Νότια ως αιτία

Αν δεν υπήρχε εκείνη η μικρή -εκτάσεως μερικών μόνο δεκάδων χιλιομέτρων- γωνιά στο νοτιότερο άκρο του πλανήτη, η Ιστορία θα είχε εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά. Θα είχε εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά γιατί ο πλανήτης τους είχε αρμονικά μοιρασμένους όλους τους φυσικούς πόρους, είχε το ίδιο κλίμα παντού, ενώ όλα τα έθνη δεν είχαν αναμιχθεί μεταξύ τους, αφού τα ισχυρά φυσικά σύνορα αφενός και η σχεδόν ισόρροπη ανάπτυξη όλων των περιοχών αφετέρου είχαν κάνει την μετανάστευση να μην έχει νόημα. Ο πλανήτης τους λοιπόν θα ήταν λίγο πολύ ειρηνικός, αν δεν υπήρχε η μικροσκοπική χώρα του νότου να γίνεται κάθε τόσο το μήλο της έριδος. Νότια την έλεγαν όλοι, όπως και όλοι ανεξαιρέτως θεωρούσαν τη Νότια ως αιτία της συντριπτικής πλειοψηφίας των μεταξύ τους πολέμων. Στην πορεία του χρόνου η Νότια κατακτήθηκε με ακόντια, σπαθιά, όπλα, αεροπλάνα. Κι όμως κανείς από τους κατακτητές δεν είχε τολμήσει ποτέ να εγκατασταθεί στη Νότια. Την κατακτούσαν ως επίδειξη υπεροχής, ως σύμβολο ότι ήταν οι ισχυρότεροι όλων. Τους αρκούσε η θεωρητική δυνατότητα να μπορούν να εισβάλουν ανεμπόδιστα ανά πάσα στιγμή. Άλλο ότι ποτέ δεν εισέβαλαν.

Και δεν εισέβαλαν όχι από πείσμα, αλλά γιατί όσοι το είχαν επιχειρήσει στο παρελθόν είχαν επιστρέψει εντελώς αλλαγμένοι. Γυρνούσαν με ένα μακάριο χαμόγελο στα χείλη, αλλά από το στόμα τους δεν ξανάβγαινε λέξη. Ούτε λέξη επίσης να εργαστούν ή να κάνουν οτιδήποτε το παραγωγικό. Απλώς περιφέρονταν χαμογελαστοί σαν να είχαν φωτιστεί ολόκληροι. Αν τους έδινες να τραφούν, θα συνέχιζαν να ζουν μέχρι τα βαθιά γεράματα. Αν όχι, θα πέθαιναν από την ασιτία χωρίς το χαμόγελο να μειωθεί ποτέ από το πρόσωπό τους, χωρίς το βλέμμα τους να γίνει έστω και ελάχιστα λιγότερο λαμπερό.

Οι τελευταίοι κατακτητές της Νότιας έκαναν όλων των ειδών τις μετρήσεις για να βρουν οτιδήποτε ασυνήθιστο στην ατμόσφαιρά της. Δεν το βρήκαν. Ολοκλήρωνοντας τις μετρήσεις άρχισε η μεγάλη συζήτηση μήπως οι ιστορίες για την επίδραση της Νότιας δεν είναι παρά διαιωνισμένες δεισιδαιμονίες. Αποφάσισαν να στείλουν μια ομάδα πέντε εθελοντών. Για να ξεγελάσουν τον φόβο τους αυτοί συνομιλούσαν διαρκώς. Όσο όμως προχωρούσαν προς τα ενδότερα οι συνομιλίες τους άρχισαν σταδιακά να χάνουν σε ειρμό. Στην αρχή ένα σαρδάμ, μετά μια λέξη που έλειπε, μετά το ρήμα το υποκείμενο και το αντικείμενο άλλαζαν θέσεις και σε λίγο ένα ασυνάρτητο παραλήρημα. Μετά έκατσαν όλοι μαζί σε μια ακρογιαλιά και σώπασαν βλέποντας τον ήλιο να δύει μέσα στη θάλασσα. Έμειναν όλο το βράδυ σε αυτή την οκλαδόν στάση και μόλις ξημέρωσε σηκώθηκαν όλοι μαζί και πήραν το δρόμο της επιστροφής.

Επέστρεψαν χαμογελαστοί. Τα εγκεφαλογραφήματα και όλες οι υπόλοιπες έρευνες δεν έδειξαν τίποτε το περίεργο. Αποφάσισαν στο όνομα του γενικότερου καλού να τους βασανίσουν, χωρίς όμως όχι μόνο να καταφέρουν να τους αποσπάσουν μια λέξη, αλλά ούτε καν να σβήσουν την ευτυχία από το πρόσωπό τους. Αποφάσισαν να ρίξουν πυρηνικά. Αφού δεν ήταν ικανοί να λύσουν το μυστήριο της Νότιας, θα έμεναν στην ιστορία ως οι αιώνιοι νικητές της.

Τότε η Νότια αντέδρασε αστραπιαία καθώς άρχισε να επεκτείνεται και να επιβάλλει τη δύναμή της σε όλο τον πλανήτη. Κανείς πια δεν θα ξανακατηγορούσε αδίκως (αδίκως, αφού εκείνη μόνο την ησυχία ζητούσε, τίποτε παραπάνω - τίποτε λιγότερο) τη Νότια ως αιτία όλων των πολέμων και όλων των δεινών. Οι πόλεμοι έγιναν έτσι μια για πάντα παρελθόν στον πλανήτη. Όπως και η ζωή, αφού σε λίγες μέρες όλοι πέθαναν μέσα στην ευτυχία.

Όταν μερικές χιλιετίες αργότερα ένα διαστημόπλοιο προσγειώθηκε επάνω της, η Νότια κατάλαβε ότι έπρεπε να πάρει δραστικά μέτρα για να μην ξαναζήσει όσα ζούσε με τους κατοίκους του πλανήτη της. Άρχισε να επεκτείνεται σε όλο το σύμπαν. Στην επέκτασή της αυτή συνάντησε, έκανε ευτυχισμένους και σώπασε οριστικά διακόσιους δύο ακόμη πολιτισμούς.

Η λέξη πόλεμος δεν ξανακούστηκε ποτέ και πουθενά. Όπως και οποιαδήποτε άλλη λέξη.

(Κείμενο γραμμένο για το «SMS» της «SportDay»)