Το εισιτήριο

 (φωτο Murple Jane)

Το εισιτήριο του μετρό φορεμένο κάτω από το ρολόι του
να διασχίζει κάθετα την ράχη της παλάμης, 
να τέμνει υπογείως το καντράν, 
να συνεχίζει προς τις άσπρες τρίχες του καρπού, 
να αδιαφορεί για κάθε έννοια αισθητικής ή γοητείας,
να φωνάζει ότι μόνο η χρηστικότητα είναι πια διακύβευμα, 
εκτός κι αν βρίσκεται εκεί όχι τόσο για να μην ξεχαστεί, 
όσο για να δηλώσει φανερά και προς όλους,
ότι έχει αποδοθεί η δέουσα τιμή στη νομιμότητα, 
ότι ο επιβάτης που το φέρει βρίσκεται στο βαγόνι δικαιωματικά, 
είναι πολίτης νομιμόφρων, 
είναι άνθρωπος που κάτω από αυτό που δείχνει την ώρα του 
είναι περασμένο αυτό που δείχνει το τώρα του, 
ένα ακυρωμένο δηλαδή εισιτήριο 
μιας διαδρομής αστικής.