Παρασκευή, Ιουνίου 21, 2013

Τα συναφή

Μπαίνω στη Wikipedia να δω πόσα ήταν συνολικά τα επεισόδια των Sopranos. 86. Πενήντα λεπτά περίπου το καθένα. Κάνω τον πολλαπλασιασμό, βγάζω κάτι ψιλά, και το σύνολο μας κάνει 70 ώρες. Ή, αν προσθέσω κάτι ψιλά, μας κάνει 72: τρία εικοσιτετράωρα, τρεις μέρες της ζωής μας με τον Τόνι Σοπράνο. Κι όσο κι αν μέμφομαι τον εαυτό μου για τον τρόπο που περνάω τις μέρες μου και τη ζωή μου, για τον τρόπο που αφήνω τις μέρες να περνούν, ξέρω πως οι τρεις μέρες με τον Τόνι ήταν τρεις μέρες καλά ξοδεμένες, τρεις μέρες που τις έζησα όπως τους πρέπει.
Κι αν αναγνωρίζουν πλέον ολοένα και περισσότεροι -σε βαθμό που έχει γίνει κοινός τόπος- πως στα χρόνια που έχει ως τώρα τρέξει αυτός ο αιώνας, είναι η αμερικάνικη τηλεόραση -κυρίως η καλωδιακή- που έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό, την ώρα που το αμερικάνικο σινεμά βαλτώνει και λειτουργεί ολοένα και περισσότερο με όρους τυποποιημένης συνταγής, ο Τόνι Γκαντολφίνι θα μείνει στην ιστορία ως η κυρίαρχη φιγούρα της πιο εμβληματικής σειράς που έδωσε το έναυσμα για αυτή την δημιουργική άνοιξη του μέσου.
Και ενώ είναι συμπτωματικό το πότε πέθανε, δεν είναι συμπτωματικό το ότι ανεβάζω το ποστ λίγες ώρες μετά τις «δραματικές» πολιτικές εξελίξεις: τελικά είμαι πολύ πιο ειλικρινής και δοσμένος όταν μιλάω για τους Σοπράνος, παρά όταν μιλάω για καταλύσεις δημοκρατίας και τα συναφή (με τα συναφή να είναι πρωτίστως μια σε πλήρη εξέλιξη αποδιάρθρωση του κράτου προνοίας, του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου: όσο λιγότερο κράτος σε κάθε εκδοχή του, τόσο το καλύτερο). Όταν μιλάω για τους Σοπράνος δεν βρίσκομαι ενώπιον κάποιας αντίφασης, η θεωρία μου δεν απέχει από την πράξη μου.
Εκτός από τους ανθρώπους που αγαπάς μέσω μιας τηλεοπτικής σειράς κι ενός ρόλου που υποδύονται, υπάρχουν και άνθρωποι με τους οποίους έχεις περάσει πολύ λιγότερες από εβδομήντα ώρες, άνθρωποι που τελικά ξέρεις πολύ λιγότερο από ό,τι ξέρεις τον Τόνι Σοπράνο, άνθρωποι που έχουν όμως αυτήν την εξαιρετικά σπάνια αύρα, μια αύρα που εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα και σε κάνει να αισθάνεσαι πως αυτό που λέγεται ψυχή δεν κατοικοεδρεύει στον εγκέφαλο, αλλά κάπου μέσα μας και ταυτόχρονα πέρα από μας. 

 
Άνθρωποι που ακόμη κι αν νομιμοποιούνται δεν θα τα κάνουν πουτάνα όλα. Η κοινωνική σταθερότητα θα παραμείνει σταθερή, όσο η μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας θα συνεχίζεται. Βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη κι εμείς αναστενάζουμε με ανακούφιση που μετά την ώριμη στάση των κυβερνητικών εταίρων δεν θα ξαναμπεί η χώρα σε περιπέτειες.

