Ποστ της επικαιρότητας
Δεν ξέρω αν το λες βίλα, ένα πανέμορφο πάντως σπίτι, εντελώς μέσα στο δάσος, στο Διόνυσο. Οι φλόγες το πλησιάζουν. Παρακολουθούμε με αγωνία αν θα το φτάσουν. Περίπου σε εθνικό δίκτυο. Τελικά το σπίτι σώζεται. Ευτυχώς.
---
Στο Βουτζά τα αεροπλάνα ρίχνουν νερό. Ανεβασμένοι στη στέγη ενός σπιτιού δυο νεαροί. Φωτογραφίζουν με τα κινητά τους τη ρίψη.
---
Ένα τεράστιο Lapin κι ένας τεράστιος Μουστάκας. Ασπίδες από μπετόν. Η φωτιά δεν θα φτάσει στο λάπτοπ μου. Η πόλη είναι φίλος μου. Η φύση όχι.
---
Μετά τις φωτιές του επτά έλεγα να κάνω τουρ στην Ηλεία. Δεν το έκανα. Τώρα θα το κάνω· τα μέρη τα καμμένα είναι οικεία και πολύ κοντινά. Όσο σταχτί κι αν αντικρύσω, έχω την αίσθηση ότι το πράσινο και πάλι θα κυριαρχεί. Και δεν το λέω ειρωνικά, το λέω ως κάτι παρήγορο.
---
Εκείνο που τελικά μου αφαιρούν οι φωτιές είναι το άλλοθι του να τα ρίχνω όλα σε κάτι έξω από μένα, όπως π.χ. το κράτος. Η μη ενεργή συμμετοχή μου αφενός στην πρόληψη και αφετέρου στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, δείχνει το πόσο τελειωμένος τυπάκος είμαι, δείχνει εν τέλει και γιατί ανέχομαι όλα τα υπόλοιπα, στα οποία η συμμετοχή μου δεν μπορεί να είναι τόσο ενεργή.
---
Αν οι πυρκαγιές καταστρέφουν, περισσότερο καταστρέφει η ειδησεογραφική μετατροπή τους τις τελευταίες δεκαετίες σε αφορμή οδυρμού δίχως τέλος. Δεν αντέχεται τόση μαυρίλα. Ειλικρινά.
---
Για την ακρίβεια, σε οδυρμού δίχως τέλος, μέχρι το τέλος που θα σημάνει η έξοδος από την επικαιρότητα. Η επικαιρότητα είναι τελικά το μεγαλύτερο δομικό κακό μιας κοινωνίας που ασχολείται με το κάθε πρόβλημα υπερεπισταμένως όσο βρίσκεται σε αυτή και το σβήνει εντελώς από κάθε άλλο σημείο του σώματός της πλην των γεννητικών της οργάνων όταν βγαίνει από αυτήν.
---
Συμπερασματικά: με νοιάζει ο εαυτός μου, η ατομική μου ιδιοκτησία, η ατομική μου βολή, η ατομική μου καλοπέραση. Αυτά περιφρουρώ, αυτά φροντίζω, για αυτά σου γράφω απ' το λάπτοπ μου. Έννοιες όπως «συλλογικά αγαθά» και «συλλογική ευαισθητοποίηση» είναι ξένες αφενός με την ιδιοσυγκρασία μου και αφετέρου με το μοντέλο πολίτη - καταναλωτή - τηλεθεατή που έχει εδραιωθεί.
posted by Old Boy @ 5:28 μ.μ.
19 comments
19 Comments:
η πεμπτη παραγραφος/προταση/τελοσπαντων πες το οπως θες...η πεμπτη ιστοριοαποψη .Ναι , ναι η συνειδηση ξεχειλιζει απ' αυτην.
Ναι, ναι.
"με νοιάζει ο εαυτός μου, η ατομική μου ιδιοκτησία, η ατομική μου βολή, η ατομική μου καλοπέραση. Αυτά περιφρουρώ, αυτά φροντίζω"
Αν το σκεφτείς αντικειμενικά, αυτά θα έπρεπε να μας νοιάζουν και γι' αυτό έχουμε δημιουργήσει τα υποτιθέμενα συλλογικά όργανα.
