Τετάρτη, Αυγούστου 30, 2006

Νικητές και Χαμένοι


Κατά τις δύο προηγούμενες δεκαετίες ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν ήταν ένας απλός προπονητής μπάσκετ. Προβλήθηκε ως ένα συγκεκριμένο πρότυπο νεοέλληνα και πράγματι αποτέλεσε ένα συγκεκριμένο πρότυπο νεοέλληνα. Το δόγμα Ιωαννίδη με το οποίο γαλουχηθήκαμε, ήταν το δόγμα της νίκης με κάθε τίμημα. Μόνο η νίκη έχει σημασία, the winner takes it all, μόνο η νίκη σε κάνει μάγκα και είσαι μάγκας επειδή νικάς. Ο Ιωαννίδης ταίριαξε απόλυτα με το κύμα του Πετροκωστοπούλειου περιοδικού τύπου που αναδύθηκε την ίδια περίπου περίοδο: οι κανόνες είναι για τα κορόιδα, τους δειλούς και τους συμβιβασμένους, εκείνο που μετράει είναι η επικράτηση, ο ισχυρότερος επικρατεί και οι ανίσχυροι μιζεριάζουν και θρηνούν γιατί απλά δεν έχουν τα γκατς για να πετύχουν. Η αξιοκρατία της ζούγκλας.
Στα δεκάδες πορτρέτα του προπονητή - νικητή πάντα περιλαμβανόταν και η ιστορία του τίτλου του πανεπιστημιακού πρωταθλήματος που κέρδισε ως φοιτητής της Γεωπονικής. Η Γεωπονική είχε φτάσει στον τελικό όπου θα έπαιζε με τα ΤΕΦΑΑ, η ομάδα των οποίων ήταν γεμάτη με παιχταράδες και λογικά η Γεωπονική θα έχανε με κάτω τα χέρια. Τότε ο Ιωαννίδης άρχισε τις προκλήσεις προς τους αντιπάλους: «Την Κυριακή θα σας πατήσουμε - την Κυριακή θα σας διαλύσουμε» και λοιπά και λοιπά. Την Κυριακή η ομάδα των ΤΕΦΑΑ κατέβηκε να τιμωρήσει τον ανάγωγο «ξανθό», ο οποίος όμως τους περίμενε στο γήπεδο αγκαλιά με το κύπελλο. Ο αγώνας ήταν για το Σάββατο και η Γεωπονική το πήρε άνευ αγώνος. Αυτή η -σε πρώτη ανάγνωση δύσκολο να γίνει πιστευτή- ιστορία προβαλλόταν ως ένδειξη καπατσοσύνης ενός ανθρώπου που σιχαινόταν να χάνει και όχι ως αναίρεση της ίδιας της ουσίας του αθλητισμού.
Η προπονητική καριέρα του Ιωαννίδη δεν στερείται γκρίζων σημείων σχετικών με τις μεθόδους του, αλλά ακόμη και αν λειτούργησε πάντοτε απόλυτα νόμιμα, η όλη εικόνα και παρουσία του στα γήπεδα και στις συνεντεύξεις τύπου ήταν αποκρουστική: αντιδράσεις νευρόσπαστου, αέναη γκρίνια από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο του κάθε αγώνα, μπινελίκια προς τους παίχτες, σόου με τους διαιτητές, συστηματική απαξίωση των αντιπάλων. Τον έβλεπες και νόμιζες ότι κάθε παιχνίδι ήταν γι' αυτόν ένα δαντικό μαρτύριο, ένα βασανιστήριο. Η χαρά ήταν πάντοτε απούσα. Αν το πρώτο χαρακτηριστικό του «ψυχισμού» του Ιωαννίδη ήταν το «ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ», το δεύτερο ήταν αυτή ακριβώς η κλάψα: ο ξανθός κουβαλούσε το γονίδιο του Καζαντζίδη και το μετέφερε σε μια νεότερη γενιά Ελλήνων, ο ξανθός πόζαρε ως το αιωνίως κατατρεγμένο παλικάρι, ως ο μαχητής που τα βάζει με το σύστημα, τη στιγμή που αποτελούσε το κατ' εξοχήν (μπασκετικό) κατεστημένο.
Κι ερχόμαστε στο μεγάλο παράδοξο: ο άνθρωπος νικητής, ο άνθρωπος που δεν άντεχε να χάνει, στην εκτός των συνόρων καριέρα του έχασε και ξαναέχασε και ξαναέχασε και ξαναέχασε. Για την ακρίβεια μόνο έχασε. Έχασε ως φαβορί, έχασε ως αουτσάιντερ. Έχασε με τον Άρη, έχασε με τον Ολυμπιακό, έχασε με την ΑΕΚ, έχασε με την Εθνική. Το οποίο δεν είναι κακό. Γίνεται κακό όμως όταν έχεις βασίσει όλο σου το είναι στη νίκη. Η προπονητική του αξία είναι δεδομένη και η ιστορία θα καταγράψει ασφαλώς έναν μεγάλο προπονητή. Αλλά θα καταγράψει επίσης και έναν μεγάλο λούζερ. Και ήταν πιθανότατα αυτή η τόσο έντονη λαχτάρα για την με κάθε μέσο νίκη, που τον οδηγούσε σε παντελή έλλειψη ηρεμίας και καθαρού μυαλού την ώρα της κρίσης, με αποτέλεσμα να μεταδίδει την ταραχή του στην εκάστοτε ομάδα που προπονούσε. Ο Ιωαννίδης αποδείχθηκε βαθύτατα ανασφαλής, αποδείχθηκε ανίκανος να χαλιναγωγήσει στο πέρασμα των χρόνων τους δαίμονές του, μπας και κατορθώσει να δει τα παιχνίδια για έναν διεθνή τίτλο ως παιχνίδια όπως όλα τ' άλλα.
Δεν μου αρέσει ο Γιαννάκης επειδή νικάει. Μου αρέσει για όσα λέει. Μου αρέσει γιατί πιστεύει όσα λέει. Μου αρέσει η γλυκύτητα στην έκφρασή του. Μου αρέσει γιατί ο παίκτης με το ωμό πάθος, ο παίκτης που κατέθετε στο γήπεδο πρώτα ψυχή και μετά μυαλό, έχει δώσει τη θέση του σε έναν προπονητή κατασταλαγμένο και φιλοσοφημένο, σε έναν προπονητή με αρχές, σε έναν προπονητή που μιλάει για την ομορφιά του αγώνα και το εννοεί.
Όχι, δεν θέλει ο Γιαννάκης λιγότερο τη νίκη απ' ότι ο Ιωαννίδης.
Όχι, δεν είναι λιγότερο «νικητής» ο Γιαννάκης απ' τον Ιωαννίδη.
Όχι, δεν στεναχωριέται λιγότερο όταν χάνει.
Αλλά ξέρει ότι, όταν χάνει, έχει αποτύχει στο συγκεκριμένο παιχνίδι και όχι στη γενικότερη προσπάθειά του να φτιάξει μια καλή ομάδα.
Κοιτάζω τον Ιωαννίδη και εισπράττω τα νοσηρά vibes μιας ξινισμένης μούρης, τον κοιτάζω και ταράσσομαι.
Κοιτάζω τον Γιαννάκη του 2006 και ηρεμώ.
Όταν σε ενδιαφέρει μόνο η νίκη χάνεις. Αν όχι το παιχνίδι, σίγουρα το νόημα.
Όταν σε ενδιαφέρουν και άλλα πράγματα εκτός της νίκης, μπορεί και να κερδίσεις μπορεί και να χάσεις.
Αλλά κερδίζεις τον σεβασμό και ίσως - ίσως και την αγάπη.

