Το αληθινά σκανδαλώδες
Η λέξη «σκάνδαλο» αργά αλλά σταθερά αποχωρεί από τον δημόσιο διάλογο, ακριβώς διότι οι ποινικά κολάσιμες συμπεριφορές των υψηλά ιστάμενων σκανδαλίζουν το δημόσιο αίσθημα ολοένα και λιγότερο.
Πόσο σκανδαλώδες είναι το να δωροδοκήσεις ή να δωροδοκηθείς;
Αν τα λεφτά είναι πολλά Άρη, το αληθινά σκανδαλώδες θα είναι να πεις όχι.
Γιατί έχεις να πληρώσεις ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια, διατροφή, υπηρέτρια, γκόμενα, τις δόσεις του τζιπ και τις δόσεις του στεγαστικού.
Τι θα πει δεν είναι σωστό;
Τι θα πει δεν κάνει;
Τι θα πει ντροπή;
Ντροπή δεν είναι η φυλακή. Έπαιξες κι έχασες. Είσαι παίκτης όμως και θα βγεις να ξαναπαίξεις.
Ντροπή είναι να μην έχεις λεφτά, ντροπή είναι να μην είσαι κάποιος, ντροπή είναι να μην έχεις ξεχωρίσει.
Μια κοινωνία που θα είχε πραγματικό πρόβλημα με τον αμοραλισμό θα είχε πρώτα τηλεοπτικά ονόματα τον Κακαουνάκη και τον Τράγκα;
posted by Old Boy @ 5:24 μ.μ.
17 comments
17 Comments:
..αφού εμπιστευόμαστε τα μηχανάκια της κάθε AGB να διαχειρίζονται -δια των διαφημίσεων- το δημόσιο βίο...
(ο πληθυντικός αριθμός αφορά την εξουσία που ψηφίζουμε, άρα εμάς μέσω των κυβερνώντων)
Και αυτό είναι σωστό...;
Πάλι περιεκτικός και διεισδυτικός Oldboy.
Αυτά που γράφεις δεν αφορούν μόνο την πολιτική ηγεσία και τα στελέχη.
Διατρέχουν όλη την Ελληνική κοινωνία. Άλλος διαχειρίζεται υποθέσεις πολλών εκατομμυρίων και ζητάει εκατομμύρια και άλλος διαχειρίζεται υποθέσεις χιλιάδων και ζητάει μερικές ψωροεκατοντάδες ευρά.
Εν τέλει, κάθε κοινωνία άρχεται από αυτούς που της αξίζουν και την εκφράζουν.
@jason, το σωστό το ορίζει πρώτα η κοινωνία και μετά η προσωπική ηθική. Όταν βέβαια μιλάμε για (στη) σημόσια σφαίρα.
Για χιλιάδες χρόνια ο πλούτος και η φτώχεια καθόριζαν τη μοίρα των ανθρώπων, τόσο όμως οι σοβαρές θρησκείες όσο και η μεγάλη λογοτεχνία έσκυβαν με σεβασμό πάνω από τον φτωχό και, αντίθετα, δυσπιστούσαν απέναντι στον πλούσιο. Ο φτωχός μπορεί να ήταν επαίτης, φουκαράς, δούλος, αλλά δεν αποδοκιμαζόταν ηθικά. Η θέση του οφειλόταν στη θεία τάξη, στη μοίρα, στη συγκυρία, στον πόλεμο, στην αδικία της κοινωνίας, πάντως όχι σε προσωπικό του σφάλμα.
Για πρώτη φορά, στη σύγχρονη εποχή η φτώχεια θεωρείται αρρώστεια και, το χειρότερο, αποδίδεται σε προσωπική ανικανότητα. Ο φτωχός, όχι μόνο είναι καταδικασμένος να βλέπει γύρω του άφθονα πλούτη, στα οποία δεν έχει πρόσβαση, αλλά θεωρείται ότι γι αυτό φταίει. Αν πρόσεχε, θα ήταν κι αυτός εύπορος, χορτάτος, καλοντυμένος, ηθικό στοιχείο, στήριγμα της κοινωνίας.