Αληθινά η ευθύνη μας, αυτά θα έπρεπε να είναι σε καιρούς ειρήνης.
Το πρόβλημα νομίζω ότι είναι η βαθύτατα ασυνείδητη ενασχόλησή μας, ακόμα και μ' αυτά. Αδυνατούμε να καταλάβουμε πως είναι αδύνατον να ασχολούμαστε επιτυχημένα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά μας ο καθένας, κάτω από καθεστώς αδιαφορίας για το συλλογικό συμφέρον.
Θέλω να πω ότι, βρίσκω να μην μας νοιάζει στην πραγματικότητα ούτε καν αυτό που περιγράφεις, γιατί αλλιώς θα το υπερασπιζόμασταν με αίσθημα ευθύνης. Αν κατανοούσαμε βαθιά το ατομικό καθήκον και συμφέρον, θα μας ήταν εύκολο να το συσχετίσουμε με το συλλογικό.
Η στάση μας δεν φανερώνει τη ροπή μας προς το ατομικό συμφέρον. Φανερώνει την επεκτατική και κολλητική, συλλογική βλακεία, μιας κοινωνίας, της οποίας το βάσανο είναι μόνο να "αποκτήσει" και να "μην φταίει", χωρίς να ξέρει πώς να χαρεί, ούτε αυτά που αποκτά, ούτε την ανευθυνότητα (ανεμελιά) της. Είναι βλακώδες να (νομίζεις ότι) σ' ενδιαφέρει να έχεις τα καλύτερα φρούτα στο τραπέζι σου, χωρίς να σε ενδιαφέρει αν υπάρχουν τα δέντρα που θα τα παράγουν.
Δεν έχουμε τεμπέλικη δράση, έχουμε τεμπέλικη σκέψη.
θα έλεγες λοιπόν
ω Oldboy ότι
οι ελληνικοί άνθρωποι
συντηρούν την εκμεταλλευτική τους νοοτροπία
με κάθε μέσο και κόστος;
Συνοδοιπόρε, όπως τα λες.
Iμάτιο, είναι η φορά του χρόνου που σου απαντάω. Αν σε ενοχλούσε στα αλήθεια η εκμεταλλευτική νοοτροπία των ανθρώπων, δεν θα ήσουν το μακροβιότερο τρολ της μπλογκόσφαιρας. Εικόνα της νοοτροπίας αυτής είσαι λοιπόν και της μοιάζεις παρασιτώντας στα μπλογκ των άλλων αντί να σχολιάζεις στα μπλογκ των άλλων.
περα απο τη συνειδηση ξεχειλιζει κι η αδυναμια του ατομου να λειτουργησει με βαση αυτην ζωντας σε κοινωνιες.
Ειμαστε και σιχαμενα μικροτιποτα , δηλαδή
.Για οσο καιρο θυσιαζουμε την υπαρξη μας για να επιβιωσουμε , ν' αποσπασουμε την συγκαταβαση του αντικρινου μας , κοκ.
Η ενόχληση είναι πολύ βαριά κουβέντα για να την ανοίξω με έναν ανόητο.
Για να μην πω: με ένα μικρομέγαλο κωθώνι.
Μιλάς για ενεργή συμμετοχή στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών από τους πολίτες.
Τι προτείνεις δηλαδή για το δεύτερο; Να βουτάμε ο καθένας από ένα κλαδί και να τρέχουμε όπου ξεσπούν νέες εστίες να τις κοπανάμε; Αυτό το κάνουν όσοι καίγονται οι γειτονιές τους με περιορισμένα αποτελέσματα και δεν πιστεύω να νομίζεις πως αν μαζευτούν 1000 πολίτες γύρω από μια εστία φωτιάς θα καταφέρουν να την περιορίσουν. Υπάρχουν μέσα και όργανα γι αυτή τη δουλειά τα οποία λόγω ανικανότητας των υπευθύνων δεν αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε.