39 Comments:

At 8/30/2006 06:54:00 μ.μ., Blogger bbchris said...

Για τον Αρχηγό όταν έπαιζε είχε βγει το αλλοίστου μνήμης σύνθημα "κλάψεεεε, κλάψεεε...", επειδή ήταν κλάψας, χωρίς αυτό να μειώνει το πάθος του για τον αγώνα.

Ο "ξανθός" αντίθετα όταν έχανε, έβριζε θεούς και δαίμονες, κλώτσαγε καρέκλες, παίκτες... αλλά δεν τον θυμάμαι ποτέ να κλαψουρίζει.

Το μπάσκετ που παίζει η Εθνική φέτος είναι η ταφόπλακα στο μπάσκετ που έπαιζαν οι ομάδες του Ιωαννίδη. Ενάμισος παίκτης παίρνει όλες τις μπάλες στην επίθεση και οι υπόλοιποι είναι για να πασάρουν και να παίζουν άμυνα. Και όσες ομάδες έπαιξαν το μπάσκετ του Ιωαννίδη στο μουντομπάσκετ, πήραν το αεροπλάνο της επιστροφής.

 
At 8/30/2006 07:03:00 μ.μ., Blogger averel said...

Εξαιρετικο κειμενο και αναλυση, με βρισκει απολυτα συμφωνο. Ρε συ μηπως εγραφες σε εκεινο το dribble?που τα έμαθες ολα αυτα?
:)

Επισης, ας σημειωσουμε αλλο ενα μεγαλο παραδοξο. Ο ελληνοχριστιανοσυντηρητικοορθοδοξομακεδονας Ιωαννιδης, εχει ελληνοποιησει - με σκοπο την ανιερη νικη - ολη τη Γιουγκοσλαβια. Αλλα τι τα ψαχνεις...

 
At 8/30/2006 07:13:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Chris, νομίζω ότι και η γκρίνια κλαψούρα είναι.
Αverel, που το θυμήθηκες το dribble; Αιωνία του η μνήμη και μακάρι να είναι ικανοποιημένος τώρα αυτός που το 'σβησε. Για τις ελληνοποιήσεις έτσι ακριβώς είναι. Πρώτο κύμα στον Άρη με Μισούνωφ - Σούμποτιτς (και μετά «αναγκαστικά» ακολούθησε κι ο ΠΑΟΚ).
Δεύτερο κύμα στον Ολυμπιακό με Τάρλατς - Τόμιτς - Νάκιτς (και μετά «αναγκαστικά» ακολούθησε κι ο Παναθηναϊκός).

 
At 8/30/2006 07:35:00 μ.μ., Blogger Filotas said...

Δεν είναι τυχαίο ότι ο "μέγας" προπονητής, έγινε τελικά βουλευτής!
Και μάλιστα Θεσσαλονίκης!...

 
At 8/30/2006 07:46:00 μ.μ., Blogger VROXOPOIOS said...

Πολύ σωστή η ανάλυση!Συμφωνώ απόλυτα!

 
At 8/30/2006 07:52:00 μ.μ., Blogger Sraosha said...

Ωραίο ποστ.

Το κάτωθι είναι για ανθολογία:

ο ξανθός κουβαλούσε το γονίδιο του Καζαντζίδη και το μετέφερε σε μια νεότερη γενιά Ελλήνων

 
At 8/30/2006 08:44:00 μ.μ., Blogger schottkey said...

Κάτι μου λέει πως αυτό εδώ το ποστ συνεχίζει όσα γράφαμε πέρσι τέτοιο καιρό στου thas για το Ευρωπαϊκό..

(και τελικά ας μάθουμε ποιος Γάλλος πείραξε τον Διαμαντίδη όταν ήταν μικρός)

 
At 8/30/2006 09:45:00 μ.μ., Blogger άσκεπος said...

Πολύ σωστή η ανάλυσή σου.


Το ότι ο Π.Κ. "άνοιξε" σκυλάδικο σταθμό, τελικά, δεν είναι τυχαίο...



Από την άλλη, είναι άδικο για τον Καζαντζίδη να τον βλέπει κανείς έξω από την εποχή του και την αυθεντική του λαϊκότητα. Μην τον χρησιμοποιείς ως παράδειγμα "κλάψας", είναι αδόκιμο.

 
At 8/30/2006 10:19:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ο Γιαννάκης για όσους τον ξέρουν από κοντά έστω και λίγο ήταν πάντα έτσι. Αγαπάει το μπάσκετ, την οικογενειά του και τη ζωή. Χορεύει ωραία. Δεν ήταν αγαπημένος μου αλλά είναι ο μόνος που παρέμεινε! Ο Ιωαννίδης βγάζει τα σκυλιά του στο βουνό δίπλα στο σπίτι μου βόλτα και τους δίνει οδηγίες. Με χαρά ο πατέρας μου του είπε ένα βράδυ, ''αν σε άκουγαν οι παίκτες του Ολυμπιακού όπως τα σκυλιά σου θα είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο''!

 
At 8/30/2006 10:24:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Απορία: οι τόσες ''γκόμενες '' που διαβάζουν τα πόστ και καταθέτουν τις ευαίσθητες αναλύσεις τους για κοινωνικο-πολιτικό-γκομενικα θέματα δεν έχουν απόψη για το μπασκετ......? I just wonder where we live.....ή το 87 και μετά δεν ήταν γεννημένες.....? σκέψου να πιάσεις και τα ποδοσφαιρικά! :) sorry girls!

