Ένα εκρηκτικό ένα

Η διαφορά ανάμεσα στα πρώτο και το δεύτερο γκολ του Νεϊμάρ,

στο τι από τα δύο είναι το κάθε γκολ και τι συναισθήματα προκαλεί,

δεν είναι άσχετη με τη διαμάχη ως προς το μποϊκοτάζ ή μη του μουντιάλ.

Όπως ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα,

το δεύτερο γκολ είναι η συνέχιση του πολέμου των δρόμων μέσα στο γήπεδο,

η με το έτσι θέλω και χωρίς προσχήματα επιβολή του ισχυρότερου.

Όσο για το πρώτο (αλλά και το τρίτο) γκολ, είναι γκολ που -σύμφωνοι- κι αυτά αποτελούν το κατεξοχήν προϊόν της FIFA,

αλλά είναι και γκολ που αποτελούν τη συνέχιση της ποίησης των δρόμων μέσα στο γήπεδο,

είναι η με το έτσι μπορώ και με το κοίτα τι μπορώ εισβολή συναρπαστικών στιγμών στο οπτικό μας πεδίο,

το οποίο πράγματι ορίζεται στα συγκεκριμένα λίγα τετραγωνικά του σταδίου

και όχι στην απαγορευμένη ζώνη πιο πίσω, στις οδομαχίες ή στις φαβέλες,

το οποίο πράγματι προστατεύεται από τους απανταχού της γης μπάτσους

(πριν κάποια χρόνια χτίστηκαν τείχη για να μπορούν να συναντιούνται οι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες κρατών, κι αυτό μας φάνηκε νορμάλ,

τώρα χτίζονται τείχη για να μπορέσει να παίξει η εθνική Βραζιλίας στην πατρίδα της, κι αυτό μας φαίνεται νορμάλ),

το οποίο πράγματι είναι το κρισιμότερο πολιτικά θέμα,

καθώς ένας κόσμος όπου το εκάστοτε οπτικό πεδίο χτίζεται επί πτωμάτων

είναι ένας κόσμος που αργά ή γρήγορα τα δυο οπτικά πεδία,

το τεχνητά συντηρούμενο και το αποκρυπτόμενο που από κάτω βράζει,

θα γίνουν ένα εκρηκτικό ένα,

ωστόσο αν ποτέ φτιαχνόταν ένας ιδεατός κόσμος,

το πρώτο και το τρίτο γκολ θα αποτελούσαν τμήμα του,

και για αυτό επιλέγω να δω το μουντιάλ,

παρόλα τα δεύτερα γκολ του και τους επισήμους που πετάγονται πανηγυρίζοντάς τα,

παρόλο το κακό λίγα μέτρα έξω από αυτό,

παρόλο το γενικότερο κακό,

προσπαθώντας να παντρέψω τις μέσα μου αντιφάσεις

με αυτές του έξω κόσμου,

προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως το πρώτο και το τρίτο γκολ

δεν ανήκουν στη FIFA,
αλλά σε σένα και σε μένα,

ακόμη και στους εκτοπισμένους,

ακόμη και στους νεκρούς.