Για τη νομιμότητα

Δεν υπάρχει καμία γενική και αφηρημένη έννοια νομιμότητας, όπως τουλάχιστον την εννοούν. Η νομιμότητα όπως την εννοούν είναι η τυπολατρεία η ίδια και τελικά η υποκρισία η ίδια, το όχημα επιβολής εξουσίας με την τήρηση δύο μέτρων και δυο σταθμών. Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν κατεξοχήν σε αυτούς που θέλουν να δώσουν συσσίτια.  Το να δίνεις συσσίτιο είναι πιο νόμιμο από όποια παραίσθηση μεγαλείου έχει ο Καμίνης. Ο δημόσιος χώρος δεν εκχωρήθηκε σε κανένα πρωθυπουργό, πολύ περισσότερο σε κανένα δήμαρχο. Ο δημόσιος χώρος παραμένει δημόσιος. Υπάρχουν περιορισμοί και κανόνες, σύμφωνοι, αλλά πάντως δεν τους εκλέγουμε για να πούνε αν δικαιούμαστε να βγούμε έξω και να μοιράσουμε φαγητό σε αυτούς που δεν έχουν. Τους εκλέγουμε για να υπερασπιστούν εκτός των άλλων και τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και η δημοκρατία πλήττεται όχι από την «κατάληψη δημοσίου χώρου» για να δώσεις φαϊ στον Έλληνα, αλλά από την «κατάληψη δημοσίου χώρου» για να μη δώσεις φαϊ στον μη Έλληνα, από την κατάληψη δημοσίου χώρου για να δώσεις ένα ακόμη μήνυμα ρατσισμού και φυλετισμού.