 
At 8/30/2006 10:50:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Schottkey, έχεις δίκιο. Ο Τhas τα λέει πάντα πρώτος άλλωστε : http://vitamo.blogspot.com/2005/09/blog-post_26.html
Εxiled, δέχομαι ότι για τον Καζαντζίδη έχεις εν μέρει δίκιο.

 
At 8/31/2006 01:10:00 π.μ., Blogger αθεόφοβος said...

Αυτά που έγραψες φαίνονται και μόνο από μία κίνηση του Γιαννάκη.Την κωλιά που δίνει στους παίκτες του όταν τους στέλνει στον αγώνα.Τους έχει σαν παιδιά του.

 
At 8/31/2006 01:25:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

οχι κατερινα μπορει και να μην εχουν αποψη, αλλα και συ βρε πουλακι μου, δεν βλεπω να σχολιασες για ευστοχα καλαθια και τεχνικες κτλ κτλ για την οικογενεια του γιαννακη ειπες και για τα σκυλια του αλλου και τελος παντων ειναι καλοι ανθρωποι οι "γκομενες" μην τις εχεις στη ξεφτιλα
ε

 
At 8/31/2006 05:25:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

@ Katerina: euge, pes ta
@ OldBoy: omoiws. klise: na 8imountai oi palioi kai na ma8ainoun oi newteroi (egw exw tin tixi na briskomai kapou sti mesi)

 
At 8/31/2006 08:50:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

κλισέ
αλλά
οι κακοί είναι στη φυλακή.......anonymous
δυστυχώς!
έπαιζα στη Δάφνη λες να μην ξέρω να σχολιάσω; όταν η Χρυσοβαλάντη στη Near East και μετά στον ΠΑΟ έβαζε τρίποντα οι άλλες δεν είχαν ανακαλύψει ούτε το μανικιούρ ακόμα! και ναι με ενδιαφέρει η ανθρώπινη διάσταση των αθλητών, δείχνει πολλά (και ο Φλίππου που επίσης μένει στα πέριξ είναι χαρούμενος άνθρωπος και γνωστός για τις πλάκες που τους έκανε)όπως και ότι το 87 πολλοί ξενύχτησαν έξω από ξενοδοχείο τους στη Γλυφάδα μόνο και μόνο από ενθουσιασμό και συμπαράσταση....I rest my case....και πάω πίσω στη φυλακή!

 
At 8/31/2006 10:34:00 π.μ., Blogger philos said...

Δεν μου μένει παρά να πω συγχαρητήρια για την ανάλυση σου oldboy και να πω ότι με εξέφρασες πλήρως.
Και στο θέμα των ελληνοποιήσεων έκανε μεγάλο κακό στο ελληνικό μπάσκετ όπως είπε και ο Averel.
Ευτυχώς ωριμάσαμε τελικά! Και ιδού τα αποτελέσματα.
Καλή τύχη αύριο!

 
At 8/31/2006 10:55:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ευτυχώς δεν τον "κάψανε" όταν τον είχανε βάλει πριν μερικά χρόνια (άπειρο από προπονητική) υπό την "υψηλή εποπτεία" του "ξανθού".
Ευτυχώς βρήκε το δρόμο του ΚΑΙ ως προπονητής τώρα, συνεχίζει να γράφει ιστορία.

 
At 8/31/2006 11:07:00 π.μ., Blogger Unknown said...

Πολύ ωραίο το ποστ.. Θυμάστε εκείνον τον αγώνα Ολυμπιακού-ΤΣΣΚΑ (νομίζω) που έπαθαν δηλητηρίαση οι μισοί παίχτες της ΤΣΣΚΑ; Ήταν ένας σημαντικός αγώνας για τον Ολυμπιακό και φαινόταν πολύ δύσκολο να νικήσουν τους Ρώσους. Είχαν πει τότε ότι ήταν δάχτυλος Ιωαννίδη, υπερβολικό, αλλά ίσως αν μπορούσε, να το έκανε.

Υποσημείωση: και τα παιδιά της Εθνικής νομίζω απαντάνε πολύ ψύχραιμα και συμπαθητικά στις κλασσικά υπερβολικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

 
At 8/31/2006 12:44:00 μ.μ., Blogger kerasia said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 8/31/2006 12:46:00 μ.μ., Blogger kerasia said...

Πάρα πολύ καλό ποστ ολντ μπόι.

@Κατερίνα
Αν δεν έχεις καταλάβει ότι και το μπάσκετ είναι κοινωνικό-πολιτικό θέμα, μήπως θα πρέπει να ξαναδιαβάσεις το ποστ;

 
At 8/31/2006 02:38:00 μ.μ., Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ said...

είμαι μια "γκόμενα" που δεν ασχολούμαι με το μπάσκετ..... θα ζήσω γιατρέ μου??? :O

 
At 8/31/2006 06:01:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Switchblade Sister, μια και μίλησες για αυτήν την σκοτεινή ιστορία με τα νερά, αφού διευκρινίσω ότι δεν ισχυρίζομαι πως είχε εμπλοκή στον πιθανό δηλητηριασμό ο Ιωαννίδης (δεν έχω στοιχεία για να ισχυριστώ κάτι τέτοιο), να τι έγραφε το σχετικό ρεπορτάζ του ΒΗΜΑΤΟΣ στις 3.4.2005:


«Δέκα χρόνια από την πιο μελανή σελίδα στην (εξωαγωνιστική) ιστορία της ελληνικής καλαθοσφαίρισης
Ποιοι πότισαν με ψυχοφάρμακο τους ρώσους μπασκετμπολίστες
Οι πρωταγωνιστές του αγώνα Ολυμπιακός - ΤΣΣΚΑ (79-54) θυμούνται τι συνέβη στις 16 Μαρτίου 1995 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας όταν πέντε από τους δέκα παίκτες της μοσχοβίτικης ομάδας αντί για το γήπεδο βρέθηκαν δηλητηριασμένοι με αλοπεριντίν σε νοσοκομεία του Πειραιά και της Αθήνας!



I. ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ
"ΤΟ ΒΗΜΑ" , 03-04-2005

Εκλεισαν δέκα χρόνια από τη 16η Μαρτίου 1995 και το τρίτο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (79-54) στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για την προημιτελική φάση της Ευρωλίγκας, το οποίο οι πέντε από τους δέκα μπασκετμπολίστες της ομάδας του πρώην Κόκκινου Στρατού παρακολούθησαν δηλητηριασμένοι από το νοσοκομείο. H ρωσική εφημερίδα «Σπορτ Εξπρές» άνοιξε τώρα τον φάκελο εκείνου του αγώνα, που αποτελεί ασφαλώς την πιο μελανή σελίδα στην (εξωαγωνιστική) ιστορία της ελληνικής καλαθοσφαίρισης. Παίκτες και των δύο ομάδων και κυρίως το τεχνικό τιμ της ΤΣΣΚΑ, αλλά και ο κομισάριος του αγώνα, επαναφέρουν στη μνήμη τους τα όσα δραματικά βίωσαν εκείνη την ημέρα. Οι Ρώσοι είναι κατηγορηματικοί ότι στα μπουκάλια με το νερό τα οποία υπήρχαν στον πάγκο τους στη διάρκεια του δεύτερου αγώνα ανιχνεύθηκε μεγάλη δόση του ψυχοφάρμακου αλοπεριντίν ή αλοπεριδόλη, το οποίο - σύμφωνα με τους γιατρούς - χορηγείται σε περιπτώσεις οξείας διεγερτικής κατάστασης του (ψυχ)ασθενούς και έχει παρενέργειες ανάλογες με εκείνες που προκαλεί η λήψη στρυχνίνης. Ο Μοργκουνόφ, ο Κουντέλιν, ο Κόρνιεφ, ο Καράσεφ και ο Πανόφ υποστηρίζουν ότι εκτός των άλλων κινδύνεψε η ζωή τους και από την αδυναμία των ελλήνων γιατρών να τους βοηθήσουν. Ο τότε προπονητής της ΤΣΣΚΑ Στάνισλαβ Ερέμιν δηλώνει ότι υποχρεώθηκε να αγωνισθεί με τους υπόλοιπους πέντε παίκτες που είχε στη διάθεσή του επειδή η ομάδα του απειλήθηκε ακόμη και από τον βούλγαρο κομισάριο του αγώνα με μεγάλο για την εποχή πρόστιμο. Ο κομισάριος αντιτείνει ότι οι έλληνες γιατροί τον διαβεβαίωσαν προφορικά ότι οι ρώσοι... ασθενείς δεν είχαν τίποτε σπουδαίο και θα έδιναν κανονικά το παρών στο παιχνίδι. Δέκα χρόνια αργότερα θα είναι ψέμα να ισχυριστεί κανείς ότι γνωρίζει ολόκληρη την αλήθεια. Σημειώνεται όμως ότι πέρυσι υπήρξε ανάλογη υπόθεση με τα μολυσμένα νερά του Ακράτητου στο ποδοσφαιρικό ματς με τον Ηρακλή και στα οποία ανιχνεύθηκε το ίδιο ψυχοφάρμακο. Από την άποψη αυτή, η γνώμη των πρωταγωνιστών και των παθόντων τη 16η Μαρτίου του 1995 έχει ακόμη και σήμερα ιδιαίτερη αξία.



--------------------------------------------------------------------------------


(112 KB)
Με μία πεντάδα έμεινε η τσσκα Μόσχας, αφού οι άλλοι πέντε παίκτες της διεκομίσθησαν σε νοσοκομεία, αλλά τόσο οι ιθύνοντες του Ολυμπιακού όσο και ο βούλγαρος κομισάριος του αγώνα επέμεναν να διεξαχθεί το ματς. Οπερ εγένετο...


--------------------------------------------------------------------------------

Με πέντε παίκτες της μοσχοβίτικης ομάδας στο νοσοκομείο, θα αναρωτηθεί κανείς γιατί δεν αναβλήθηκε το παιχνίδι Ολυμπιακός - ΤΣΣΚΑ έστω για δύο-τρία εικοσιτετράωρα. Σύμφωνα με τον τότε διευθυντή της ΤΣΣΚΑ Γιούρι Γιουρκόφ, την ημέρα του αγώνα έγινε σύσκεψη στο ξενοδοχείο στην οποία, εκτός από τον ίδιο, συμμετείχαν ο προπονητής της ομάδας Στάνισλαβ Ερέμιν, ο πρόεδρος του συλλόγου Μιχαήλ Ρέζνικοφ και ο πρώην προπονητής της ομάδας Αλεξάντρ Γκομέλσκι.

«Ολοι μας συμφωνήσαμε ότι κάποιοι είχαν δηλητηριάσει τους παίκτες, όμως, προφανώς για πατριωτικούς λόγους, επικράτησε η άποψη ότι πρέπει να αγωνισθούμε» είπε τώρα στην «Σπορτ Εξπρές» ο κ. Γιουρκόφ. Ο κ. Ερέμιν υποστηρίζει ότι η απόφαση να αγωνισθούν ήταν αποτέλεσμα του φόβου ότι θα υπάρξουν οικονομικές κυρώσεις. Ο προπονητής της ΤΣΣΚΑ κατηγορεί τη FIBA ότι «επέμενε πρώτα να γίνει το παιχνίδι και μετά να διερευνηθούν τα αίτια».

* Το συμβόλαιο και η απειλή για πρόστιμο

Ο βούλγαρος κομισάριος του αγώνα κ. Βαλεντίν Λαζάροφ φορτώνει την ευθύνη για τη διεξαγωγή του ματς στους έλληνες γιατρούς. «Το μεσημέρι με ενημέρωσαν ότι κάποιοι παίκτες της ΤΣΣΚΑ είναι στο νοσοκομείο, μάλλον με δηλητηρίαση. Ο Γκομέλσκι μου είπε ότι ενδεχομένως η ΤΣΣΚΑ δεν θα μπορεί να συμπληρώσει ούτε πεντάδα. Επικοινώνησε μάλιστα με τον γενικό γραμματέα της FIBA κ. Στάνκοβιτς, ο οποίος του είπε ότι η FIBA δεν θέλει να ασχοληθεί με το θέμα. Επικοινώνησα τότε με τους έλληνες γιατρούς οι οποίοι με διαβεβαίωσαν ότι οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ δεν έχουν τίποτε σοβαρό. Πρότεινα στον Ολυμπιακό να μεταφερθεί κατά ένα-δύο εικοσιτετράωρα το παιχνίδι. Ο μάνατζερ της πειραϊκής ομάδας μού έδειξε το τηλεοπτικό συμβόλαιο, θέτοντας το ερώτημα ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες σε περίπτωση καταγγελίας του. Πιστέψτε με, μίλησε για πολύ μεγάλο ποσό. Επειτα από αυτό δεν μπορούσα να μεταθέσω το παιχνίδι» υποστηρίζει τώρα ο κ. Λαζάροφ.