9 Comments:

At 6/21/2013 07:10:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

"τελικά είμαι πολύ πιο ειλικρινής και δοσμένος όταν μιλάω για τους Σοπράνος, παρά όταν μιλάω για καταλύσεις δημοκρατίας και τα συναφή (με τα συναφή να είναι πρωτίστως μια σε πλήρη εξέλιξη αποδιάρθρωση του κράτου προνοίας, του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου: όσο λιγότερο κράτος σε κάθε εκδοχή του, τόσο το καλύτερο). Όταν μιλάω για τους Σοπράνος δεν βρίσκομαι ενώπιον κάποιας αντίφασης, η θεωρία μου δεν απέχει από την πράξη μου.
Εκτός από τους ανθρώπους που αγαπάς μέσω μιας τηλεοπτικής σειράς κι ενός ρόλου που υποδύονται, υπάρχουν και άνθρωποι με τους οποίους έχεις περάσει πολύ λιγότερες από εβδομήντα ώρες, άνθρωποι που τελικά ξέρεις πολύ λιγότερο από ό,τι ξέρεις τον Τόνι Σοπράνο"

Ομολογείς δημόσια ότι είσαι μόνο της πάρτης σου; Ομολογείς δημόσια ότι χάνεις το χρόνο σου; Ομολογείς δημόσια ότι εισαι τηλεόπληκτος; Ομολογείς δημόσια ότι σου αρέσει το ψέμα των καλωδιωμένων αμερικάνων; Ομολογείς δημόσια ότι συγκινείσαι περισσότερο από ένα ψέμα, παρά από την αλήθεια; Ομολογείς δημόσια ότι η ¨θεωρία¨ σου είναι εικονική και ψεύτικη σαν φτηνό σενάριο προπαγάνδας για τις μάζες, με σκοπό το κέρδος των παραγωγών; Ομολογείς δημόσια ότι είσαι κενός; Ομολογείς δημόσια τα χάλια σου και αντί να κάνεις χαρακίρι, παινεύεσαι; Και τότε τι μας έλεγες τόσα χρόνια, όσα δεν τολμούσες να ομολογήσεις; Καλά λίγη τσίπα δεν έχεις μέσα σου; Η μάνα σου και ο πατέρας σου ξέρουν ότι γράφεις σάχλες δημόσια; Μήπως θα έπρεπε κάποιος να τους ενημερώσει; Μήπως θα έπρεπε να παρατήσεις τη δουλειά σου και να ασχοληθείς με τα τηλεοπτικά σενάρια για να γεμίσεις τη ζωή σου και να γλιτώσουμε και εμείς από τη φλυαρία σου;

Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν έχεις περάσει πάνω από 70 ώρες με τη γυναίκα, το παιδί σου, τους συγγενείς, τους φίλους και τους συναδέλφους σου. Μόνο το μπλογκ υπάρχει στη ζωή σου, όλη σου η ζωή είναι ένας εικονικός παράλληλος μονόλογος. Εσύ είσαι ο μόνος στη γη. Μη σε ξανακούσω να παραπονιέσαι για τα δημόσια καινά που δεν έρχονται να καλύψουν τα κενά της ψυχής σου, έχεις αυτό που σου αξίζει. Η καινή διαθήκη που επαγγέλεσαι είναι μια κενή παρακαταθήκη στο ταλαίπωρπ παιδί σου που μια μέρα θα απορεί τι το ήθελες. Έχεις αυτό που σου αξίζει. Εντελώς.

Σου εύχομαι 70 να είναι οι ώρες σου και ο τάφος σου να είναι κενός, να μη σε σκεπάζει χώμα, να είναι ελαφρύς σαν την ελαφρότητα με την οποία έπαιρνες το κάθε τι σοβαρό στη ζωή, για να φαίνεται η σαπίλα της "δημοκρατικής" ψυχής σου και η ένδεια που σε διακρίνει μέχρι το κόκαλο. Όλωσδιόλου.

Και αν από λάθος στους server της Google, σβήνονταν όλα τα γραπτά της ακατάπαυστης φλυαρίας σου, κανένας δε θα έψαχνε στη Wikipedia πόσες ώρες αφιέρωσες για να τα γράψεις, γιατί δε θα υπήρχε άρθρο για την ατάλαντη πάρτη σου. Η ανθρωπότητα δε θα έχανε τίποτα. Απολύτως.

Τελικά όσο κι αν μέμφομαι τον εαυτό μου για τον τρόπο που περνάω τις μέρες μου και τη ζωή μου, για τον τρόπο που αφήνω τις μέρες να περνούν, ξέρω πως οι μέρες μου εδώ είναι μέρες καλά ξοδεμένες, μέρες που τις έζησα όπως τους πρέπει, απολύπτοντας τη φαυλότητά και τη κενότητά σου. Μέχρι το μεδούλι.