Η τραγική αυτή αντιστροφή των αξιών είναι απολύτως φυσικό να δημιουργήσει, μέσα σ' όλα τα άλλα, και το τερατούργημα, να ντρέπονται οι αθώοι και να επαίρονται οι ένοχοι.
τώρα αυτό το σχόλιο αν και εύστοχο είναι σα να πετάς βότσαλο στη θαλασσοταραχή......
Ροδιά, χωρίς να αμφισβητώ την εμπορικότητα των Τράγκηδων και των Κακαουνάκηδων (αν την αμφισβητούσα άλλωστε, θα αναιρούσα και την τελευταία πρόταση του ποστ), ισχύει νομίζω επίσης ότι η τηλεόραση έχει καταντήσει ένα κλειστό σύστημα που έχει πάψει να κοιτάζει προς τα έξω και ανακυκλώνει συνέχεια τα ίδια πρόσωπα.
Jason, εξαρτάται ποιόν ρωτάς.
Νik-Athenian, ότι η κοινωνία μας εκφράζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που άρχεται είναι σίγουρο. Τον δικομματισμό δεν τον επιβάλλουν τα ΜΜΕ. Μπορεί να τον υπηρετούν και να τον προμοτάρουν, αλλά δεν τον επιβάλλουν, εμείς τον διαλέγουμε.
Εxiled, ας πούμε ότι η προσωπική ηθική δεν μπορεί ποτέ να μην επηρεάζεται και από τις αρχές που επικρατούν (φωναχτά ή ημιφωναχτά) σε μια κοινωνία.
Αntvol, πολύ δυνατό το σχόλιό σου.
Specialk, αν πρόκειται πράγματι για θαλασσοταραχή, ό,τι και να πετάξω χαμένο θα πάει. Αλλά απ' την άλλη, όπως λέει και το τραγούδι, τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη μας ζωή.
Μια κοινωνία που θα είχε πραγματικό πρόβλημα με τον αμοραλισμό θα είχε πρώτα τηλεοπτικά ονόματα τον Κακαουνάκη και τον Τράγκα;
Μάλλον τη Λουκά θα είχε.
Για πρώτη φορά, στη σύγχρονη εποχή η φτώχεια θεωρείται αρρώστεια και, το χειρότερο, αποδίδεται σε προσωπική ανικανότητα...Αν πρόσεχε, θα ήταν κι αυτός εύπορος, χορτάτος, καλοντυμένος, ηθικό στοιχείο, στήριγμα της κοινωνίας.
Συνυπογράφω. Σε καμμία κοινωνία και προηγούμενους πολιτισμούς δεν υπήρχε αυτή η λογική της προσωπικής ευθύνης για την "αποτυχία" μας να "ξεσκίσουμε" τους άλλους, παίρνοντας έτσι την μερίδα που την λεία που μάς ανήκει.
Ούτε οι ίδιοι οι "λύκοι" ή ακόμη και οι "προβατόσχημοι λύκοι" δεν το πίστεβαν αυτό.
Για χιλιάδες χρόνια ο πλούτος και η φτώχεια καθόριζαν τη μοίρα των ανθρώπων, τόσο όμως οι σοβαρές θρησκείες όσο και η μεγάλη λογοτεχνία έσκυβαν με σεβασμό πάνω από τον φτωχό και, αντίθετα, δυσπιστούσαν απέναντι στον πλούσιο. Ο φτωχός μπορεί να ήταν επαίτης, φουκαράς, δούλος, αλλά δεν αποδοκιμαζόταν ηθικά. Η θέση του οφειλόταν στη θεία τάξη, στη μοίρα, στη συγκυρία, στον πόλεμο, στην αδικία της κοινωνίας, πάντως όχι σε προσωπικό του σφάλμα.