Την άποψη ότι οι κκ. Ρέζνικοφ και Γκομέλσκι επέμεναν στη διεξαγωγή του αγώνα υποστηρίζει και ο γιατρός της ΤΣΣΚΑ Ολεγκ Παρφιόνοφ. Οπως λέει, «οι προπονητές της ΤΣΣΚΑ δεν ήθελαν να κατεβάσουν την ομάδα στο γήπεδο, όμως οι Ρέζνικοφ και Γκομέλσκι, παρά το ότι δεν ήθελαν να χρεωθούν την ευθύνη, επέμεναν ότι ο σύλλογος κινδυνεύει με πρόστιμο από 50.000 ως 100.000 δολάρια».

Οι πέντε παίκτες, τους οποίους είχε ο κ. Ερέμιν στη διάθεσή του, είναι αλήθεια ότι πάλεψαν ηρωικά. Μάλιστα στο 16ο λεπτό προηγήθηκαν 28-27. Στο 5ο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου ο Κουρασόφ αποβάλλεται με πέντε φάουλ. Εξι λεπτά και δέκα δευτερόλεπτα πριν από το τέλος τραυματίζεται ο Σπιριντόνοφ και η ΤΣΣΚΑ συνεχίζει με τρεις παίκτες! Σύμφωνα με τη «Σπορτ Εξπρές», ο (τότε) προπονητής του Ολυμπιακού Γιάννης Ιωαννίδης «απαντάει με πρέσινγκ. Πέντε εναντίον τριών. Οταν η διαφορά φτάνει στους 20 πόντους, ο Ιωαννίδης αποφασίζει να παίξει το παιχνίδι στα ίσια, τρεις εναντίων τριών».

Οπως ομολογεί ο προπονητής της ΤΣΣΚΑ, είχε σκεφθεί το ενδεχόμενο να μείνει η ομάδα του με δύο παίκτες και να διακοπεί το παιχνίδι. Στην περίπτωση αυτή «το σκάνδαλο για τον Ολυμπιακό θα ήταν δεδομένο και με το παιχνίδι θα ασχολούνταν όλη η Ευρώπη αλλά και η Πειθαρχική Επιτροπή της FIBA. Εδωσα εντολή στον Βαντέεφ να υποπέσει σε πέμπτο φάουλ για να διακοπεί το παιχνίδι. Ο Σπιριντόνοφ δεν είχε αντιληφθεί όμως την εντολή μου και βλέποντας την ομάδα να μένει με δύο παίκτες σηκώνεται και συνεχίζει τραυματίας».

* Οι μαρτυρίες Τόμιτς, Βολκόφ και Σιγάλα

Αποψη στην έρευνα της ρωσικής εφημερίδας για το τι συνέβη σε εκείνο το παιχνίδι εξέφρασαν και μπασκετμπολίστες του Ολυμπιακού. «Οταν μάθαμε ότι θα παίζαμε δέκα εναντίον πέντε, δεν αισθανθήκαμε καλά. Ο Ιωαννίδης ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένος από την απόδοσή μας και στο ημίχρονο ακούσαμε τα εξ αμάξης» θυμάται ο Μίλαν Τόμιτς.

Παίκτης του Ολυμπιακού ήταν τότε και ο Ουκρανός Αλεξάντρ Βολκόφ. «Φοβήθηκα για τους παίκτες της ΤΣΣΚΑ, οι οποίοι βρίσκονταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Ζήτησα από τον Ιωαννίδη να μην αγωνισθώ. Στο πρώτο ημίχρονο δεν με άκουσε. Βλέποντας όμως την έκφραση στο πρόσωπό μου με κάθισε στον πάγκο και δεν με ξαναέβαλε στο παιχνίδι» θυμάται τώρα.

Το ενδεχόμενο να διακοπεί το παιχνίδι είχε όμως συζητήσει και ο τότε αρχηγός του Ολυμπιακού Γιώργος Σιγάλας με τον κ. Ιωαννίδη. «Δεν καταλήξαμε σε κάποια απόφαση. Ισως θα έπρεπε αμέσως να παίξουμε με ίδιο αριθμό παικτών. Ο αντίπαλος με την απόδοσή του δεν μας έδωσε όμως αυτή τη δυνατότητα. Βγάζω το καπέλο στους παίκτες της ΤΣΣΚΑ. Αυτό που έκαναν ήταν κατόρθωμα» λέει σήμερα ο Σιγάλας.


Παραισθήσεις, μυϊκοί πόνοι και συμπτώματα παράλυσης


--------------------------------------------------------------------------------



Κατάθλιψη και μελαγχολία αισθανόταν ο Γεβγκένι Κισούριν

--------------------------------------------------------------------------------

Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις τωρινές μαρτυρίες παικτών, γιατρών και παραγόντων της ΤΣΣΚΑ για το τι ακριβώς (τους) συνέβη στις 16 Μαρτίου του 1995:

Ερέμιν (προπονητής): «Στη Μόσχα είχαμε διαλύσει τον Ολυμπιακό 95-65. Για να προκριθούμε στο φάιναλ φορ χρειαζόμασταν μία νίκη στα δύο παιχνίδια της Αθήνας. Ο δεύτερος αγώνας έγινε στις 14 Μαρτίου. Ο Ολυμπιακός νίκησε πολύ δύσκολα και όχι χωρίς τη βοήθεια των διαιτητών με 86-77. Την παραμονή του τρίτου αγώνα συνέβη το απίστευτο...».

Μπαρτσό (μασέρ): «Πριν από το πρώτο παιχνίδι οι γηπεδούχοι, ως είθισται, τοποθέτησαν στον πάγκο της ομάδας μας μπουκάλια με νερό τα οποία ήταν σφραγισμένα. Στην προθέρμανση και κατά τη διάρκεια του αγώνα ήπιε από αυτά όλη η ομάδα. Μετά τον αγώνα ζήτησα από τους παίκτες να πάρουν μερικά μπουκάλια στο ξενοδοχείο. Ο Μοργκουνόφ πήρε ένα και όπως το πίεσε για να το σηκώσει, είδε ότι υπήρχε διαρροή. Κανείς μας δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία».

Κισούριν (παίκτης): «Το πρωί με τον Καράσεφ πήγαμε για καφέ. Περπατήσαμε 50 μ. ως την καφετέρια και αισθανθήκαμε κατάκοποι. Καθήσαμε στην καρέκλα. Αν είναι δυνατόν, σκεφθήκαμε. Χθες το βράδυ πετούσαμε. Ο Βασίλι αρχίζει να έχει συσπάσεις στο πρόσωπο. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και πήγαμε κατευθείαν στον γιατρό της ομάδας. Μας έκανε κάποια ένεση η οποία προς στιγμήν μας ανακούφισε. Αμέσως μετά το παιχνίδι αισθανόμουν κατάθλιψη, μελαγχολία. "Αν είχα πιστόλι αυτή τη στιγμή θα αυτοκτονούσα" μου λέει ο Καράσεφ. "Και εγώ το ίδιο" του απάντησα».

