Πάσχα
«Μην αμφιβάλλεις μια στιγμή,
μέσα σου υπάρχει μια ευθεία γραμμή
που αν δεν την πάρεις
γίνεσαι ακόμα ένα τροχαίο το Πάσχα»
τραγουδά σε μουσική Μπομπ Ντίλαν ο Φοίβος Δεληβοριάς.
Κατ'αρχήν αμφιβάλλω· γιατί να μην αμφιβάλλω; Αμφιβάλλω άρα υπάρχω.
Κατά δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι καλά τα λέει το τραγούδι και ότι την παίρνουμε αυτήν την ευθεία γραμμή. Μέχρι να σταθεροποιήσουμε την πορεία μας πάνω της όμως, οι συνεχείς παρακάμψεις δεξιά κι αριστερά είναι αναγκαστικές· αναγκαστικές εφόσον μιλάμε με όρους πραγματικότητας. Αν μιλάμε με όρους χόλιγουντ, καμία αντίρρηση· παίρνουμε μια ωραία πρωία την ευθεία γραμμή και η διαδρομή είναι ανεμπόδιστη και η άσφαλτος μη ελληνική.
Θέλω να πω λοιπόν, ότι αφενός σε αυτές τις παρακάμψεις οι πιθανότητες τροχαίου δεν είναι καθόλου αμελητέες και ότι αφετέρου το τροχαίο στην συμβατική γραμμή των πολλών δεν είναι και τόσο εύκολο· συγκοινωνιολόγοι έχουν προβλέψει τους χρόνους και τις κατευθύνσεις των οδηγών και η γραμμή είναι γεμάτη φανάρια, τροχονόμους, κάμερες, ευταξία, υποταγή, σύνεση, κατεβασμένα κεφάλια, βλέμματα στο πουθενά και πάνω απ' όλα ζώνες ασφαλείας.
Κατόπιν των ανωτέρω διαπιστώσεων, αποφασίζω και διατάζω την τροποποίηση των στίχων ως εξής:
"Μην αμφιβάλλεις μια στιγμή,
μέσα σου υπάρχει μια ευθεία γραμμή
που αν δεν την πάρεις
γίνεσαι ακόμα ένας καταθλιπτικός το Πάσχα.
Γι΄αυτό μην αμφιβάλλεις μια στιγμή,
μέσα σου υπάρχει μια ευθεία γραμμή
που πρέπει να την πάρεις,
με το ρίσκο να γίνεις ακόμα ένα τροχαίο το Πάσχα".
posted by Old Boy @ 8:19 μ.μ.
6 comments
6 Comments:
Συγγνώμη δηλαδή, μόνο σε μένα φαίνεται σουρεάλ η όλη ανάλυση του στίχου ενός Χ τραγουδοποιού, η οποία ξεκινά από ένα Ψ απόφθεγμα και καταλήγει σε ένα Ω απόφθεγμα (που διαφέρει από το πρώτο στο ότι πρόλαβε να αυτοεπιχειρηματολογήσει);
Ξέρεις Old Boy, τα ποστ σου διαβάζονται καλύτερα βράδυ.
Η διασκευή είναι στο "Slow train" και ο αντίστοιχος επίμαχος στίχος είναι: "You could die down here, be just another accident statistic."
Ως εξ εμπειρίας ευθειολόγος, νομίζω πως όλες οι ευθείες κρύβουν το δικό τους δυστύχημα σε κάποιο σημείο του δρόμου. Γι' αυτό και οι περισσότεροι επιδίδονται σε αυτά τα συνεχή ζιγκ-ζαγκ από ζωή σε ζωή, από πεποίθηση σε πεποίθηση και από αγάπη σε αγάπη.
Κοινώς, τη συγκεκριμένη ευθεία τη διαλέγεις για να μη γίνεις πασχαλιάτικο τροχαίο. Αρνί σα να λέμε...
Φίλε Κoσμοπολίτη, δεν τον κατακρίνω τον Φοίβο, τον οποίο θεωρώ κορυφαίο σύγχρονο στιχουργό. Κι ο συγκεκριμένος στίχος μ΄ αρέσει πολύ. Επειδή ακριβώς μ΄αρέσει μου έδωσε και την αφορμή για μερικές σκέψεις.
Μία Ου, είναι που δεν αντέχουν στο φως του ήλιου :)
Taflinel, μάλλον τα συνεχή ζιγκ ζαγκ οφείλονται στο ότι δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη την δική μας ευθεία γραμμή ή ότι την ανακαλύψαμε καθυστερημένα και θέλει ένα ζόρι να φύγουμε από την γραμμή την οποία ακολουθούσαμε.
Ενδιαφέρουσα οπτική. Τουλάχιστον έτσι έχεις κάποιες πιθανότητες να περάσεις ένα μη καταθλιπτικο Πάσχα. Κάτι είναι κι αυτό!
Ευθεία γραμμή ή ευθεία παλινδρόμησης;Δε νομίζω ότι ο στίχος του Δεληβοριά αναφέρεται σε προκαθορισμένες πορείες,σε αναπόδραστες παρακάμψεις και στις συνέπειες που αυτές επιφέρουν,αλλά στην ανεμπόδιστη προσπάθεια να αφουγκραστούμε τη μύχια φωνή μας(το πως αυτή έχει διαμορφωθεί,είναι άλλη κουβέντα).Για όσους δυσανασχέτησαν,έστω και ελάχιστα,με αυτή τη διασκευή ας ξανακούσουν μια παλιότερη,υπέροχη σε τραγούδι του λατρεμένου Tom Waits έτσι ως αποζημίωση,μια invitation to the blues
Να την αφουγκραστούμε και μετά να πορευθούμε σύμφωνα με αυτήν. Εξ ου κι η πορεία.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home