Για πρώτη φορά, στη σύγχρονη εποχή η φτώχεια θεωρείται αρρώστεια και, το χειρότερο, αποδίδεται σε προσωπική ανικανότητα. Ο φτωχός, όχι μόνο είναι καταδικασμένος να βλέπει γύρω του άφθονα πλούτη, στα οποία δεν έχει πρόσβαση, αλλά θεωρείται ότι γι αυτό φταίει. Αν πρόσεχε, θα ήταν κι αυτός εύπορος, χορτάτος, καλοντυμένος, ηθικό στοιχείο, στήριγμα της κοινωνίας.
Η τραγική αυτή αντιστροφή των αξιών είναι απολύτως φυσικό να δημιουργήσει, μέσα σ' όλα τα άλλα, και το τερατούργημα, να ντρέπονται οι αθώοι και να επαίρονται οι ένοχοι.
O antvol περιγράφει ουσιαστικά με απόλυτη ευστοχία το σημερινό νεοσυντηρητικό πνεύμα που επικρατεί στην Αμερική και εξάγεται σιγά σιγά και στον υπόλοιπο κόσμο.
το αγαπημένο τραγούδι μου μέχρι που το απήγγειλε ο Λαλιώτης στον τότε πρόεδρο του ΤΕΕ..... αυτόματη έκπτωσις αλλά τι να γίνει!
Η λέξη «σκάνδαλο» αργά αλλά σταθερά αποχωρεί από τον δημόσιο διάλογο..
Νομίζω ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο, χωρίς αυτό να ακυρώνει το υπόλοιπο σκεπτικό του κειμένου, με το οποίο συμφωνώ, ιδιαίτερα έτσι όπως το συμπλήρωσε με το σχόλιο του ο antvol.
H λέξη «scandal» στο google αποδίδει 44.000.000 αποτελέσματα.
Η λέξη «σκάνδαλο» 285.000 αποτελέσματα.
Η ίδια λέξη, σε διάφορες παραλλαγές, κυριαρχεί στα δελτία των οκτώ εδώ και χρόνια.
Από τότε δηλαδή που στην Τηλεοπτική Δημοκρατία οι Κακαουνάκης, Τριανταφυλλόπουλος, Τράγκας, κλπ, εξελέγησαν απευθείας από το λαό, μέσω της κάλπης της AGB, ως σύγχρονοι ρωμαίοι censor morum.
Το σκανδαλώδες, το αληθινά σκανδαλώδες, είναι αυτό.
Δηλαδή, σα να λέμε.. η τηλεόραση δεν είναι τηλεόραση αλλά ΜΕΤΑ-τηλεόραση. Σωστά;
Διαβασα καπου "ειμαι τοσο ευτυχισμενος οσο μου επιτρεπει η φυση μου"το ειπε ο nick cave.
ξερω οτι φαινεται ασχετο(για μενα δεν ειναι και τοσο αλλα δεν νομιζω οτι θα αναβαλλει κανεις το θανατο του για να διαβασει τη δικη μου αναλυση) ομως για μενα αυτο μαζι με το δικο σου ποστ ηταν τα πιο ωραια που διαβασα αυτες τις μερες.
ε
Θυμάμαι μια μέρα στη δουλειά μια συζήτηση στην οποία έβριζαν τα reality. Όταν τους ρώτησα γιατί αφού τους φαίνονται τόσο βλακώδη κάθονται και τα βλέπουν, η αποστομωτική απάντηση ήταν "Μα, τι άλλο να κάνουμε;".
Πιστεύω η ίδια νοοτροπία ισχύει και στα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής αρκετών από μας. Υιοθετούμε αγελαίες συμποριφορές γιατί φοβόμαστε να βρεθούμε έξω από το "μαντρί" με την ταμπέλα του περιθωριακού.
Kασιανέ, μιλάω για τη χρήση της λέξης «σκάνδαλο» σήμερα αντιδιαστολή με τη χρήση της που γινόταν τη δεκαετία του 80 ή του 90. Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος.
«ε», ναι, είναι ωραία η φράση του Νick Cave.
Venetian, θα συμφωνήσω μέχρι το «πολλά λεφτά». Από το «πάρα πολλά λεφτά» και ύστερα, αμφισβητώ ότι μπορείς να τα βγάζεις χωρίς να παραβιάζεις νόμους και ηθικούς κανόνες.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home