Χαζομπαμπάς

Πρωτοδιάβασα το ρήμα «ανιώ» πριν δυο - τρία χρόνια· θυμάμαι ήταν σε τρίτο πρόσωπο («ανιά»). Βρήκα ότι είχε μια μουσικότητα και μου καρφώθηκε στο μυαλό. Είπα λοιπόν να το χρησιμοποιήσω. Δεν έκατσα στο λεξικό να ελέγξω τη νομιμότητά του. Μπορεί να είναι ένα ρήμα πλαστό (να το έπλασε κάποιος στο ανήσυχο μυαλό του), μπορεί να βρίσκεται εκτός του επίσημου γλωσσικού μας πλούτου.

Όταν το «ανιούμε» γίνεται «πλήττουμε», είναι σαφές ότι δεν πλήττεται η ελευθερία του λόγου. Το μόνο που ενδεχομένως πλήττεται είναι η αντίληψή μου για το πώς θα ήταν ομορφότερο ένα κείμενο.

Ψύλλοι στ' άχυρα; Ίσως.

Αλλά να: κατά τη γνώμη μου το κάθε κείμενο δεν είναι απλώς η καταγραφή σε μια οθόνη κάποιων σκέψεων· κατά τη γνώμη μου το κάθε κείμενο είναι ένας ζωντανός οργανισμός αποτελούμενος από συγκεκριμένες λέξεις, τοποθετημένες στη θέση που έχουν τοποθετηθεί για έναν συγκεκριμένο λόγο· από συγκεκριμένες λέξεις κι όχι από τις συνώνυμές τους.

Δεν θέλω λοιπόν να διαμαρτυρηθώ· προς Θεού. Θέλω απλώς να αποτίσω φόρο τιμής σε μια λέξη που κρίθηκε ακατανόητη ή γλωσσικά παράνομη.

«Ανιούμε» μου, μην στεναχωριέσαι.

Ο μπαμπάς σε αγαπά.