Αρεία

Αν ο θρίαμβος του Τζέσε Όουενς στο Βερολίνο του 1936 μετατράπηκε σε σύμβολο της εποχής, ο θρίαμβος του Γιουσέιν Μπολτ στο Βερολίνο του 2009 μπορεί -και πρέπει- να μετατραπεί σε σύμβολο μιας νέας εποχής, χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας θα είναι ότι κανένα ρεκόρ δεν μπορεί πλέον να θεωρείται εξωπραγματικό. Όταν αλλάζουν οι όροι και τα συστατικά της πραγματικότητας, αναπροσαρμόζεται και ο ορισμός του εξωπραγματικού. Εξωπραγματικά θα ήταν τα παγκόσμια ρεκόρ του Μπολτ στην αμέσως προηγούμενη εποχή, όταν ο μέσος άνθρωπος σκοτείνιαζε ακόμη τη σκέψη του γύρω από τον άξονα ντόπινγκ - αντιντόπινγκ. Τώρα πια, δεν πέρασαν μόνο τα χρόνια της δηλητηριώδους υποψίας, αλλά και τα χρόνια της αηδιασμένης βεβαιότητας που ακολούθησαν. Τώρα πια, απαλλαγμένοι από όλα αυτά τα ηθικολογικά βαρίδια μπορούμε να αφεθούμε στον ανυπόκριτο θαυμασμό για τα νέα μοντέλα σπρίντερ. Το να είσαι ο γρηγορότερος άνθρωπος όλων των εποχών είναι ομαδική δουλειά. Την ανθρώπινη -όπως και κάθε είδους- φύση ποτέ δεν την αφήσαμε ανεπηρέαστη: ο άνθρωπος είναι φύσει επεμβατικό ον. Θα ήταν αμαρτία να μείνει ακατέργαστη η φοβερή πρώτη ύλη του Μπολτ. Εάν θέλουμε να δούμε ως πού μπορεί να φτάσουν τα ανθρώπινα όρια, πρέπει να διασφαλίσουμε όλες τις συνθήκες ώστε ο πιο γρήγορος άνθρωπος να τρέξει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Στο καλύτερο ταρτάν κι όχι στην άσφαλτο. Με τα ταχύτερα παπούτσια κι όχι με σκαρπίνια. Με την υψηλότερη φαρμακευτική τεχνογνωσία κι όχι με πρωτεϊνες. Αυτό μπορούμε λοιπόν έως σήμερα να παρατάξουμε, έναν από εμάς που έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να τρέχει τα 100 σε 9.58 και τα 200 σε 19.19. Αρεία είναι πλέον ολόκληρη η ανθρωπότητα.