Emcee

Τον Σεπτέμβρη του 2013 δεν είχε μόνο μαχαιρώματα και αντιφασιστικά τόξα. Είχε ας πούμε μια ακόμη απεργία, αυτή των εκπαιδευτικών, να μην αντέχει στη δεύτερη βδομάδα της, είχε και τον Άδωνη σε ρόλο emcee να ρίχνει στο τραπέζι προτάσεις όπως το 25ευρω για νοσηλεία σε δημόσια νοσκομεία και να τις ρίχνει πουλώντας την καλλιτεχνική τρέλα του κομπέρ, μιλώντας για λογαριασμούς αλληλεγγύης και λέγοντας πως όποιος δεν έχει τα 25 να έρχεται στο γραφείο του να του το λέει και θα τον εξυπηρετεί τον ξεφτίλα, αντιμετωπίζοντας την κοινωνία σαν τηλεπερσόνα, σαν λίγο γραφικός αλλά πάντα αξιαγάπητος ριζοσπάστης που σκέφτεται out of the box. Βρισκόμαστε σε εποχή Μπους τζούνιορ και η Ελλάδα είναι το δικό τους Ιράκ, όπου κάνουν τις πιο κραυγαλέες μπίζνες, τώρα που τους παίρνει, τώρα που μπορούν, τώρα που όλοι είναι μουδιασμένοι, σαστισμένοι, παραλυμένοι. Πιστεύω ότι το 25 ως νούμερο δεν προκύπτει από κάποια λογιστική μελέτη, πιστεύω ότι θα έπεσε ως πρόταση ένα μικρότερο, κι αυτό διστακτικά, και ο Άδωνις θα πλειοδότησε, έτσι για να εντυπωσιάσει τους επιτελείς του, ή τους δανειστές μας, ή τις εταιρίες ιδιωτικής ασφάλισης, ή επειδή έβαλε ένα στοίχημα ρε αδελφέ καμιά μποτίλια ουίσκι ότι δεν θα κωλώσει να πει 25 ευρώ, και να που τελικά μαλακία έκανε, γιατί και 35 και 45 και 55 και 255 να έλεγε, τίποτα δεν θα συνέβαινε, η πατρίδα συνεχίζει να μεταρρυθμίζεται και τα ταμπού συνεχίζουν να σπάνε κι όλα κατεδαφίζονται ησύχως.