Καλά είμαστε κι εδώ

Ίσως εκείνο που στα αλήθεια ονειρεύτηκε η γυναίκα του ψαρά

είναι πως η ζωή είναι ταυτόχρονα στόμα και αιδοίο,

πως αν με τα μάτια ανοιχτά η ζωή είναι πότε το ένα πότε το άλλο

και πολύ συχνά και τίποτε από τα δύο,

με τα μάτια κλειστά όποιος μπορεί να τα γεμίσει είναι ευπρόσδεκτος,

με τα μάτια κλειστά στόμα και αιδοίο μπορούν να γεμίσουν μαζί,

με τα μάτια κλειστά οι εικόνες μπορεί να είναι ολοκληρωτικές.

οι αισθήσεις μπορεί να είναι ολοκληρωτικές,

όλα μπορούν να ικανοποιηθούν

μέχρι την τελική τους πλήρωση,

μέχρι δηλαδή το επόμενο πρωινό,

την επιστροφή στο φως της μέρας

και την τύφλωση της καθημερινότητας,

την επιστροφή των απαγορευμένων χταποδιών,

την επιστροφή των απαγορευμένων πληρώσεων,

την επιστροφή των εκλογικευτικών συμβιβασμών,

την επιστροφή στο 

ή το στόμα ή το μουνί,

την επιστροφή

στην μη πλεονεξία,

στην μη ευελιξία,

στην μη ευεξία,

την επιστροφή

στο καλά είμαστε κι εδώ,

κοίτα πόσα άλλα στόματα μένουν αγέμιστα,

κοίτα πόσα άλλα σώματα μένουν αγέμιστα,

κοίτα πόσοι άλλοι δεν έχουν καν τη δυνατότητα

να φτιάξουν ένα έργο τέχνης

ή έστω να ονειρευτούν 

για ένα και μόνο βράδυ.