Η αντάρτισσα της λευκής τρίχας

Στα πλαίσια της αναβάθμισης του προφίλ του μπλογκ μας, συνεχίζουμε το λογοτεχνικό name-dropping περνώντας από τον Χόρχε Λούις Μπόρχες στην Άννα Παναγιωταρέα (γνωστή επίσης ως η "Μπόρχα των Φτωχών").

Ποιος να φανταζόταν άραγε, ότι η Άννα Παναγιωταρέα, πίσω αφενός από τη δημοσιογράφο που πάντοτε διακήρυττε ευθαρσώς τα πολιτικά της φρονήματα (τα οποία είναι ακραιφνώς κυβερνητικά, φρονεί δηλαδή ότι και η εκάστοτε Κυβέρνηση) και πάντοτε παρέμενε αταλάντευτα πιστή σε αυτά, αδιαφορώντας για το μεγάλο προσωπικό της κόστος (κατηγορήθηκε κακόβουλα για καιροσκοπισμό), πίσω αφετέρου από αυτό το σέξυ θηρίο που τόσες και τόσες αξημέρωτες βραδιές μας συντρόφευσε στα φαντασιωτικά μας ταξίδια και τέλος πίσω από την Πανεπιστημιακή Καθηγήτρια, έκρυβε μια φλεγόμενη καλλιτεχνική ψυχή.

Θα έπρεπε να το είχαμε υποψιαστεί όμως. Εκείνο το ατίθασο άσπρο τσουλούφι, μέσα στο δάσος των μαύρων τριχών της, τι άλλο υποδήλωνε από την πηγαία εσωτερική της ανάγκη να σπάει με κάθε τρόπο την έξωθεν επιβαλλόμενη ομοιομορφία; Οι συνθήκες ωρίμασαν λοιπόν και να που αυτή η αντάρτισσα της λευκής τρίχας μυθιστόρησε.

Το βιβλίο της κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Λιβάνη" στο ανωτέρω εμφανιζόμενο εξώφυλλο, το οποίο διαλύει στα εξ ων συνετέθη κάθε κατεστημένη έως σήμερα ιδέα για το κιτς.

Επιτέλους, μέρες που είναι, μέρες αλλαγών και μεγάλων αποφάσεων, ας κάνουμε το μεγάλο βήμα, ας κλείσουμε την τηλεόρασή μας κι ας ανοίξουμε ένα βιβλίο σαν τον "Κυρίαρχο των Οκτώ". H τηλεόραση αλώνεται εκ των ένδον, καθώς μια insider, η Άννα Παναγιωταρέα, έρχεται να θρυμματίσει τον γυάλινο κόσμο της και να γεμίσει με λογοτεχνικούς χυμούς τη ζωή μας.

Τhey sentenced Anne to twenty years of boredom

for trying to change the system from within

She's coming now, she's coming to reward them

First she takes the Nobel

then she takes Σουπλίν.