Το Δόγμα Οζ

O συγγραφέας Άμος Οζ έχει δώσει τον τελευταίο χρόνο αρκετές συνεντεύξεις σε ελληνικά ΜΜΕ. Είναι όλες τους ενδιαφέρουσες και προφανώς πρόκειται για πολύ αξιόλογο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο δε λιγότερο οκνηρό από μένα, τα λεγόμενά του θα τον οδηγούσαν να αγοράσει κάποια από τα βιβλία του. Τέλος πάντων, μια φράση που επαναλαμβάνει σε όλες τις συνεντεύξεις του, με αφορμή το παλαιστινιακό (ο ίδιος είναι Ισραηλινός), έχει πάνω - κάτω ως εξής: το κλειδί είναι να προσπαθούμε να μπαίνουμε πάντα στην θέση του άλλου και να προσπαθούμε να σκεφτούμε και να νιώσουμε όπως ο άλλος. Αν το καταφέρνουμε, δεν γινόμαστε απλά πιο μετριοπαθείς πολιτικά (αφού σχετικοποιείται έτσι η δική μας αλήθεια), αλλά γενικότερα σοφότεροι άνθρωποι. Έτσι -συνεχίζει- μπορούμε να γίνουμε ακόμη και καλύτεροι εραστές. Αποβάλλοντας δηλαδή τον σεξουαλικό εγωκεντρισμό μας και αποπειρώμενοι να καταλάβουμε τι ευχαριστεί περισσότερο τον/την σύντροφό μας, του/της προσφέρουμε και μεγαλύτερη απόλαυση.

Δεν θα διαφωνήσω με το «Δόγμα Οζ», αλλά δεν μπορώ παρά να επισημάνω μερικούς κινδύνους που κρύβει. Υπάρχει δηλαδή το ενδεχόμενο, αν πάρουμε κατά γράμμα τη συμβουλή του, αν παραμπούμε στο πετσί του συντρόφου μας, αν λ.χ. την ώρα που κάνουμε έρωτα σε μια γυναίκα σκεφτόμαστε διαρκώς όπως εκείνη ψάχνοντας να βρούμε τι θα την ευχαριστούσε περισσότερο, κάποια στιγμή να αρχίσουμε τους τσακωμούς με τους φίλους μας για το αν είμαστε κλειτοριδικοί ή κολπικοί.

Επίσης, θεωρητικά μιλώντας, αν ήμουν γυναίκα θα προτιμούσα να έχω να αντιμετωπίσω στο κρεβάτι έναν άντρα που σκέφτεται εκείνη τη στιγμή σαν άντρας, παρά έναν άντρα που σκέφτεται σαν γυναίκα.

Αλλά τώρα που άρχισα να μιλάω σαν γυναίκα, δεν μπορώ παρά να με καταγγείλω ως γουρούνι για αυτά που γράφω τόση ώρα.

Μόλις το γουρούνι ολοκληρώσει, θα χαϊδέψω αργά και κυκλικά τις ρώγες μου.

Μήπως να γίνω Λεσβία;