Λέων: αυτός ο οποίος λέει.

Έχεις πάθει, που λες, μια παροδική αμνησία· όχι στα σοβαρά, μην φοβάσαι, για τις ανάγκες του ποστ και μόνο. Βλέπεις λοιπόν Ηρακλής - ΑΕΚ και δεν ξέρεις ούτε ονόματα παιχτών ούτε τίποτα. Βλέπεις έναν να αλωνίζει από τα δεξιά κι έναν από τα αριστερά. Την επόμενη ακούς και διαβάζεις ύμνους για τον αριστερά και για τον δεξιά δεν μένουν παρά λίγα αποφάγια. Σου κάνει εντύπωση. Να μην σου κάνει. Γιατί στο γήπεδο, όπως και στη ζωή, σπανίως ασχολούμαστε με το παρόν. Κανείς δεν βλέπει τον Λαγό να παίζει από τα αριστερά. Ο Λαγός δεν είναι ποδοσφαιριστής, είναι σύμβολο· σύμβολο των νιάτων, σύμβολο ενός μέλλοντος γεμάτου ελπίδα. Ο φουκαράς ο Γουχού ό,τι κι αν κάνει από δεξιά, παπάδες αν κάνει από δεξιά, δεν έχει να μας υποσχεθεί τίποτα, δεν έχουμε να προβάλλουμε επάνω του κανένα όραμα, καμία φαντασίωση. Ό,τι είχε να μας δείξει μας το έδειξε και λίγο πριν την απόσυρση δεν μας ενδιαφέρουν οι διεισδύσεις του κι οι σέντρες του. Aπό τα αριστερά επελαύνει ο φωτεινός, από τα δεξιά ο γκρίζος. Από τα αριστερά ο «θα γίνω», από τα δεξιά ο «ήμουν». Με τα «είμαι» τους ελάχιστα ασχολούμαστε. Να γιατί και εμείς οι Παναθηναϊκοί, παρόλους τους φετεινούς διασυρμούς, έχουμε στο μυαλό μας ένα λαμπερό αύριο, ένα αύριο όπου ο Τζιώλης, ο Λεοντίου, ο Δάρλας, ο Μάντζιος κι ο Γκάντσεφ θα σηκώνουν το ένα Champions League μετά το άλλο. Λίγο κοιτάμε πόση μπάλλα ξέρουν και τι έχουν δείξει ως τώρα. Η ηλικία μάς νοιάζει. Τα νιάτα. Το άγνωστο. Η προσδοκία. Ο φίλαθλος πάσχει από μια παραλλαγή του συνδρόμου του Φάουστ: νιάτα δώστε μας και την ψυχή μας πάρτε. Κάθε αλλαγή νέου παίχτη, κάθε είσοδος του στο παιχνίδι στο 87΄μάς γεμίζει με μια ανεξήγητη ευφορία. Παραφράζοντας Γεωργίου το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι «Ο αιώνιος ο μαλάκας ο άνθρωπος». Πρέπει όμως το βλέμμα μας πάνω σε αυτήν την μαλακία να είναι βλέμμα κατανόησης και στοργής, κύριε Χάνεκε.

Τα κόκκινα παπούτσια και η χαίτη του Λεοντίου,

η ανατριχιαστική διαφήμιση του εμπλάστρου «Λέοντος»,

ο Διευθυντής των «Νέων» Λέων,

ανήκουν πια στην μνήμη.

Θάνατος στο νόημα - ζήτω η σύγχυση, ο βασιλιάς της ζούγκλας.