Βασιλόπιπα

Ο οίκος ανοχής της γειτονιάς μου παρέμενε επί δεκαετίες ίδιος και απαράλλακτος, κουφός στα κελεύσματα των εποχών. Ξαφνικά όμως, λίγα χρόνια πριν, σε μια από εκείνες τις στιγμές που μεταβάλλουν υπογείως την ροή μιας κοινωνίας, ο Κώστας Σημίτης αναφώνησε "I have a dream" και μας περιέγραψε το όνειρό του για εκσυγχρονισμένα επαρχιακά κουρεία. Εμπνευσμένος από το όραμα του Ηγέτη της χώρας ο μπουρδελάρχης άλλαξε ριζικά το μαγαζί του. Παλιά κρεβάτια πετάχτηκαν, νεροστρώματα, ιονιστές και γκατζετάκια για μερακλήδες αγοράστηκαν, διακοσμητές ανέλαβαν να περιποιηθούν τον χώρο, «πλάσμα» τηλεοράσεις τοποθετήθηκαν και προβάλλουν τις πιο εκλεκτές ταινίες κ.ο.κ. Όλα αυτά όμως δεν θα ήταν από μόνα τους αρκετά για να το καταστήσουν το πιο χοτ μπορντέλο της πρωτεύουσας. Ακολουθώντας τις υποδείξεις ενός τετραπέρατου υπευθύνου δημοσίων σχέσεων, ο οίκος ανοχής της γειτονιάς μου κατόρθωσε να σαρώσει τον ανταγωνισμό διοργανώνοντας χάπενιγκς που ξεφεύγουν κατά πολύ από τα εσκαμμένα. Προχθές λοιπόν ολοκληρώθηκαν και κορυφώθηκαν με την περίφημη πια «βασιλόπιπα» οι εορταστικές εκδηλώσεις που διοργάνωνε ο οίκος τις τελευταίες εβδομάδες.

Για όσους τυχόν δεν έχουν ακουστά, τα υλικά που απαιτούνται για την παρασκευή μιας βασιλόπιπας είναι τα εξής:

1 κοπέλα,

1 τσατσά,

12 άντρες,

1 μαντίλι,

1 φλουρί Κωνσταντινάτο.

Η δε διαδικασία είναι η ακόλουθη: κατ' αρχήν η τσατσά δένει τα μάτια στο κορίτσι. Το κορίτσι υποτίθεται πως λέγεται Βασίλω (αν και αυτό πιθανόν να είναι τρικ). Μετά το κορίτσι γονατίζει. Μετά η τσατσά τοποθετεί το φλουρί το Κωνσταντινάτο στα ούλα του κοριτσιού, πίσω από το κάτω χείλος και μπροστά από τα δόντια της κάτω γνάθου. Στη συνέχεια η ντουζίνα των ανδρών σχηματίζει κύκλο γύρω απ' την κοπέλα, κατεβάζει τα παντελόνια και τα σλιπ της και μένει γυμνή. Η κοπέλα αρχίζει να γλείφει έναν - έναν τους άνδρες κατά την φορά των δεικτών του ρολογιού. Όταν -είτε λόγω κοπώσεώς είτε λόγω υπέρμετρου ενθουσιασμού- η κοπέλα χαλαρώσει, το φλουρί πέφτει από το στόμα της στο πέος και εν συνεχεία στα πόδια του τυχερού.

Το χρηματικό έπαθλο του τυχερού είναι λίγο - πολύ συμβολικό. Είναι πιο πολύ η ατμόσφαιρα που δημιουργείται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις· όχι μόνο η αίσθηση αδελφικότητας μεταξύ των συμμετεχόντων, αλλά ιδίως η αίσθηση αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση, η αίσθηση ότι είσαι συνεχιστής μιας γνήσιας λαϊκής παράδοσης, η αίσθηση ότι, βρε αδελφέ, κάνεις κι εσύ, από το δικό σου ταπεινό μετερίζι, αυτό το ελάχιστο που μπορείς για να μην αλλοτριωθείς, να μην ομογενοποιηθείς. Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει, κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.