Stones taught me to fly

Ακόμη και τις φορές εκείνες που «αποδίδεται δικαιοσύνη», ακόμη και τις φορές εκείνες που κάποιος δίκαια τιμωρείται, δεν παύει η βασική αρχή πίσω από την ποινή του να είναι η εξής: έκανες εσύ ως πολίτης κακό - τώρα θα σου κάνω κι εγώ ως κράτος κακό· με γνώμονα το γενικότερο καλό, σύμφωνοι· εσένα όμως, ειδικότερα, σου κάνω κακό. Και ποτέ η οποιαδήποτε ποινή δεν κάνει κακό μόνο σε σένα· κάνει κακό και σε όσους σε αγαπούν· που κι αυτό δηλαδή δίκαιο το λες, αν όσοι σε αγαπούν είχαν τυχόν ωφεληθεί από το κακό που εσύ έκανες και για το οποίο τώρα τιμωρείσαι.

Λέγοντας και ξαναλέγοντάς το δίκαιο όμως, φτάνεις να αντιληφθείς πως η έννοια δικαιοσύνη σημαίνει στον πυρήνα της ανταπόδοση κακού.

Αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη ο δράστης θα έχει κάνει ένα κακό που θα έχει μείνει αναπάντητο.

Αν αποδοθεί δικαιοσύνη το κακό του δράστη θα έχει απαντηθεί με το εις βάρος του θεσμοθετημένο κακό.

Όταν τα ταξίδια στο χρόνο γίνουν πραγματικότητα, εισηγούμαι την ριζική αναδιάρθρωση των δικαϊικών συστημάτων: η δικαιοσύνη αντί να εξισορροπεί τα πράγματα προσθέτοντας κακό δίπλα στο κακό, να τα εξισορροπεί αναιρώντας το αρχικό κακό: αντί για δυο κακά - κανένα.

Αν ο κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος, η ποινή του να είναι η επιστροφή του πίσω στον χρόνο τέλεσης του αδικήματος και η με το ζόρι μη τέλεσή του.

Με την γενικευμένη εφαρμογή του μέτρου, μέσα σε ελάχιστες γενιές το κακό θα εκλείψει εντελώς ως εξωτερικευμένη συμπεριφορά και φυλακισμένο στη ψυχή των ανθρώπων θα ψάχνει μη ποινικά κολάσιμες διεξόδους: η μνησικακία, οι μπηχτές, η χολή θα είναι η αλφαβήτα κάθε ανθρώπινης σχέσης, ενώ το νομικά αδιάφορο μίσος θα γνωρίσει θραύση.

Οι φυλακές πάντως η μία μετά την άλλη θα ερημώνουν, οι συνήγοροι υπεράσπισης ο ένας μετά τον άλλο θα αυτοκτονούν (αφού θα έχουν πρώτα εξαντλήσει κάθε δικονομική κι εξωδικονομική προσπάθεια να αποτρέψουν την αυτοχειρία τους), οι offshore η μια μετά την άλλη θα κλείνουν, το ίδιο και τα κόμματα.