηθεί πολλές φορές γιατί τη χρειααζόμαστε. Για να απορροφά το (συναισθηματικό) κόστος από όσα χωρίς αυτολογοκρισία γράφουμε ή γιατί η συντήρησή της δικαιολογεί την αυτο-λογοκρισία που έτσι κι αλλιώς θα κάναμε; Η αυτο-λογοκρισία ίσως ξεχωρίζει το ριάλιτι από το συναίσθημα.
Old Boy, ακόμα κι αν άλλαζες ψευδώνυμο και blog, θα αναγνωριζόσουν (ως Old Boy). Παραείσαι παλιός και γνωστός* blogger, πλέον. Aυτό μπορείς να το καταλάβεις αν το προβάλλεις σε άλλους blogger. Θα δεις ότι από ένα σημείο και μετά είναι αδύνατο να κρυφτείς, συνεχίζοντας να το απολαμβάνεις.
* Heck, ως και θεωρία για το τι επάγγελμα κάνεις/έκανες, είχα. Αλλά έπεσα έξω. Τώρα μπορώ στο πω πια, ότι θεωρούσα πως μάλλον είσαι αθλητικός δημοσιογράφος (της σχολής του Καραγιαννίδη, πιθανότατα, που βγάζει τους πιο ψαγμένους).
ΥΓ. Ντεκαυλέ ο Βέλτσος?!
Αγαπητέ Olyf, νομίζω ότι καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε, αλλά το θέμα εδώ δεν είναι τόσο η αποενοχοποίηση της γραφής καθεαυτής, όσο τα όρια του περιεχομένου της. Άλλο δηλαδή το να απολαμβάνεις να γράφεις ανεξάρτητα από τη γνώμη των άλλων, κι άλλο προκειμένου να γράψεις κάτι που θέλεις να φωτογραφίζεις καταστάσεις και συμβάντα που εμπλέκουν τρίτους. Τέλος πάντων, προς το παρόν θα επιμείνω στο μασκάρεμα και θα συνεχίσω έτσι να μιλάω και για τρίτους.
Mcfly, λέγε με μαλάκα ό,τι ώρα θες. Από παιδί όλοι οι φίλοι μου έτσι με φωνάζουν άλλωστε.
Thrass, από τη στιγμή που εξεδήλωσες τον ερωτικό θαυμασμό σου για τη Ντόρα, έπαψες να έχεις δικαίωμα λόγου στο ποιός είναι ή δεν είναι ντεκαυλέ.
Old-boy ίσως έχετε δίκιο (ως προς τά όρια) αλλά ξέρετε νομίζω στο blogging μετα απο την πρωτευουσα αγάπη στο "νά γραφεις" έπεται και η αδυναμία (η και δυναμη) αυτου που είπε ένας παλαιός "εσεις είστε εδω εξ αιτίας μας κι εμεις είμαστε εδώ εξ αιτίας σας" έπεται όμως.
Κατα τά άλλα πάντως ουτε σας ξέρω ουτε με ξέρετε και μ αρεσει να σας διαβάζω its enough
Ερωτική σκηνή με το Βέλτσο και την Ντόρα, μμμμ... :)
Τελικά η ανάγκη να μας διαβάζουν είναι πιό μεγάλη από αυτή του να γράφουμε. Διαφορετικά δεν θα μας ένοιαζε αν και ποιός μας διαβάζει. Αλλά τα blogs είναι εντελώς προσωπικά, με την έννοια οτι το περιεχόμενο είναι αποκλειστική ευθύνη και δικαίωμα αυτού που το στήνει.
Γράφε λοιπόν old boy μου, γράφε ΟΤΙ θες και ΟΠΩΣ θες, αληθινό ή αληθοφανές ή ψεύτικο, με πραγματικά ονόματα ή μη. Ούτως ή άλλως, αυτοί που σε γνωρίζουν στην ζωή έξω από εδώ, τα ξέρουν τα γεγονότα που περιγράφεις.
Οσο γιά μας τους υπόλοιπους, αν μας αρέσεις. :)
That's a great story. Waiting for more. m2006 common games Alc alert zodiac sensoro radar laser detector http://www.humidifiers5.info/Tiger-stripes-area-rug.html Excellent hiking Popup blocker deaktivieren Centre national de l education a distance gmc 1954 toy Elizabeth morrow school exhibit solutions lcd tv floor stands
Δημοσίευση σχολίου
<< Home