Τα μικρά εκείνα τσαφ

Αν, όταν με το καλό ολοκληρώσουν την καριέρα τους, ρωτήσεις τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Κακά τι ήταν αυτό που τελικά σήμαινε τα περισσότερα για τους ίδιους, δεν θα σου μιλήσουν ούτε για τα παχυλά συμβόλαια, ούτε για τη δόξα, ούτε για τις ζητωκραυγές του κόσμου, ούτε για τα εγκώμια του Τύπου.
Άλλα ζητούσε η ψυχή τους, γι' άλλα έκλαιγε.
Και αξιώθηκε και τα βρήκε.
Αξιώθηκε και βρήκε τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε ενός ανθρώπου που μπορούσε να κατανοήσει τον βαθμό ιδιοφυϊας τον οποίο απαιτούσαν όσα έκαναν στο γήπεδο, ακριβώς γιατί όσα έκαναν αυτοί στο γήπεδο τα είχε πρωτοκάνει εκείνος λίγα χρόνια πριν.

Μετά από κάθε ξεχωριστή ντρίμπλα, μετά από κάθε ξεχωριστό γκολ, λένε και οι δύο στον εαυτό τους: «Εσπέρου και τάκις εντεντέου ο κε εου φιζ», δηλαδή «Ελπίζω να κατάλαβε ο Τάκης αυτό που έκανα». Και φυσικά ο Τάκης τα καταλαβαίνει όλα, όπως καταλαβαίνει και τις ελάχιστες εκείνες ανεπάρκειές τους, τα μικρά εκείνα τσαφ που τους λείπουν σε ορισμένες φάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν τελειώσει αλλιώς, τα μικρά εκείνα τσαφ που εν τέλει συνιστούν την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ποδοσφαιρική ιδιοφυία ενός Κριστιάνο Ρονάλντο κι ενός Κακά και στην ποδοσφαιρική μεγαλοφυία ενός Τάκη Γκώνια.