Ψάχνοντας για τους μαλάκες
Bγαίνω να πετάξω τα σκουπίδια, βλέπω μια πατημένη μαύρη γάτα. Πίσω της στην άσφαλτο το αποτύπωμα του αίματος, η διαδρομή που έκανε το χτυπημένο ζώο από το μέσο του οδοστρώματος μέχρι το σχεδόν πλάϊ του, εκεί που τώρα βρίσκεται με το κεφάλι ανοιγμένο κι ένα περίεργο απόστημα να εξέχει από αυτό. Σκέφτομαι πως αν δεν την μαζέψουν εγκαίρως -ποιός είναι άραγε αρμόδιος για την αποκομιδή των πατημένων γατιών; ο εντεταλμένος υπάλληλος του Δήμου; εγώ;- μπορεί να την δει ο γιος μου και να φρικάρει. Μετά αναρωτιέμαι πόσο κακό τελικά θα είναι να έχει και μια τέτοια εικόνα χαραγμένη μέσα του. Τι θα πειράξει να δει έναν εφιάλτη ή και να του μείνει πιο μόνιμα; Ως πότε θα ζει σε τεχνητούς κόσμους, ως πότε θα προφυλάσσεται από την εικόνα της βιαιότητας και της ασχήμιας και του θανάτου;
Κι ύστερα σκέφτομαι αυτό που μάλλον σκέφτονται όλοι, αν δηλαδή το μαχαιρωμένο κορμί του Φύσσα που κυκλοφορεί στα περίπτερα και τους υπολογιστές όλης της χώρας από χθες είναι το τέλος μιας κατάμαυρης περιόδου ή το έναυσμα μιας ακόμη πιο μαύρης. Εκτός από τα κορμιά νεκρών γατιών θα συνηθίσουμε -γιατί, ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία, όλα συνηθίζονται- και στα κορμιά νεκρών ανθρώπων στους δρόμους; Κι αυτό δεν είναι ακριβώς το πιο ύπουλο σχέδιο, η πιο δόλια ατζέντα; Ο φόβος για τα χειρότερα; Το χάος της δραχμής των προηγούμενων εκλογών να μετατραπεί στο χάος της σύγκρουσης «των άκρων»; Ως πότε θα πιάνουν όλα τα πόστα του μυαλού μας, ως πότε θα μας μανιπουλάρουν, ως πότε θα μας κερδίζουν από τα ψυχολογικά αποδυτήρια, ώστε να χάνουμε χωρίς αγώνα;
Τείνουμε να λέμε ότι τον αμιγώς φασίστα τον νομιμοποιεί ο νοικοκυραίος που θέλει πάνω απ' όλα την ησυχία του, που θέλει τάξη και ασφάλεια και στα αρχίδια του τι γίνεται έξω από το σπιτάκι του. Συγγενής όμως -αδελφός για την ακρίβεια- αυτού του νοικοκυραίου, είναι ο νοικοκυραίος ή μη νοικοκυραίος εκείνος, που στη θεωρία τον ενδιαφέρει τι γίνεται έξω από το σπιτάκι του, αλλά όταν έρχεται η ώρα της πράξης είναι τσακωμένος με την έννοια του προσωπικού κόστους και της θυσίας, εκείνος που όταν έρχεται η ώρα της πράξης λογικεύεται και εκλογικεύει και σχετικοποιεί και, όχι, δεν θα αναλάβει εκείνος να πληρώσει τις ιδέες του και για τις ιδέες του, θα εξακολουθήσει να λέει και να λέει και να λέει αλλά να μην κάνει τίποτα, θα εξακολουθήσει να υποχωρεί τακτικά και συνειδησιακά, θα εξακολουθήσει να αποδέχεται το έξωθεν επιβαλλόμενο μικρότερο κόστος αντί να αναδεχθεί τον κίνδυνο του ολικού, γιατί δεν είναι μαλάκας εκείνος να προσπαθήσει να αλλάξει μόνος του έναν κόσμο που αρνείται να αλλάξει, γιατί καλές και άγιες οι αρχές και τα πιστεύω, αλλά τα πιστεύω δεν βάζουν φαγητό στο τραπέζι σου.