Κουντέλιν (παίκτης): «Στο ξενοδοχείο άρχισα να έχω παραισθήσεις. Τη μια το δωμάτιο κουνιόταν σαν λάστιχο, την άλλη εμφανίζονταν μπροστά μου κάτι αρχαία βάζα. Εκείνη τη στιγμή αισθανόμουν ότι είχα πάθει εγκεφαλική παράλυση. Δεν μπορούσα να εκπνεύσω, είχα πρόβλημα στους πνεύμονες και οι κόρες των ματιών μου κόντευαν να πεταχτούν έξω».



--------------------------------------------------------------------------------



Αφρούς από το στόμα έβγαζε ο Σεργκέι Πανόφ

--------------------------------------------------------------------------------

Μοργκουνόφ (παίκτης): «Πριν από την προπόνηση όλη η ομάδα έδειχνε νυσταγμένη. Προσωπικά αισθανόμουν ότι στιγμές στιγμές δεν έλεγχα τον εαυτό μου. Κατά την προθέρμανση αρχίζω τα σουτάκια στο ταμπλό, όταν ακούω τον Ερέμιν: "Νικίτα, σταμάτα να κάνεις βλακείες". Τότε συνειδητοποιώ ότι το κεφάλι μου έχει γύρει στον ώμο. Ακολούθησαν συσπάσεις στους μυς των ποδιών και της μέσης. Μπορούσαμε να αναπνεύσουμε, όχι όμως και να εκπνεύσουμε. Σοκαρίστηκα. Το νοσοκομείο στο οποίο μας μετέφεραν (σ.σ.: Γενικό Κρατικό Νίκαιας), θύμιζε κλινική σοβιετικής περιόδου. Οι γιατροί όταν μας είδαν πανικοβλήθηκαν. Στην αρχή νόμισαν ότι ήμαστε ναρκομανείς και άρχισαν να μας ρωτάνε κάποια γελοία πράγματα. Στη συνέχεια έκριναν ότι κάτι είχαμε καταπιεί και μας πήγαν για ακτινογραφίες».

Κόρνιεφ (παίκτης): «Εμένα με μετέφεραν στο νοσοκομείο λίγες ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα. Κατά τη διαδρομή προς το στάδιο αισθάνθηκα σπασμούς στους μυς της πλάτης».

Αβραμένκο (γιατρός): «Για πρώτη φορά στην καριέρα μου αντιμετώπιζα ένα τέτοιο περιστατικό. Είχαν διπλώσει η μέση και τα χέρια του Κουντέλιν και του Μοργκουνόφ, ενώ και οι δύο αισθάνονταν ασφυξία. Οι έλληνες γιατροί τα είχαν χαμένα. Κανείς δεν ήξερε τι να κάνει».

Γιουρκόφ (διευθυντής ΤΣΣΚΑ): «Μετά την προπόνηση ο Πανόφ ήταν ο τρίτος τον οποίο μετέφεραν με τις πρώτες βοήθειες στο νοσοκομείο. Δεν γνωρίζαμε σε ποιο νοσοκομείο είχαν μεταφερθεί ο Κουντέλιν με τον Μοργκουνόφ και τον πήγαν σε κάποιο άλλο (σ.σ.: Ερυθρός Σταυρός). Ο Πανόφ εκτός των άλλων, έβγαζε αφρούς από το στόμα. Αναγκάστηκα να φωνάξω με όλη μου τη δύναμη βοήθεια για να ασχοληθούν έγκαιρα μαζί του. Στη Μόσχα μάς εξήγησαν αργότερα ότι μπορούσε να είχε πάθει αναπνευστική ανεπάρκεια, να πέσει σε κώμα και να σταματήσει η καρδιά του».


Τα σενάρια για τους αυτουργούς
«Οι Ελληνες ως σήμερα αρνούνται ότι είχαν κάποια σχέση με τη δηλητηρίαση. Ομως η ουσία αλοπεριντίν πώς μπήκε στα μπουκάλια με το νερό; Δεν νομίζω βέβαια ότι έγινε από τον Ολυμπιακό. Θα ήταν ευκολότερο να αγοράσει τους διαιτητές. Εξάλλου ήταν τότε μία από τις πλουσιότερες ομάδες. Κατά τη γνώμη μου, τη ζημιά την έκαναν οι οπαδοί» υποστηρίζει ο γιατρός της ΤΣΣΚΑ Βιτάλι Αβραμένκο.

Ο κ. Ερέμιν υποστηρίζει με βεβαιότητα ότι δεν είχε καμία σχέση ο επίσημος Ολυμπιακός και ρίχνει την ευθύνη σε εκείνους «οι οποίοι θα έχαναν χρήματα σε περίπτωση ήττας του Ολυμπιακού». ο κομισάριος του αγώνα επισημαίνει ότι αργότερα έφτασε στα αφτιά του η άποψη ότι οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ δηλητηριάστηκαν σε κάποιο εστιατόριο όπου πήγαν για φαγητό. Ο κ. Λαζάροφ συμπληρώνει επίσης ότι υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι «οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ δηλητηριάστηκαν μόνοι τους και για πάρα πολλά χρήματα»...

Τέλος, ενδιαφέρον έχουν οι (τωρινοί) ισχυρισμοί δύο Ρώσων. Ο παίκτης Σπιριντόνοφ λέει ότι υποχρεώθηκε να βάλει τέλος στην καριέρα του νωρίτερα του αναμενομένου, επειδή αντιμετώπισε προβλήματα στα νεφρά και στο συκώτι μετά τα όσα έγιναν στον Πειραιά και παρά το γεγονός ότι τότε ο οργανισμός του είχε αντέξει και δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Επίσης ο διευθυντής της ΤΣΣΚΑ κ. Γιουρκόφ αναφέρει ότι την επίμαχη ημέρα τούς πλησίασαν άνθρωποι του Παναθηναϊκού οι οποίοι προσφέρθηκαν να τους βοηθήσουν ώστε να γίνουν στην Ελλάδα οι αναλύσεις του νερού από το οποίο υποστηρίζουν οι Ρώσοι ότι δηλητηριάστηκαν».

