Τετάρτη, Ιανουαρίου 28, 2015

Xειραφέτηση

Έχω την αίσθηση ότι σιγά σιγά ξυπνάμε όλοι από ένα σοκ. 
Έχω την αίσθηση ότι πολύ λίγο έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει τί έχει συμβεί.
Έχω την αίσθηση ότι ακόμη και όσοι αντισταθήκαμε στο παραμύθι που τρώγαμε, δεν σημαίνει ότι δεν το τρώγαμε, δεν σημαίνει ότι δεν το εσωτερικεύαμε, δεν σημαίνει ότι δεν το δεχόμασταν ως αληθινό.
Έχω την αίσθηση ότι μαθαίνοντας να ζούμε σε ένα καθεστώς αδιάλειπτης τρομοκράτησης, είμαστε ακόμη καχύποπτοι απέναντι σε οτιδήποτε δεν φαντάζει δυσοίωνο και εσχατολογικό. 
Ψόφο βαθύ και κακό στα κοράκια που γάμησαν τις ψυχές μας αυτή τη πενταετία. 
Και δεν αναφέρομαι εδώ στις πολιτικές που επιβλήθηκαν, οσοδήποτε άθλιες κι αν ήταν, αλλά στους ισοπεδωτικούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να καταστεί δυνατή η επιβολή των πολιτικών αυτών.
Ψόφο βαθύ και κακό στα κοράκια που γάμησαν τις ψυχές μας αυτή τη πενταετία.
Επιτέλους να ανασάνουμε λίγο σαν άνθρωποι, επιτέλους να σκεφτούμε ότι δικαιούμαστε να αντιμετωπίσουμε τη ζωή μας και το μέλλον μας σαν κάτι διαφορετικό από κολαστήριο.
Οτιδήποτε έρχεται να αντικαταστήσει ένα τέτοιου μεγέθους ψυχολογικό κακό, δεν μπορεί παρά νομοτελειακά να είναι απείρως καλύτερο.
Κουράστηκα να φοβάμαι το ακόμη μεγαλύτερο κακό που μπορεί να καιροφυλακτεί.
Δεν υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο κακό, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει μεγαλύτερο κακό από αυτό το ανηλεές τσάκισμα του ηθικού και αυτή την ασταμάτητη εκπαίδευση στην υποτέλεια και την αναξιοπρέπεια, δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό μπροστά.
Μπροστά υπάρχει πια μια κάποια ελπίδα, υπάρχει δειλά δειλά η απεξάρτηση από το σοκ, υπάρχει πια το τέλος ενός εφιάλτη. 

5 Comments:

At 1/28/2015 12:51:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Είχαμε ο ένας τον άλλον, γεροντόπαιδο, και ξορκίζαμε μαζί το κακό διαβάζοντας, σχολιάζοντας, καυγαδίζοντας και τρολάροντας. Κρατήσαμε. Μπορεί να μην ακούγεται και τόσο ηρωικό όσο το να μας έδερναν σε τίποτα μπουντρούμια και ταράτσες, αλλά ώρες-ώρες το νιώθαμε εξίσου επώδυνο μέσα μας.

Το πλάκωμα θα πάρει καιρό να φύγει, κι έχουμε πολύ πόλεμο ακόμα μπροστά μας. Αλλά κερδίσαμε μια σημαντική μάχη και πήραμε μια πολύτιμη ανάσα. Αποδείξαμε σε όλο τον κόσμο ότι μπορεί να γίνει. Μόλις ανασυνταχτούν οι κερατάδες θα πέσουν να μας φάνε, αλλά αυτή τη φορά δεν θα τους φοβόμαστε πια. Θα μας φοβούνται εκείνοι.

 
At 1/28/2015 08:59:00 π.μ., Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. said...

Ψόφο βαθύ και κακό στα κοράκια που γάμησαν τις ψυχές μας αυτή τη πενταετία.

Aυτό, ναι.

(ουφ, το είπα - σε δύο λεπτά μπορεί να το έχω μετανιώσει, αλλά, επιτέλους, το είπα.)

 
At 1/28/2015 10:23:00 π.μ., Blogger Xenoudis - Ξενούδης said...

Γυρίσαμε σελίδα. Μην αφήσουμε το δυτικό άνεμο να φυσίξει τη σελίδα εκεί που ήταν.
Ξενούδης

 
At 1/28/2015 09:03:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Καλά αφήστε τα λυρικά και σοβαρευτείτε εκεί στο Σύριζα αν θέλετε όντως να προσφέρετε στην πατρίδα γιατί ο κίνδυνος είναι τεράστιος να χαθούν όλα

 
At 1/29/2015 01:39:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα χαιρόταν σήμερα. Ίσως να χαιρόταν για τον φίλο του τον Τσουκαλά. Οπωσδήποτε όμως ο πολιτικός του στοχασμός ήταν η μήτρα που γέννησε τον πολιτικό στοχασμό που προσπαθεί σήμερα την χειραφέτηση.

http://www.youtube.com/watch?v=2_bqIaYewMc

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home