Κι ύστερα σκέφτομαι αυτό που μάλλον σκέφτονται όλοι, αν δηλαδή το μαχαιρωμένο κορμί του Φύσσα που κυκλοφορεί στα περίπτερα και τους υπολογιστές όλης της χώρας από χθες είναι το τέλος μιας κατάμαυρης περιόδου ή το έναυσμα μιας ακόμη πιο μαύρης. Εκτός από τα κορμιά νεκρών γατιών θα συνηθίσουμε -γιατί, ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία, όλα συνηθίζονται- και στα κορμιά νεκρών ανθρώπων στους δρόμους; Κι αυτό δεν είναι ακριβώς το πιο ύπουλο σχέδιο, η πιο δόλια ατζέντα; Ο φόβος για τα χειρότερα; Το χάος της δραχμής των προηγούμενων εκλογών να μετατραπεί στο χάος της σύγκρουσης «των άκρων»; Ως πότε θα πιάνουν όλα τα πόστα του μυαλού μας, ως πότε θα μας μανιπουλάρουν, ως πότε θα μας κερδίζουν από τα ψυχολογικά αποδυτήρια, ώστε να χάνουμε χωρίς αγώνα;
Τείνουμε να λέμε ότι τον αμιγώς φασίστα τον νομιμοποιεί ο νοικοκυραίος που θέλει πάνω απ' όλα την ησυχία του, που θέλει τάξη και ασφάλεια και στα αρχίδια του τι γίνεται έξω από το σπιτάκι του. Συγγενής όμως -αδελφός για την ακρίβεια- αυτού του νοικοκυραίου, είναι ο νοικοκυραίος ή μη νοικοκυραίος εκείνος, που στη θεωρία τον ενδιαφέρει τι γίνεται έξω από το σπιτάκι του, αλλά όταν έρχεται η ώρα της πράξης είναι τσακωμένος με την έννοια του προσωπικού κόστους και της θυσίας, εκείνος που όταν έρχεται η ώρα της πράξης λογικεύεται και εκλογικεύει και σχετικοποιεί και, όχι, δεν θα αναλάβει εκείνος να πληρώσει τις ιδέες του και για τις ιδέες του, θα εξακολουθήσει να λέει και να λέει και να λέει αλλά να μην κάνει τίποτα, θα εξακολουθήσει να υποχωρεί τακτικά και συνειδησιακά, θα εξακολουθήσει να αποδέχεται το έξωθεν επιβαλλόμενο μικρότερο κόστος αντί να αναδεχθεί τον κίνδυνο του ολικού, γιατί δεν είναι μαλάκας εκείνος να προσπαθήσει να αλλάξει μόνος του έναν κόσμο που αρνείται να αλλάξει, γιατί καλές και άγιες οι αρχές και τα πιστεύω, αλλά τα πιστεύω δεν βάζουν φαγητό στο τραπέζι σου.
posted by Old Boy @ 4:50 μ.μ.
22 comments
22 Comments:
Mαλακάκο που ήσουν απίκο να κάνεις τρολοσχόλιο πάλι, εφαρμόζω νέα πολιτική σχολίων. Εφεξής θα κόβω και σχόλια που δεν βρίζουν αλλά τρολάρουν με την στενή ή ευρεία έννοια. Άντε και γαμηθείτε σιχάματα.
http://www.rethymnoguide.gr/nea/kriti/12688-parapompi-se-diki-toy-giorgoy-statiaki-kai-toy-misoy-panepistimioy
Όσο εσύ σβήνεις τρολοσχόλια, τα πολιτικά σου ινδάλματα πλουτίζουν πουλώντας ιδεολογία...
25% τη βλέπω τη ΧΑ με τα καμώματα ΚΑΙ των μακρυχέρηδων συντρόφων σου
Μπράβο, 'σ' ωραίος.
Με το να βγάζεις φασίστα τον μέσο άνθρωπο ή τον «κυρ-Παντελή», αποδυναμώνεις την βαρύτητα της έννοιας διαχέοντάς την σε όλη την κοινωνία. Άλλο η συνυπευθυνότητα απέναντι στο φαινόμενο του φασισμού και άλλο να βαφτίζουμε φασίστα όποιον δεν αντιστέκεται ή καρπώνεται έμμεσο όφελος από την ύπαρξη του φασισμού (π.χ. ασφάλεια και ησυχία σε έναν κόσμο πόνου κι αδικίας).
Όσο περνάει ο καιρός η μαυρίλα απλώνεται,η μιζέρια έχει πάρει το μυστρί και λασπώνει, οι ανώνυμοι και οι επώνυμοι κήνσορες τρίβουν τα χέρια πάνω από τα πτώματα.
Δεν βλέπουν αυτό που γίνεται,βλέπουν αυτό που θέλουν να γίνεται.Μου θυμίζουν κάποιους που στις πλατείες παρίσταναν τους αγανακτισμένους και μετά υποστήριζαν αυτό που μούτζωναν.Αυτούς που φώναζαν να καεί το μπουρδέλο η βουλή και μετά έστειλαν ανθρώπους στη βουλή για να γίνει αυτό ήθελαν να κάψουν.Ούτε να αγανακτήσουν δεν είναι ικανοί κάποιοι.
