Πίσσα και Πούπουλα

Eνώ τον αμέσως μετά την ΔΕΘ τόνο δίνει μάλλον το πρωτοσέλιδο της Εστίας, καθώς η αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ολοένα και λιγότερο σκιαχτική για τον μέσο -κι άρα εξ ορισμού μη ακραίο- πολίτη (ο δράκος φεύγει απ' το ριζοσπαστικό παραμύθι και ο Ντράγκι έρχεται), θέλω να συνδράμω τον καλό μου φίλο μου τον ιστορικό του μέλλοντος, ζητώντας του να κρατήσει στις σημειώσεις του αυτό το ρεπορτάζ του Βήματος.

Δες πώς αλληλοξεσκίζονται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησής μας με τους υπουργούς της, όχι τους υπουργούς του άλλου κόμματος της συγκυβέρνησης, πώς αλληλοξεσκίζονται με τους υπουργούς του δικού του κόμματος.  

Κι αφού διευκρινίσουν πως «γνωριζόμαστε εδώ», αφού μιλήσουν για «προσωπικές συναλλαγές, προσωπικές συμφωνίες, παρασκήνιο και σκοτεινές σχέσεις», αφού αλληλοβριστούν και βγάλουν το κακό κάρμα από μέσα τους και στανιάρουν, μετά πάνε όλοι μαζί, «φαντάσματα, καλικάντζαροι και παλικαράκια του μνημονίου», και συνεχίζουν να μας κυβερνάνε. Η κυβέρνηση παραμένει στην εξουσία επειδή της παρέχει στη Βουλή εμπιστοσύνη ένα κόμμα που το μόνο που συνδέει τον κάθε ένα βουλευτή του με τους διπλανούς του είναι η εξουσιομανία κι η κονόμα, η νόμιμη έστω κονόμα του βουλευτικού μισθού και του υπουργικού θώκου.

Έτσι κυβερνιέται η χώρα μέσα Σεπτεμβρίου του 14, με αυτό το πολιτικό ήθος κι αυτό το πολιτικό όραμα της συγκεκριμένης γκρούπας των τελευταίων εναπομείναντων παλαιοπασόκων οπλαρχηγών, με το ήθος και το όραμα μιας τελευταίας περιοδείας στα υπουργεία.
Πίσσα και πούπουλα.