 
At 8/31/2006 07:00:00 μ.μ., Blogger antvol said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 8/31/2006 07:03:00 μ.μ., Blogger antvol said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 8/31/2006 07:07:00 μ.μ., Blogger antvol said...

Μπράβο Old Boy, εξαιρετικό άρθρο. Τι μπορεί να προσθέσει κανείς, χωρίς να σε επαναλάβει ... Ας πούμε μόνο πως, ευτυχώς, οι καιροί έχουν αλλάξει, η ανασφάλεια έχει μειωθεί, η Ελλάδα παύει σιγά σιγά να είναι η μικρή, αδικημένη και παραγνωρισμένη χώρα, όπου αρκεί μια πρωτιά σε κάποιο αθλητικό συμβάν για να ταυτιστεί με τον νικητή μεγάλο μέρος του πληθυσμού, και, αντίθετα, μια ήττα, για να καταρρακωθεί ... Κι όσο περνούν τα χρόνια και η χώρα δεν νιώθει πια ότι όλοι την επιβουλεύονται, οι νέοι άνθρωποι γίνονται πιο ψύχραιμοι, τόσο στη νίκη, όσο, ιδίως, στην ήττα. Εδώ, κι ας μην είναι Έλληνας, θα αναφέρω και τον Ρεχάγκελ, με τι ψυχραιμία και στυλ βίωσε τον προσωπικό του θρίαμβο, καμία απαξίωση των αντιπάλων, καμία φανφάρα για την εγγενή υπεροχή των νικητών κλπ, μόνο πρόγραμμα, οργάνωση, δουλειά, εξυπνάδα και χαμόγελο. Και τι αντίθεση μετά με την παλαιάς κοπής τελετή στο στάδιο, τις απίστευτες παπαρολογίες που ακούστηκαν και την ανεκδιήγητη, ιρανικού τύπου παρουσία του Αρχιεπισκόπου, υπενθύμιση του ιωαννιδικού ορθοδοξοελληνικού ιστορικού πεπρωμένου ...
Μπράβο και πάλι.

 
At 8/31/2006 08:11:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Εγω πάλι προτιμώ τον κυρ Γιάννη. Ετσι απλά χωρίς λόγο, αιτιολογία και δικαιολογία. Ισως γιατί του μοιάζω και τον νοιώθω. Ισως γιατί τον έχω δει κι εγώ να βγάζει βόλτα τον Αρη (το σκύλο του) και να του μιλάει. Ισως πάλι γιατί συγκρίνουμε δύο πράγματα ανόμοια. Θα συμφωνήσω λίγο με τον chris. Συγκρίνεις έναν φτασμένο, πολυνίκη και πρωταθλητή Ευρώπης παίκτη που είναι αξιοπρεπής στον πάγκο μ' έναν τύπο που πρέπει να παλεύει για να φτάσει κάπου, ακόμα και όταν είναι ήδη εκεί. Δεν φώναξες ποτέ κλάψε, κλάψε στον Γιαννάκη; Εγώ το έκανα πολλές φορές και μέσα στο κλειστό του Ιωνικού Ν.Φ. αντηχούσε ωραία. Εκεί στα τέλη των 80'ς όταν όλες οι Εκαλιώτισσες ερχόντουσαν να θαυμάσουν "μπάσκετ", και εμείς οι "κάφροι" θαυμάζαμε την ΑΕΚάρα να χάνει με τριαντάρες και πετάγαμε πλαστικά μπουκάλια στους πρωταθλητές Ευρώπης Γκάλη και Γιαννάκη. Γιατί αυτό είναι η πόρωση. Δεν υπακούει σε κανόνες σεβασμού και αγάπης. Δεν μπορεί να σου αρέσει η κεφαλιά του Ζιζού και να κράζεις τον κυρ Γιάννη. Στις φώτο σου, τα μάτια του κυρ Γιάννη πετάνε σπίθες, ενώ ο κλάψας έχει το βλέμμα της αγελάδας.

 
At 8/31/2006 08:56:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Kαι βέβαια έχω φωνάξει «κλάψε - κλάψε» στον Γιαννάκη. Όπως έχω φωνάξει πραγματικά αισχρά συνθήματα προς τον Ιωαννίδη. Ειδικά το «κλάψε - κλάψε», κάτα τη γνώμη μου, πέραν της ειρωνείας ήταν και συγκεκαλυμμένα αγαπητικό σύνθημα, καθώς ο αντίπαλος οπαδός αναγνώριζε ότι ο παίκτης Γιαννάκης τα έδινε όλα στο γήπεδο. Βλέποντας λοιπόν έναν άνθρωπο τόσο παθιασμένο ως παίχτη και τόσο ήρεμο τώρα ως προπονητή είναι πιο πιθανό να σκεφτούμε ότι το καζάνι που έβραζε μέσα του δεν έχει πάψει να βράζει, αλλά ότι έχει κατορθώσει και έχει πειθαρχήσει τον εαυτό του, ότι έχει κατορθώσει να εκτονώσει αυτό το βράσιμο δημιουργικά. Μας μάθανε στο γαμημένο το φαίνεσθαι. Ο ξανθός είναι πιο παλικάρι και πιο μάγκας επειδή φωνάζει ότι είναι παλικάρι και μάγκας, επειδή εκδηλώνει την απέχθεια του στην ήττα κλωτσώντας καρέκλες. Κι όμως ο Γιαννάκης όταν χάνει μπορεί να στεναχωριέται περισσότερο. Μας μάθανε όμως ότι αν δεν κάνεις καραγκιοζιλίκια, αν είσαι εγκρατής, αν δεν πουλήσεις νταηλίκι, τότε είσαι λαπάς και έχεις βλέμμα αγελάδας. Έχεις δει συνεντεύξεις του Γιαννάκη αυτές τις μέρες; Σου φαίνεται αγελαδίσιο το βλέμμα του; Βλέπεις μια ομάδα - πρότυπο στον τρόπο που αγωνίζεται; Αυτά αυτόματα γίνονται; Αυτά δεν απαιτούν πάθος και επιμονή για να γίνουν κατορθωτά; Το πάθος εκδηλώνεται με το να πετάς σακάκια, να μην παραδέχεσαι ποτέ τη νίκη του αντιπάλου, να γκρινιάζεις 40 λεπτά στους διαιτητές και να βαράς μπουνιές στον Λυπηρίδη και τον Σιγάλα; Αυτό είναι η ψυχή; Αυτό δείχνει ότι εσύ θέλεις περισσότερο απ' τους άλλους; Η κεφαλιά του Ζιζού εξήγησα γιατί μου άρεσε. Κατά λέξη το ποστ μου για τον Ζιζού τελειώνει έτσι: «Κι ο τρόπος του δεν ήταν απαραιτήτως ούτε ο σωστός τρόπος ούτε ο τρόπος του νικητή.
Ήταν όμως ο δικός του τρόπος». Ο Ζιζού όμως μπορεί να αποβλήθηκε 13 φορές, μπορεί να έχωσε μερικές δεκάδες βρώμικες κλωτσιές στην καριέρα του, αλλά αυτό ήταν μια πτυχή του, η «γκέτο» πτυχή του που λέει κι ο Άβερελ. Πέραν της πτυχής αυτής ομόρφηνε τη ζωή μας. Ο Ιωαννίδης ήταν ΟΛΟΣ έτσι. ΟΛΟΣ μπινελίκια, ΟΛΟΣ διαιτητομουρμούρα, ΟΛΟΣ νίκη ή θάνατος. Λες ότι πρόκειται για «έναν τύπο που πρέπει να παλεύει για να φτάσει κάπου, ακόμα και όταν είναι ήδη εκεί». Δεν το πολυκαταλαβαίνω αυτό. Ποιός τον εμπόδισε, ποιός του έβαλε τρικλοποδιές; Η πουτάνα η κοινωνία, το ζαβό το ριζικό, το «γιουγκοσλάβικο λόμπι»;
Μπορεί με το σκύλο του να είναι γλυκός ο Ιωαννίδης. Αλλά με το σκύλο του ήταν γλυκός κι ο Χίτλερ.