Για το πρώτο, πάλι δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου αλλά μου είναι δύσκολο να φανταστώ πως θα μπορούσαμε οι κάτοικοι της Αθήνας να προλαμβάνουμε τις φωτιές που ξεσπούν στα δάση μας. Και πάλι είναι θέμα οργάνωσης, μέτρων και αρμόδιων λειτουργών.
Για το θέμα της επικαιρότητας, ο ρόλος των δελτίων ειδήσεων δεν είναι να αποδίδει ευθύνες, ούτε να λύνει προβλήματα, ούτε καν να επανέρχεται σε αυτά εκ των υστέρων για να εξετάσει τι μέτρα ελήφθησαν για την αντιμετώπισή τους. Ο ρόλος των δημοσιογράφων είναι να παρουσιάζουν την επικαιρότητα και να εκφράζουν τη γνώμη τους πάνω σε αυτήν. Αυτό νομίζω στην περίπτωση των πυρκαγιών το έκαναν πολύ αποτελεσματικά, οπότε δεν έχω να τους καταλογίσω καμία ευθύνη.
Ο ρόλος μας ως πολίτες, είτε ζούμε στο άμεσο περιβάλλον της καταστροφής είτε όχι είναι πρώτον να σταματήσουμε να ψηφίζουμε ανίκανους πολιτικούς που εξαιτίας τους καταστρέφεται η πατρίδα μας, δεύτερον να συμμετέχουμε στις προσπάθειες αναδασώσεων και τρίτον να εκφράζουμε σθεναρά και οργανωμένα τη διαμαρτυρία μας. Για το σκοπό αυτό γίνεται την Παρασκευή 28/08 στις 7 το απόγευμα, συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος. Εγώ θα είμαι εκεί.
Εδώ σε καθημερινά προβλήματα οι πολίτες δεν ενεργοποιούνται ,για τις φωτιές θα νοιαστούν που είναι κάτι εποχικό? Θυμίζει την περίοδο των Χριστουγέννων που όλοι ανακαλύπτουν την αλληλεγγύη και τρέχουν για δωρεές για να ικανοποιήσουν τις τύψεις τους. Έτσι δυστυχώς λειτουργούμε.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Kiki,
και να 'τανε μόνο αυτά που λες...
Όπως βλέπεις, από τις αντιδράσεις που δημιουργούν τα λόγια σου, υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που με ανώτερα ερεθίσματα εκδηλώνει κατώτατες συμπεριφορές. Είναι χειρότερα τα πράγματα απ' ό,τι νομίζουμε.
Ζουν ανάμεσά μας..... μπρρρρρ
Tάκη, συμφωνώ ότι και η πρόληψη και η αντιμετώπιση θέλει συντονισμό, θέλει αρμόδια όργανα, θέλει φυσικά και τα αντίστοιχα τεχνικά μέσα. Συμφωνώ λοιπόν επίσης ότι άλλο το μερίδιο της ευθύνης του Παυλόπουλου, του αρχηγού της Πυροσβεστικής ή του κάθε Δήμαρχου και άλλο το δικό μου.
Εκείνο όμως που λέω είναι ότι το πρόβλημα των πυρκαγιών δεν είναι κάτι που μπορούμε να το ρίχνουμε μόνο στην καμπούρα των αρμόδιων φορέων και να το παρακολουθούμε ως αμέτοχοι τρίτοι.
Αν πραγματικά μας νοιάζει υπάρχουν οργανωμένες ομάδες εθελοντών, υπάρχει τρόπος να βοηθήσεις. Ο οποίος όμως απαιτεί χρόνο, ταλαιπωρία, ξεβόλεμα και μια άλλη τελικά αντίληψη του ρόλου μας στην κοινωνία που δεν είναι μόνο να εκλέγουμε εκείνους που θεωρούμε ικανότερους ως εκπροσώπους μας. Η εκλογή αυτή ασφαλώς και είναι θεμελιώδης αλλά δεν εξαντλείται η αποστολή μας εκεί, ούτε με το που το κάνουμε απαλλασσόμαστε όλων των υπολοίπων ευθυνών.
