Έξω απ' το χορό

Αν τύχει ποτέ και βρεθείτε σε γάμο όπου ο πατέρας του γαμπρού θα απουσιάζει, προτού σπεύσετε να ρίξετε αναθέματα, προτού αφήσετε τη σιχαμάρα να σας πλημμυρίσει, σκεφτείτε: Υπάρχει άραγε πιο δυστυχισμένο ον από έναν πατέρα, που για τον άλφα ή βήτα λόγο επιλέγει να μην πάει στο γάμο του γιου του; Θα μπορέσει ποτέ να συγχωρέσει τον εαυτό του; Θα συνέλθει ποτέ; Δείτε τον με την φαντασία σας την ώρα του γάμου. Ολομόναχος. Τα μαλλιά του έχουν ασπρίσει. Τα μάτια του έχουν χαθεί. Το μυαλό του πάει και έρχεται. Μονολογεί, βρίζει, κλαίει, πίνει, χτυπάει τους τοίχους. Προτού αφήσετε τη σιχαμάρα να σας πλημμυρίσει, αγαπήστε τον, γιατί εκείνος είτε δεν κατόρθωσε να αγαπήσει τον εαυτό του, είτε τον αγάπησε υπέρ το δέον (το ίδιο κάνει). Σκεφθείτε ότι αφού δεν μπόρεσε να σταθεί ως πατέρας σε μια τέτοια περίσταση, οι ρόλοι έχουν πια αντιστραφεί και πρέπει να κριθεί ως παιδί. Μην ψάχνετε πια πατέρα να κατηγορήσετε. Αυτός δεν ήρθε, πάει. Προς Θεού, συναισθανθείτε όμως το ηλικιωμένο παιδί που καταρρέει και προσπαθήστε να το συγχωρέσετε σαν πατέρας του.