 
At 8/31/2006 10:53:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αγαπητε ειναι η πρωτη φορα που διαβαζω blog και δεν φανταζομουν ποτε τετοια αποκαλυψη!!!! περαν της πληρους συμφωνιας με τα γραφομενα σου, ειναι παντα ωραιο να διαβαζεις κατι που αφου το δεις,νιωθεις σα να ητανε καπου πισω στο μυαλο σου ,και αν ποτε το σκεφτοσουν ετσι θα το ελεγες( ενα απο τα φαντασμαγορικα της αναγνωσης γενικα)!ευχαριστω για την καλη αρχη! συντομα θα επανελθω και φυσικα θα σε διαβαζω στο εξης.

 
At 8/31/2006 11:00:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

συγνωμη ειμαι ο απο πανω και δεν ειμαι anonymous τωρα μαθαινω !

 
At 8/31/2006 11:26:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Θα έγραφες τα ίδια εάν είχε κοουτσάρει o ξανθός τον Παναθηναϊκό;

Γιαννάκης: «Έχουμε κερδίσει το σεβασμό όλων»

 
At 9/01/2006 01:46:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

«Θα έγραφες τα ίδια εάν είχε κοουτσάρει o ξανθός τον Παναθηναϊκό;»
Με απασχόλησε κι εμένα αυτό το ερώτημα. Ωστόσο, μολονότι στάνταρ έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση της γνώμης μου για τον Ιωαννίδη το γεγονός ότι τον είχα πάντα αντίπαλο, νομίζω ότι τελικά ο ρόλος αυτός δεν είναι τόσο καθοριστικός. Γιατί και τον Μπάγιεβιτς τον είχα μια ζωή αντίπαλο και ο Μπάγιεβιτς μου πήρε ένα σωρό τίτλους, αλλά δεν έχω κάτι εναντίον του.
Στλεγγίς, να 'σαι καλά.
Τuco, είχε γίνει κι ολόκληρο θέμα για το πόσο κρίμα είναι που λόγω του ασυμβίβαστου δεν θα μπορεί να κοουτσάρει την Εθνική στην Ολυμπιάδα ο Ιωαννίδης.

 
At 9/01/2006 02:12:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

δεν ήταν ούτε με το σκύλο του πολύ γλυκός, του έδινε εντολές.....η ζωή του συμφωνεί με ότι έγραψες γι' αυτόν. δεν θυμάσαι την ιστορία με τους ομοφυλόφιλους; παρά τα κουσούρια του εμένα δε μου είναι αντιπαθής γιατί είναι το ταυτισμένο με το μπάσκετ πρόσωπο της νιότης......αυτός και ο Πολίτης!

 
At 9/01/2006 04:26:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ό΄τι και να γράφαμε μέχρι τώρα το ταμπλό τα έσβησε όλα.
101-95.
Ένα σκορ που δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, διότι δεν υπήρξε κανένα σημείο του αγώνα, εκτός από τη πρώτη περίοδο, που να βρέθηκαν οι αμερικανοί μπροστά.
Τους νικήσαμε ; Τι έγινε ρε παιδιά ;
Ο κλάψας το έκανε αυτό ;

 
At 9/01/2006 04:26:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ό΄τι και να γράφαμε μέχρι τώρα το ταμπλό τα έσβησε όλα.
101-95.
Ένα σκορ που δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, διότι δεν υπήρξε κανένα σημείο του αγώνα, εκτός από τη πρώτη περίοδο, που να βρέθηκαν οι αμερικανοί μπροστά.
Τους νικήσαμε ; Τι έγινε ρε παιδιά ;
Ο κλάψας το έκανε αυτό ;

 
At 9/01/2006 06:19:00 μ.μ., Blogger Annabooklover said...

Ωραία τα λες! (Μία που δε βλέπει μπάσκετ από αντίδραση) (Είδα όμως το σημερινό Ελλάδα - ΗΠΑ, μόνη μου, κρυφά)

 
At 9/02/2006 11:46:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

μα και σε ποιο ωραίο παιχνίδι του θρύλου οι παίκτες της αντιπάλου ομάδος οδηγήθηκαν ολοι μαζί στο νοσοκομείο επειδή κάτι υπήρχε στο νερό; με την ΤΣΣΚΑ δεν ήταν;

 
At 9/09/2006 05:07:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ο κλάψας το έκανε αυτό ανώνυμε. Ναι. 47-70.

 
At 9/12/2006 05:45:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Τελευταία anonymous προτείνω την απόλυση του κλάψα. Άκου 47-70. Να φύγει ο λούζερ.

 
At 9/20/2006 06:55:00 μ.μ., Blogger Μάρκος said...

Έγραψε ο angelito:
-------
Δεν είναι τυχαίο ότι ο "μέγας" προπονητής, έγινε τελικά βουλευτής!
Και μάλιστα Θεσσαλονίκης!...
-------

Ρε δε μπας να κάνεις κανένα μπάνιο να δροσιστείς; ανόητε! ε βλαμμένε!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home