Όσο για την επικαιρότητα εκείνο που λέω είναι ότι η απόλυτη οδύνη μας για τις φωτιές σήμερα θα μετατραπεί αύριο σε μηδενικό ενδιαφέρον μόλις έρθει κάτι άλλο στην επικαιρότητα.
Κι έτσι για παράδειγμα αντί να βρεθεί μια λύση με τις αντιπυρικές ζώνες και να αποφασίσουμε αν πρέπει να γίνεται αυτό που λέει η Δασική Υπηρεσία ή αν αυτό που λέει δεν γίνεται, θα το ξαναβρούμε το θέμα μπροστά μας στις φωτιές των επόμενων καλοκαιριών που θα ξαναφέρουν το θέμα στην επικαιρότητα.
«Όπως γνωρίζεις, σε όλο τον κόσμο υπάρχουν εργοστάσια εξοπλισμών, που παράγονται και αποθηκεύονται για να προκαλέσουν ζημία ή ακόμα και να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Πώς μπορούμε εμείς να αντιδράσουμε ή να προστατευθούμε από μια τέτοια καταστρεπτική δύναμη;»
Αποσύροντας τον εαυτό σου από την επιρροή κάθε μορφής υπνωτισμού, εξάρτησης, δεισιδαιμονίας ή ταύτισης με τον κόσμο. Μην στηρίζεσαι στη γνώση, τη φαντασία ή την προφητεία κανενός. Να γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει καμία δύναμη εκεί έξω που να μπορεί να σε καταστρέψει. Εκεί έξω τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τη συγκατάθεση, την εσωτερική έγκριση ή την πρόθεσή σου. Να επαγρυπνείς! Απελευθερώσου από όλη την άγνοια και το σκοτάδι σου. Είναι το όραμά σου που χρειάζεται κάποια ρύθμιση και όχι η ανθρωπότητα. Εάν ενοποιήσεις τον εαυτό σου, εάν γίνεις μια ενότητα, τότε ο κόσμος είναι ασφαλής. Στον κόσμο της δυαδικότητας όλα είναι τέλεια ισορροπημένα - μια περίοδος σκοταδιού και καταστροφής εναλλάσσεται αναπόφευκτα με μια περίοδο δημιουργικότητας και εποικοδομητικότητας, αλλά μόνο ως καθρέφτης της εσωτερικής σου κατάστασης. Για αυτό μην ανησυχείς για τον κόσμο, να ανησυχείς μόνο για εσένα - αυτό είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορείς να βοηθήσεις. Ο κόσμος των γεγονότων και των περιστάσεων εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσένα. Οι συνθήκες του κόσμου αντιστοιχούν ακριβώς στις εσωτερικές σου καταστάσεις. Να θυμάσαι! Κανένας και τίποτα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εάν δεν διατάζεται και δεν κατευθύνεται από το δικό σου Όνειρο. Κανένας πόλεμος μέσα, κανένας πόλεμος έξω, αυτός είναι ο Νόμος.
Η σχολή των Θεών
Stefano.E.D' Anna
εγώ συμφωνώ με τον προγαμήσαντα.
και φυσικά δεν μπορώ να ορίσω ψυχοεξεταστή τον κοπρίτη Oldboy που θέλει να καθορίσει την ψυχολογική μου ελευθερία επιβάλλοντας πάνω μου τον έλεγχο με το να αποφασίζει αυτός πότε και με τι εγώ θα ενοχληθώ, δηλαδή να αποκτήσει τον έλεγχο στην ψυχολογική μου διάθεση και να με διασύρει ψυχολογικώς ένας φασίστας του διαδικτύου καθορίζοντας την.
