Ο καλύτερος κόσμος

Ακούμπησε τις πατούσες σου πάνω στις δικές μου. Νά, εδώ, για το ενσταντανέ. Έλα να αποτυπώσουμε την αναλογία μεγεθών της στιγμής. Της στιγμής που ακόμη η δική μου πατημασιά ήταν η μεγαλύτερη. Της στιγμής που ακόμη ένιωθες πως μπορούσες να χωρέσεις μέσα μου ασφαλώς. Κι άφησέ με επιτέλους να σου μεταδώσω την προπατορική μου ενοχή. Εξειδικευμένη εδώ στο ότι εμείς μπορούμε και πάμε διακοπές. Ή στο ότι εμάς δεν μας βομβαρδίζει κανείς. Σταμάτα επιτέλους να γελάς ευτυχισμένος. Παιδάκια σαν κι εσένα έχουν τόσο πολλά λιγότερα στη χώρα σου. Παιδάκια σαν κι εσένα τα βομβαρδίζουν φίλες σύμμαχοι χώρες. Είναι χρέος μου ως πατέρας σου να σου μεταδώσω αν όχι το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο, τουλάχιστον την ενοχή για το γεγονός ότι βιώνεις πως ο καλύτερος αυτός κόσμος δεν είναι καμιά μακρινή ουτοπία, ήδη υπάρχει, απλά δεν είναι για όλους.