The age of innocence

15 γιουάν του τράγου τα αρχίδια. Σκάρτο 1,5 ευρώ. Η λέξη τραγωδία συντίθεται από τις λέξεις τράγων - ωδή. Έτσι θυμάμαι απ΄το σχολείο, τουλάχιστον. Όταν αφαιρέσεις από έναν τράγο τον ανδρισμό του (ή τον τραγισμό του;), τι να συμβαίνει; Να 'χει πλέον κέφι για ωδές; Για blues έστω; Πώς να νιώθει ένας ευνούχος τράγος; Σαν τον Καστράτο του Αρκά;

Έχει κανένα νόημα να γράφονται κείμενα χωρίς νόημα; Μήπως σπαταλάω έτσι τον πολύτιμο χρόνο των αναγνωστών μου; Έχω δικαίωμα στην μπουρδολογία; Είναι το μέσο το μήνυμα; Η οίηση, όταν μεταδίδεται από ενα μέσο που συμπαθούμε, παύει να είναι οίηση; Και τι συμβαίνει με την ποίηση; Πού εδρεύει το τμήμα αδειών του Δήμου και που χορηγείται η ποιητική άδεια για να νομιμοποιήσει ένα κείμενο; Από το ίδιο το κείμενο, θα μου πεις. Το ίδιο θα σου πει αν στέκεται, αν κάτι προξενεί, ή αν απλώς ξοδεύει λέξεις δίχως αποχρώντα λόγο. Και τι γίνεται με τα λόγια του αέρα; Πρέπει τα λόγια πάντα να πατούν στη γη ή μπορούν να είναι και υπεράνω αυτής; Μελάνι μπορεί να μην ξοδεύεται, πάντως μεγάλη συζήτηση γίνεται για το τι είναι ή δεν είναι τα ιστολόγια. Ομφαλομπλόγκηση εις τη νιοστή.
Ένας ορισμός λοιπόν θα μπορούσε να είναι και ο εξής: Μπλογκ καλείται το μέσο που σου επιτρέπει να γράφεις ασυνάρτητα -όπως το παρόν- ποστ, χωρίς κανείς να μπορεί ούτε να στο απαγορεύει, ούτε να σου γκρινιάζει. Χωρίς καν να πολυσκάς τι εντύπωση θα κάνει κι αν θα αρέσει.
Τουλάχιστον όσο είναι ακόμη σχετικά νωρίς, όσο ζούμε ακόμη στην εποχή της αθωότητας.