τα επιθυμεί αυτά τα πράγματα ο Oldboy να τα κάνει επειδή δεν είναι φασίστας, δεν είναι ένα αληθινό τρολ της ζήσης, επειδή ο πατερούλης oldboy γνωρίζει ακριβώς την τύφλα του. και παραπονιέται που δεν διαβάζει σχόλια που θα μπορεί με τον φασισμό του να τα επεξεργαστεί και να τα κατηγοριοποιήσει, σχόλια που να δηλώνουν πως δεν μπορώ εγώ να σκεφτώ για μένα και ότι με γνωρίζει καλύτερα ο μικρός φασίστας.
ηλίθιε
Βρε Ιδρωμένε,
ποιος σε διέσυρε εσένα;
Διαμαρτύρεσαι εσύ για διασυρμό;
Εσύ που προσβάλλεις απρόκλητα και με το χειρότερο τρόπο ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, χωρίς κανένα λόγο και χωρίς στοιχειώδη συνειρμό;
Εγώ ένα πράγμα μόνο έχω να σε ρωτήσω:
Η μανούλα τα ξέρει αυτά που λες;
Ξέρει ότι ασχολείσαι με τα απόκρυφα άλλων μανάδων, αδιαφορώντας για τα δικά της, που είναι και υπεύθυνα για το χάλι σου;
Και πες μου, είναι πολύ το ξύλο που τρως;
Μπορείς να το καταγγείλεις αυτό, το ξέρεις; Να τηλεφωνήσεις στη γραμμή υποστήριξης και να πεις "η μαμά με δέρνει πάρα πολύ και δεν αντέχω άλλο, ελάτε να με πάρετε, αλλά μην της πείτε ότι τηλεφώνησα γιατί θα με δείρει ακόμα περισσότερο".
Πού ξέρεις, μπορεί να βρεθεί καμιά καλή ζωόφιλη κυρία και να σε μαζέψει.
old έχεις δίκιο, είναι και η συμμετοχή μας κάθε καλοκαίρι σε μια ομάδα περιφρούρησης δασών ένα μέτρο. Απαιτεί όμως όπως είπες ακόμα μεγαλύτερες θυσίες από τα μέτρα που ανέφερα.
Το αναμφισβήτητο γεγονός πως από Σεπτέμβριο κανείς δεν θα συζητά πια τις φωτιές στην τηλεόραση δεν σημαίνει πως το θέμα θα έχει πια κλείσει. Δεν πρέπει να καθορίζουν τα δελτία ειδήσεων την πολιτική δράση αλλά το αντίθετο.
Kiki δυστυχώς η καταστροφή των δασών δεν είναι κάτι εποχικό. Τα διάφορα κοινωνικά μας προβλήματα είναι κάτι εποχικό με την έννοια πως σε 50 χρόνια από σήμερα κανείς δεν θα τα θυμάται. Η καταστροφή του περιβάλλοντος όμως είναι η σφραγίδα που βάζουμε σήμερα και θα την αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας για πολλά χρόνια στο μέλλον. Αυτό φαίνεται να το αγνοούν κάτι επαγγελματίες πολιτικοί σαν τον Αντώναρο που βλέπουν τα πεύκα σαν το μέσο μεταφοράς της φωτιάς προς τα σπίτια. Εντάξει, κάηκαν τα πεύκα κ. Αντώναρε. Τα σπίτια των ψηφοφόρων σας είναι πλέον ασφαλή.
"..Μετά τις φωτιές του επτά έλεγα να κάνω τουρ στην Ηλεία. Δεν το έκανα. Τώρα θα το κάνω· τα μέρη τα καμμένα είναι οικεία και πολύ κοντινά. Όσο σταχτί κι αν αντικρύσω, έχω την αίσθηση ότι το πράσινο και πάλι θα κυριαρχεί. Και δεν το λέω ειρωνικά, το λέω ως κάτι παρήγορο..."
Αν πας να ρίξεις μια δεύτερη ματιά, όχι μερικούς μήνες αλλά δύο χρόνια μετά και τα "μωράκια" έχουν μεγαλώσει, πες μου να χαρώ.
Διαφορετικά, μη μου πεις τίποτα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home