Άρα Old άφησε τη γάτα, για να αναγκαστούν να σηκώσουν το πόδι να περάσουν και ποιος ξέρει, ίσως σκοντάψουν και το σκεφτούν λίγο.
Απλά πες στο μικρό ότι η ελευθερία έχει το τίμημά της.
Ανώνυμε των 7:56 ή δεν ξέρεις να διαβάζεις ή σκόπιμα παραποιείς τι λέω.
Επειδή υποθέτω πως υπάρχουν πολλοί σαν κι εμένα που δεν γνωρίζουν την γλώσσα του ιντερνέτ, ας διαβάσουν από την βικιπαιδεια τον σχετικό ορισμό.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CE%BB_%28%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF%29
Στην ουσία τώρα, έχεις δίκιο, απόλυτο. Και αν είναι μια φορά σιχαμεροί εδώ, στην πραγματική ζωή είναι εκατό. Όμως, αν η στρατηγική τους είναι ( που είναι) “ομαλότητα ή εμφύλιος”, είναι σίγουρο πως η απόφαση σου δεν τους εξυπηρετεί; Δηλαδή, παραφράζοντας τη φράση για την Χρυσή αυγή όχι “εκτός νόμου, αλλά ενώπιον του νόμου”,
μήπως ξεγυμνώνονται όχι εκτός σχολίων, αλλά ενώπιον των σχολίων;
Δες στην πράξη πώς λειτουργεί Σωτήρη. Από κάτω αντιφάσκοντας με τον ίδιο μου τον εαυτό τον άφησα. Και βλέπει 25% την ΧΑ «με τα καμώματα των χρυσοχέρηδων συντρόφων μου». Ούτε από φόνους καταλαβαίνουν από τίποτα. Εκεί, στην γαμημένη προπαγάνδα νον στοπ. Καθάρματα ελεεινά.
"Ούτε από φόνους καταλαβαίνουν από τίποτα. Εκεί, στην γαμημένη προπαγάνδα νον στοπ. Καθάρματα ελεεινά."
Σύμφωνοι.
Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω είναι οι παρωπίδες ως προς την άλλη πηγή βίας στην Ελλάδα -- τους πυρήνες των αντιεξουσιαστών. Γιατί κι αυτοί μαζεύουν φονικά όπλα -- και πιο "σοβαρά" όπλα απ' ό,τι η ΧΑ όπως φαίνεται. Κι αυτοί σκοτώνουν. Κι αυτοί τρομοκρατούν. Αν ένας κάτοικος του Άρη κατέβαινε και έβλεπε αυτά μαζί με τα άλλα που κάνει η ΧΑ, ίσως να έκρινε ότι τα μολότωφ είναι πιό βίαια.
Ο αθώος ταξιτζής που δολοφονήθηκε στην ληστεία της Πάρου, αυτοί που κάηκαν στην Μαρφίν, ήταν κι αυτοί πολιτικά θύματα.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι το δεύτερο άκρο, αλλά έχουμε δεύτερο άκρο, και είναι οι αντιεξουσιαστές. Και κατά την γνώμη μου δεν καταδικάζονται αρκετά από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Ή και καθόλου.
Ψάχνοντας το αρχείο του Ολντ τις μέρες μετά τον φόνο του ταξιτζή, δεν βρίσκω σχετικό ποστ. (Το ίδιο και στο μπλογκ του Sraosha, τον οποίο επίσης διαβάζω λόγω της ποιότητας των μη πολιτικών του κειμένων). Μπορεί να έκανα λάθος, δεν είμαι ο πιό ικανός ανιχνευτής του διαδικτύου. Μπορεί να γράψανε κάτι και να μου διέφυγε.
Και τις Σκουριές μην ξεχνάμε, που παραλίγο να γίνουν το Λιτόχωρο του 2013.
OB έχω λίγο κουραστεί να μου "τη λένε" για την αδράνειά μου άνθρωποι που δεν έχω πειστεί ότι κάνουν κάτι άλλο ή περισσότερο από εμένα. Θα ήθελες για μια φορά να γίνεις πιο συγκεκριμένος;
Εσύ που δεν είσαι (ή έστω είσαι) νοικοκυραίος αλλά όχι παθητικός σαν κι εμάς, πώς αντιδράς; Με τα γραπτά στην Ελευθεροτυπία και το unfollow; Μήπως ξεκίνησες ένοπλη αντιφασιστική πάλη;
Μάκης
Όχι, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, ούτε παριστάνω τον ενεργητικό αγωνιστή, γιατί δεν είμαι. Είμαι μέρος του προβλήματος.
