Shitbusters

Στην «Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι» ο Κούντερα γράφει πως όταν ο γιος του Στάλιν ήταν αιχμάλωτος σε ένα γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, οι Βρετανοί συγκρατούμενοί του παραπονέθηκαν στον Γερμανό διοικητή για το ότι δεν καθάριζε τα σκατά που άφηνε. Ο διοικητής άρχισε να τον βρίζει, ο γιος του Στάλιν -έχοντας ανατραφεί περίπου ως γιος του Θεού- δεν άντεχε να κριτικάρεται για τα σκατά του και πήγε κι έπεσε πάνω στο ηλεκτροφόρο σύρμα. Ο γιος του Στάλιν αυτοκτόνησε επειδή δεν άντεχε τη δημοσιοποίηση και την κριτική των σκατών του.

Ο γιος του Στάλιν δεν άντεχε τα σκατά, αλλά τα λαγωνικά του Νίκου Ευαγγελάτου βουτούν την μύτη τους βαθιά μέσα στο σκατό, προκειμένου να αποκαλύψουν με τις κρυφές τους κάμερες και τα κρυφά τους μικρόφωνα τι βρωμερό κρύβει η κουράδα μας και πόσο ύποπτο είναι το χαρτί με το οποίο σκουπίζουμε τον κώλο μας.

Το σύμπαν των «Αποδείξεων» χαρακτηρίζεται από την καραμπινάτη αντίθεση ανάμεσα στην μπίχλα και την δυσωδία των αποθηκών, των κουζίνων και των καμπινέδων που καταγράφουν τα ρεπορτάζ και στο αποστειρωμένο, απαστράπτον περιβάλλον του στούντιο, όπου ο παρουσιαστής με το πανάκριβο αυστηρό κουστούμι του και το πανάκριβο μεταξωτό μαντήλι στο πέτο του (προκειμένου να του προσδώσει μια στάλα από το ελλείπον κύρος και άλλη μια από το ελλείπον στιλ) υποδέχεται τους καλεσμένους του και φρίττουν όλοι μαζί επειδή αποδεικνύεται με αδιάσειστα στοιχεία πως πράγματι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Ακόμη κι αν τέτοιες εκπομπές έχουν ενδεχομένως μια χρησιμότητα, ακόμη κι αν η στάση μου είναι σνομπ ή δήθεν, εμένα θα μου μυρίζουν πάντα χειρότερα οι σκατοκυνηγοί από τους σκατοπαραβάτες, γιατί για να εξαφανιστεί η δική τους η σκατίλα πασαλείβεται αμέσως μετά με τόνους τζελ μαλλιών, κολώνιας, διαφημιστικών πακέτων και τηλεμεριδίων, με αποτέλεσμα το τελικό κοκτέιλ που προκύπτει να είναι απείρως δυσωδέστερο από την απλή πατροπαράδοτη σκατίλα.