Δημιουργώντας τους προγόνους σου
Αντιγράφω απ' το "Βιβλιοδρόμιο" των "Νέων" απόσπασμα του κειμένου του Μπόρχες με τίτλο «Ο Μπόρχες κι εγώ»:
«Στον άλλον, στον Mπόρχες, συμβαίνουν όλα... Θα 'ταν υπερβολικό να πω ότι οι σχέσεις μας είναι εχθρικές, εγώ ζω, εγώ αφήνομαι να ζω μόνο και μόνο για να μπορεί ο Mπόρχες να υφαίνει τη λογοτεχνία του, κι αυτή η λογοτεχνία με δικαιώνει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχτώ πως έχει γράψει μερικές αξιόλογες σελίδες, αλλά αυτές οι σελίδες δεν μπορούν να με σώσουν, ίσως γιατί το καλό δεν ανήκει πια σε κανέναν, ούτε καν στον άλλον, αλλά στη γλώσσα ή την παράδοση...
... Δεν ξέρω ποιος απ' τους δυο μας γράφει αυτή τη σελίδα».
posted by Old Boy @ 8:24 μ.μ.
5 comments
5 Comments:
δεν ξέρω ποιος από τους δυο μας σου λέει χρόνια πολλά
Kαλού κακού ευχαριστώ και τους δύο.
Επειδή κ κάποιοι από τους αναγνώστες δεν ξέρουμε πολλά γράμματα κ δεν καταλαβαίνουμε, ερωτώ:απορρίπτει τον Μπόρχες;
Αθήναιος
Μάλλον ξέρετε πολλά γράμματα, αγαπητέ. Τέλος πάντων, ας απαντήσω πώς το καταλαβαίνω εγώ: Υπάρχει ο Μπόρχες άνθρωπος, ο Μπόρχες που τρώει, κοιμάται, ζει και ο Μπόρχες συγγραφέας. Όλα τα συναρπαστικά πράγματα συμβαίνουν στον συγγραφέα και στα νοητικά του ταξίδια. Ο άνθρωπος Μπόρχες ζει προκειμένου ο συγγραφέας Μπόρχες να γράφει. Δεν είναι ότι ζει έντονα και μετά μεταγράφει τις εμπειρίες του. Όλη η ζωή του είναι η γραφή. Λέει λοιπόν ότι μπορεί ως συγγραφέας να έχει γράψει πράγματα που δικαιώνουν τον τρόπο ζωής του ανθρώπου Μπόρχες, αυτά δεν είναι αρκετά όμως για να τον προσφέρουν και πλήρη σωτηρία από κάθε λογής προσωπικά προβλήματα. Αμφιβάλλει αν όσα έχει γράψει ως συγγραφέας ανήκουν κυρίως στον ίδιο ως άνθρωπο, όσο στην λογοτεχνική παράδοση. Ο Μπόρχες συγγραφέας ζει μέσα στο κορμί του ανθρώπου Μπόρχες, αμφιβάλλει όμως αν το πνεύμα του ανήκει τόσο στον άνθρωπο Μπόρχες όσο σε όλα όσα διάβασε, τον επηρρέασαν και μετά τα ανέλυσε με τη δική του ματιά. Στο τέλος αναρωτιέται αν το κείμενο το γράφει ο άνθρωπος Μπόρχες που σχολιάζει τον συγγραφέα Μπόρχες ή τελικά έχει -αναγκαστικά- πάρει τα ηνία και πάλι ο συγγραφέας, αφού ο λόγος είναι γραπτός. Άρα καθόλου δεν τον απορρίπτει τον συγγραφέα, απλώς αναλύει το διχασμό του.
Ξέρω ότι γράφοντας τέτοια πράγματα μπορεί να με πάρουν στο ψιλό, αλλά προτιμώ να γράφω ό,τι σκέφτομαι παρά να έχω ντοκτορά σε έναν τομέα προτού γράψω κάτι.
Είμαι παραμορφωμένος δηλαδή; :-) Μάλιστα. Κατάλαβα τί εννοούσατε. Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γιατί τον Μπόρχες τον γνώρισα μέσα από έναν εφηβικό έρωτα.Πήγαινα α' λυκείου εγώ, πήγαινε γ' λυκείου εκείνη κ την αράζαμε στα σκαλιά της Αγίας Ειρήνης στην Αιόλου κ μου μίλαγε για τον Μπόρχες ώρες ατελείωτες γιατί είχε μανία. Τότε, δεν μεσολαβούσε κ το σεξ κ καταλαβαίνετε πώς μου φαινόταν ο Μπόρχες χωρίς να μπορώ να καταλάβω κ το γιατί.
Η μαγεία χάθηκε με μιας όμως όταν ένα βραδάκι μετά την αναλυση για το " Ρόδινο κ το Γαλάζιο" που είχα μόλις διαβάσει, γύρισε, κάπως, η συζήτηση στο Χατζηδάκι. Τόλμησα να πω ότι κάτι μου θύμιζε το " Μεγάλο Ερωτικό" κ ξέρετε τί μου είπε η Θεα; " Άσε μας ρε Αθήναιε. Όταν εμείς κάναμε αντίσταση στη χούντα ο Χατζηδάκις έπαιρνε πίπες στον Ψαριανό στη ΝΥ".Αυτό ήταν. Ο έρως εξατμίστηκε σε χρόνο dt.
Πάει ο Μπόρχες, πάνε όλα. Χάρισα το " Ρόδινο κ το Γαλάζιο" σε μια γκόμενα που δεν χώνευα κ τον ξέχασα μέχρι που φετος που είδα ότι επανεκδόθησαν τα άπαντα.
Old Boy, λίγο άσχετο αλλά που να πω κ εγώ τον πόνο μου,καταλαβαίνετε. Δεν άξιζε αυτή τη φτηνιάρικη έκδοση στον Μπόρχες. Ας φτύσει κάποιος προς την κατεύθυνση της έδρας των " Ελληνικών Γραμμάτων"που τσιγγουνεύτηκαν μια καλύτερη έκδοση, να χαθούν οι γύφτοι, οι αγράμμματοι.
Το " Τεταρτο" είχε δημοσιεύσει κάτι ωραία κείμενο για τον Μπόρχες,παρεπιπτόντως.
Άσχετο αλλά έχει σχέση με έρωτα κ με τον Μπόρχες αλλά πού να εξηγώ πως. Τον Κεχαίδη ωρέ bloggers μόνο στα μαγέρικα τον κλάψαμε; Δεν είχε κάνει κλικ σε κανέναν σας να γράψετε κάτι;
Θα έγραφα εγώ κάτι αλλά είναι ντροπή σ'ενα μαγειρικό blog. Όλα ένα ίσιωμα πια, δεν μου αρέσει.
Αθήναιος
Δημοσίευση σχολίου
<< Home