Τhe show must go on

Yπάρχουν στιγμές που ο Χριστός κουράζεται. Στιγμές που αποκαρδιώνεται κι όλα του φαίνονται μάταια. Τότε παγώνει το χρόνο και το δάκρυ σταματά στο μάγουλο της Παναγίας, ο λυγμός στη ψυχή της Μαγδαληνής, το ζάρι του Ρωμαίου G.I. στον αέρα κι ο κεραυνός μένει ημιτελής στον ορίζοντα. Τότε σηκώνει το σταυρό πάνω από το Γολγοθά και καρφωμένος σ' αυτόν πετά πάνω απ' τον παγωμένο χρόνο και την ακινητοποιημένη γη. Όταν απομακρυνθεί αρκετά, μακριά από την Μέση Ανατολή και το αλαλάζον πλήθος, έρχεται στα μέρη μας, έρχεται στις όχθες του Ιλισσού -εκεί όπου κάπως τον ηρεμεί η προνομιακή σχέση της Αττικής με το φως του ήλιου, σε συνδυασμό με το πνεύμα των περασμένων αιώνων που πλανάται ακόμη στην ατμόσφαιρα- και αποφασίζει να σταθεί, να ξαποστάσει, να βγάλει τα καρφιά απ' τις παλάμες και τα πόδια του και να πλύνει τις πληγές του στο ποτάμι που στο μέλλον θα χαθεί. Όλα είναι σταματημένα, όλα είναι ήσυχα, μόνο τα νερά του ποταμού κυλούν και το Αίμα Κυρίου μέσα τους.

Πόσο κάθεται εκεί, λίγο ή πολύ, απάντηση δεν υπάρχει, επειδή ο χρόνος έχει προσωρινά τεθεί εκτός λειτουργίας. Όσο κάθεται πάντως με τα πόδια στο νερό, όσο πιέζει με τον αντίχειρα τους τρυπημένους αστραγάλους του, κοιτάζει μπροστά του παραιτημένος. Ξέρει όμως ότι πρέπει να επιστρέψει πίσω στη θέση του και στα φλας των φωτογράφων, ξέρει ότι πρέπει η γη να ξαναρχίσει να γυρνά, ξέρει ότι πρέπει το δάκρυ της μητέρας του να κυλήσει στο χώμα, ξέρει ότι πρέπει να συνεχίσει να υποδύεται τον Σωτήρα ώστε οι φαρισαίοι να συνεχίσουν να κυβερνούν στον αιώνα τον άπαντα, ξέρει ότι η προσευχή του στη Γεσθημανή δεν εισακούσθηκε, κι έτσι, όσο κι αν inside his heart is breaking and his make up may be flaking, επιστρέφει και his smile still stays on.

To χαμόγελο του είναι ο πόνος του.

Αυτά λέει ο θρύλος, τέλος πάντων. Όσοι τον πίστεψαν γι' αληθινό, τριγυρνούν με φακούς τις νύχτες μέσα στον πεθαμένο ποταμό ψάχνοντας να βρουν κόκκινα πειστήρια.

Μέχρι τώρα δεν έχουν βρει τίποτα, οπότε μάλλον ο μύθος δεν κρύπτει νουν αληθείας, μάλλον όλα ψέμματα είναι, μάλλον δεν κουράστηκε ποτέ, μάλλον δεν παραιτήθηκε ποτέ, μάλλον όλα βαίνουν καλώς.