Maybe

Με το που θα ξανανάψουν τα φώτα όλα θα είναι διαφορετικά· αυτήν την φορά το εννοούμε. Το 2006 ξαναπαίρνουμε τα ηνία της ζωής μας και διορθώνουμε τα κακώς κείμενα. Πέντε πραγματάκια είναι - πέντε βασικές αποφάσεις - πέντε βασικές αλλαγές. Μόνο θέληση και επιμονή χρειάζεται. Τα υπόλοιπα θα έρθουν στην πορεία.
Τα κακώς κείμενα βέβαια για κάποιο λόγο γράφονταν τόσο καιρό κακώς. Οι πρωτοχρονιάτικες αποφάσεις για τη ριζική ανακατασκευή μας είναι σχεδόν πάντα προϊόν της ανάγκης μας να κρυφτούμε και σχεδόν ποτέ προϊόν της ανάγκης μας να αντιμετωπίσουμε κατάματα τα προβλήματά μας. Απλώς το κάθε καινούριο έτος προσφέρει την ψευδαίσθηση της απόλυτης καθαρότητας, του μηδενισμού του κοντέρ, της επαναχορήγησης πάλλευκου αμουτζούρωτου χαρτιού προκειμένου να επαναρχίσουμε τη συγγραφή των κειμένων μας.
Όλα αυτά είναι γνωστά όμως και κανείς δεν ξεγελάει στ΄αλήθεια τον εαυτό του. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι υποσχέσεις μας δεν πρόκειται να τηρηθούν κι όλοι γνωρίζουμε ότι παρά ταύτα οι υποσχέσεις αυτές γλυκαίνουν τις ημέρες των εορτών και προσφέρουν ένα υποκατάστατο λύτρωσης (ένα υποκατάστατο εφήμερο και προορισμένο να σβηστεί μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου όταν θα έχουμε ξαναμπεί για τα καλά στο πετσί των ίδιων ρόλων που υποδυόμαστε και πέρσι, ωστόσο ένα υποκατάστατο θεραπευτικό).
Σε λίγες ώρες λοιπόν θα πάρουμε όλοι πανομοιότυπα λευκά χαρτιά και θ' αρχίσουμε να γράφουμε τα καινούρια μας κείμενα. Θα συνεχίσουμε να γράφουμε τα κείμενα που μας υπαγορεύουν αφενός οι εσωτερικές μας ανάγκες, αδυναμίες και επιθυμίες και αφετέρου οι εξωτερικοί καταναγκασμοί, οι υποχρεώσεις της ζωής. Εννοείται ότι το τυχαίο, οι συμπτώσεις ή κατ' άλλους η μοίρα και το γραμμένο μας, θα παρεμβούν και φέτος στα κείμενά μας και θα παρεμβάλλουν τις λέξεις τους ανάμεσα στις δικές μας.
Το τυχαίο παρενεβλήθη και στα δικά μου τα κείμενα το 2005, όχι τόσο στο περιεχόμενό τους, όσο στην υπογραφή κάτω απ' αυτά. Το περιεχόμενό τους και παλιότερα λίγο πολύ το ίδιο ήταν, απλώς το μέσο ήταν διαφορετικό και οι αποδέκτες τους τρία - τέσσερα αγαπημένα μου πρόσωπα. Το περιεχόμενο των δικών μου κειμένων υπαγορεύεται από την ανάγκη μου να γράφω, το περιεχόμενο των δικών σας κειμένων υπαγορεύεται από τις δικές σας ανάγκες, τις δικές σας εσωτερικές φωνές. Το περιεχόμενο λοιπόν σχεδόν απαράλλακτο, ωστόσο το πρώτο βράδυ του 2005 βλέπω μία ταινία και περίπου δυο μήνες αργότερα, όταν αποφασίζω να γράφω σε μπλογκ, σκέφτομαι στα γρήγορα για ψευδώνυμο τον τίτλο της ταινίας.
Θα μπορούσα να μην είμαι ο Οld Boy, θα μπορούσα να εξακολουθώ να γράφω στα τέσσερα αγαπημένα πρόσωπα, δεν θα μπορούσα όμως να μην γράφω. To όνομά μου σχεδόν τυχαίο· η ανάγκη μου όχι. Κι όπως λέει μια ταινία από ένα βιβλίο: “Accident rules every corner of the universe. Except, maybe, the chambers of the human heart”.
Την χρονιά που έρχεται ας μην προσπαθήσουμε να αλλάξουμε ριζικά· δεν θα τα καταφέρουμε.
Ας προσπαθήσουμε απλώς να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο σε ό,τι βαθιά φωλιασμένο στα συρτάρια της καρδιάς μας περιφρονεί το διάσπαρτο παντού στη ζωή τυχαίο και παραμένει αναγκαίο και απαράλλακτο, όσες συμπτωματικές ή αναγκαστικές τροπές κι αν πάρει η ζωή μας.
Οι βαθιές μας ανάγκες είναι το μόνο μας νόημα.
Οι βαθιές μας ανάγκες είναι οι μόνες μέσα στις οποίες μπορούμε να αναπνέουμε για λίγο ευτυχισμένα.
Kρύβομαι όμως: κάνω κι εγώ σαν το maybe της πρότασης να μην υπάρχει, σαν ο καλλιτέχνης να μην θέτει εν αμφιβολία την ύπαρξη κι αυτών ακόμα των βαθιών αναγκών.
Ίσως λοιπόν το τυχαίο και άρα το ανόητο να μπορεί να αλώνει τα πάντα και να διεισδύει και σε αυτά ακόμα τα συρτάρια.
Αλλά ας μην ακούμε πάντα τους καλλιτέχνες· είναι καλλιτέχνες επειδή προσφέρουν αμφιβολίες αντί για βεβαιότητες.
Οι υπόλοιποι χρειαζόμαστε τις βεβαιότητες.
Επιστροφή σ' αυτές λοιπόν:

Ας προσπαθήσουμε απλώς να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο σε ό,τι βαθιά φωλιασμένο στα συρτάρια της καρδιάς μας περιφρονεί το διάσπαρτο παντού στη ζωή τυχαίο και παραμένει aναγκαίο και απαράλλακτο, όσες συμπτωματικές ή αναγκαστικές τροπές κι αν πάρει η ζωή μας.
Οι βαθιές μας ανάγκες είναι το μόνο μας νόημα.
Οι βαθιές μας ανάγκες είναι οι μόνες μέσα στις οποίες μπορούμε να αναπνέουμε για λίγο ευτυχισμένα.