Οι σχολιαστές σημειώνουν σ' αυτό το χωρίο: Μην αναβάλλεις άλλο το θάνατό σου, για να μας πεις ιστορίες, αμαρτίες και μεγάλα λάθη.

 
At 6/21/2013 09:06:00 μ.μ., Anonymous Skylas4 said...

ανώνυμε, πραγματικα πιστευεις πως ανθρωποι σαν τον oldboy ειναι μοναχα τα κειμενα τους; θαρρεις πως αμα χανοντουσαν τα κειμενα τους θα χανόταν μαζι τους και η υπόσταση τους.

φιλαρακο, τον oldboy τον διαβαζω χρονια και αυτη ειναι η δευτερη φορα που αφηνω σχολιο. ετυχε να δω το δικο σου και μου ηρθε να απαντησω. κακως ισως διοτι δεν χρειαζεται υπερασπιση απο κανεναν. ομως ετσι μου γουσταρει και θα στα χωσω

θα στα χωσω γιατι ερχεσαι να κρινεις και κρινεις χωρις ιχνος αυτοκριτικης, χωρις να γνωριζεις τίποτα απολύτως για τον υποφαινόμενο, όπως κι εγώ άλλωστε αλλα εντούτοις μπορεις και βγαζεις συμπερασματα.

ισως να μιλαει η οργή σου. για κατι συγκεκριμενο, για ολα. ίσως η θλίψη σου, ίσως ο θυμός σου. ίσως το οτιδήποτε. αλλα δεν γνωρίζω. ετσι δεν μπορώ να κρίνω γιατί το κάνεις. μπορώ μονάχα να σου πω πως είσαι λάθος. Λάθος γιατί λιθοβολείς στα τυφλά, λάθος για΄τι βγαζεις συμπεράσματα στο πουθενά.

μάταια βαδίζουμε κι αν όλα χαθούν στα αρχίδια μας. και νομίζω ο oldboy το γνρίζει. εσύ;

 
At 6/21/2013 09:18:00 μ.μ., Blogger xtina said...

ευτυχώς που φτύνεις, γιατί αν κατάπινες το σάλιο σου θα πήγαινες από δηλητηρίαση.όσο και να το κάνεις κρίμα θα'τανε.

 
At 6/21/2013 11:58:00 μ.μ., Anonymous Συμεών said...

Σκατόψυχε εμμονικέ stalker του διαδικτύου , τράβα γαμήσου να στανιάρεις , μαλάκα.

 
At 6/22/2013 01:36:00 π.μ., Anonymous ΒΑΠ said...

Ανώνυμε 07:10:00 μ.μ., σε έχουν βάλει σε τέτοια μηχανή και σου δείχνουν τα ποστ του Ολντ μέρα-νύχτα;

Αν όχι, αλήθεια, get a life.

 
At 6/22/2013 09:50:00 π.μ., Anonymous δικηγορος του διαβολου said...

δε σας αρεσουν δε σας αρεσουν αυτα που γραφει ο ακατανομαστος αλλα τα διαβαζετε ολα

σκρολ νταουν δεν εχει το ποντικι σας ,τα θελει και ο κ***ς σας

 
At 6/22/2013 11:43:00 π.μ., Anonymous zaxos said...

Η ψυχή όταν κατοικοεδρεύει μέσα μας, υπάρχει ελπίδα.Υπάρχει συνείδηση που μας βάζει διαρκώς μπροστά στις αντιφάσεις που ζούμε.
Μου άρεσε το παράδειγμα της αντίφασης που έκανες.
Σήμερα είναι ορατό καλύτερα από κάθε άλλη περίοδο που έχουμε ζήση πόσο καλός είναι ο άλλος, η πόσο -σκατόψυχος- είναι.

 
At 6/23/2013 08:38:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ακομα θυμαμαι τη σκηνη με το γιο του μαφιοζου στη πισινα να προσπαθει να αυτοκτονησει...

 
At 6/24/2013 01:17:00 π.μ., Anonymous ΒΑΠ said...

"σκρολ νταουν δεν εχει το ποντικι σας"

Μα ούτε και το δικό σου έχει όπως φαίνεται.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home