ΒΑΠ, για τον ταξιτζή δεν θυμάμαι κι εγώ να έχω γράψει κάτι. Έχω γράψει όμως πάμπολλες φορές μετά από χτυπήματα «τρομοκρατικά» ή όπως θέλει τα λέει κανείς. Και μπορώ να βρω το λινκ.
Από εκεί και πέρα εγώ εκπροσωπώ τον εαυτό μου και ο Σραόσα εξ όσων γνωρίζω τον δικό του και κανείς από τους δυο μας δεν εκπροσωπεί τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εσένα ΒΑΠ δεν σε έχω δει ποτέ ελεύθερα αβίαστα και αυθόρμητα να έχεις καταδικάσει κάτι. Όλο για τους άλλους λες. Κι εσύ Μάκη που μοιράζεις ρόλους θα ήσουν ευχαριστημένος αν έγραφε στα Νέα; Βρε άντε απο κει ρε μηχανάκια.
Ωραία (ευχαριστώ και για την άμεση απάντηση). Το θέμα είναι τι κάνουμε.
Από το πρωί σήμερα γέμισα μηνύματα για το εξώφυλλο πρώτο αίμα. Η καλύτερη διαφήμιση, δεν το έχω αγοράσει ποτέ, αλλά έψαξα το εξώφυλλό του. Γαμώτο μου. Αυτή η αίσθηση της αδυναμίας και της ματαιότητας είναι ό,τι χειρότερο. Τουλάχιστον αυτό το "ενώπιον και όχι εκτός νόμου" του Τσίπρα είναι απολύτως σωστό.
Μάκης
"Εσένα ΒΑΠ δεν σε έχω δει ποτέ ελεύθερα αβίαστα και αυθόρμητα να έχεις καταδικάσει κάτι."
Αν διαβάσεις προσεκτικά το σχόλιό μου νομίζω θα συμφωνήσεις ότι καταδικάζω 1) την ΧΑ 2) τους αντιεξουσιαστές και 3) όσους δεν καταδικάζουν εξίσου και τους δύο. Θα μπορούσε δηλαδή να με κατηγορήσει κανείς ότι καταδικάζω πολύ, όχι λίγο.
Βέβαια μπορεί να είμαι ένοχος γατί δεν το κάνω "ελεύθερα αβίαστα και αυθόρμητα". Αν ήξερα τι σημαίνει αυτό, θα απαντούσα.
Όσοι καταδικάζουμε ΚΑΙ τους φασίστες ΚΑΙ τους αντιεξουσιαστές κόβοντας το μαχαίρι στη μέση μαζί με τα κουκούτσια, είμαστε κάτι σαν τους αμφισεξουαλικούς: κόκκινο πανί για ομοφυλόφιλους και ετερόφυλους. Αν γίνει καμία εμφύλια στραβή, θα μαζέψουμε μπουνιές κι από τις δυο μπάντες.
Στις πόσες καταδίκες βίας παίρνεις συγχωροχάρτι και είσαι ελεύθερος να τοποθετηθείς για την επικαιρότητα χωρίς να σου πρήζουν τα αρχίδια οι ισαποστασίτες και οι μαρφινιστές;
Μιλανε για πολιτικη εκμεταλλευση του γεγονοτος, αυτοι που ξεσκισαν πατοκορφα τη μαρφιν.Μιλανε για κοινωνικη ειρηνη οι εραστες του "οποιος δεν προσαρμοζεται πεθαινει".Μιλανε για δημοκρατια οι θεωριτικοί του μονοδρομου.Μιλανε για οπλα αυτοι που μαλακιζονται μπροστα στη θεα της στρατιωτικής μποτας.
μπλα μπλα μπλα
Η μικροαστιλα ειναι καρκινος.
Το κεφάλαιο "Περί του τι παριστάνει κανείς" είναι η καλύτερη ανάλυση για τη σοβαροφανή φάρσα των ελληνικών social media, γραμμένη το 1851!
Σύσταση: να διαβαστεί από όλους τους μπλογκερς, επαναστατημένους και μη.
http://www.printa-roes.gr/o10_Schopenhauer_Aphorismen.html
Πολύ εύστοχο άρθρο old boy. Δυο- τρία θραύσματα της επικαιρότητας: Το κυριακάτικο πρωτοσέλιδο του Πρ. Θέματος, οι 15 "προληπτικές συλλήψεις" της ΕΛ.ΑΣ στη σημερινή πορεία ("συμφωνα με πληροφορίες ορισμένοι συλληφθέντες έφεραν μάσκες")και το παραδοσιακό πλέον κλείσιμο των σταθμών του μετρό. Σημειολογικά και μόνο μας χλευάζουν όλους.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home