Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Την ποίηση την φτιαγμένη από λέξεις
την λεκιάζει της υστεροβουλίας ο λεκές.
Κάθε ποίημα, ακόμα και το αρτιότερο, ακόμα και το πιο αληθινό,
από τη στιγμή που απευθύνεται στον αναγνώστη
δεν μπορεί παρά να χάνει κάτι

(κάτι απειροελάχιστο έστω, αλλά πάντως κάτι)
από την αυτάρκειά του, την ειλικρίνειά του, την ομορφιά του.
Προτιμώ την ποίηση την φτιαγμένη από σιωπή,
την σιωπή που ακολουθεί μια χειρονομία αγάπης,
την σιωπή που δεν απευθύνεται, δεν ζητά, δεν περιμένει επιβράβευση,
την σιωπή που τραβά την χειρονομία μακριά από τα μάτια του άλλου,
την σιωπή που δηλώνει πως
αυτό που έκανα εγώ για σένα
το έκανα γιατί έτσι ένιωσα εγώ για σένα
και δεν με νοιάζει να το μάθεις,
με νοιάζει που είσαι εσύ καλά
κι αφού είσαι εσύ καλά είμαι κι εγώ καλά
και είμαι καλά χωρίς ανάγκη επαίνων,
χωρίς καν να επαινώ τον εαυτό μου,
ενώ στο ποίημα των λέξεων,
ακόμα κι αν δεν το δώσω ποτέ να το δει κανείς,
ακόμα κι αν την ίδια ώρα το σκίσω,
θα είμαι εγώ ο αναγνώστης στον οποίο απευθύνομαι,
θα είναι του δικού μου μπράβο ο λεκές
το σημαδάκι εκείνο που θα αποδεικνύει
ότι ευγενέστερη της τέχνης η αγάπη.