Saving the Day
Των αναμάρτητων οι αναμνήσεις κρατούν ένα λεπτό. Σκάρτο.
Των σκάρτων τις αναμνήσεις να προτιμάς·
κι όταν στις διηγηθούν,
όταν ακούσεις όλες τους τις ιστορίες,
σήκωσε την πέτρα και τσάκισέ τους.
Μετά πέσε πάνω τους,
πάνω στο κούτελό που αιμορραγεί
κι άρχισε αχόρταγα να πίνεις,
σαν βαμπίρ που μεταλαμβάνει την Αμαρτωλή τους Κοινωνία,
σαν άνθρωπος που καταλαβαίνει,
πως πρέπει να πάει κάτι λάθος για να υπάρξει μια ιστορία,
σαν άνθρωπος
που κουράστηκε να θέλει
και τώρα θέλει να κουραστεί,
να καταβληθεί
και να νικηθεί
από τα λάθη που δεν είχε ως τώρα τολμήσει,
από τα λάθη που καταβαραθρώνουν ανθρώπους
γεννώντας αναμνήσεις,
αναμνήσεις ερειπίων,
που ζηλόφθονα ερείπια ακούν,
κρατώντας απ' το γερασμένο τους καρπό
έναν άλλο γερασμένο καρπό,
την ώρα που οι καρποί τους
ετοιμάζονται να κάνουν τις δικές τους οριακές επιλογές,
ανάμεσα στο λάθος και το σωστό,
ανάμεσα στις ιστορίες και τη λαχτάρα τους.
6 Comments:
όλα καλά?
οι καρποί βλέπεις, κάτι μου θύμησαν...
Ίσως να μην βοηθάει, αλλά εκτιμάω τους ανθρώπους που εκτιμούν (<-δεν είναι η σωστή λέξη) τον χαμό, την απώλεια, τα λάθη, την ήττα, τα ερείπια, τις ιστορίες τελοσπάντων.
(μια ζωή γεμάτη λάθη, ένα λάθος γεμάτο ζωή;)
Δεν υπάρχει λάθος. Όλα είναί όπως είναι. τι θάταν λάθος? ποιός το βάφτισε?
το γραπτό είναι ποίημα!
Εξαιρετικό.
«Ίσως να μην βοηθάει, αλλά εκτιμάω τους ανθρώπους που εκτιμούν (<-δεν είναι η σωστή λέξη) τον χαμό, την απώλεια, τα λάθη, την ήττα, τα ερείπια, τις ιστορίες τελοσπάντων».
Το ιστολόγιο αυτό είναι ακραία λαθολαγνικό, αγαπητέ Νοvalis (http://old-boy.blogspot.com/2006/03/blog-post_10.html).
Περαστικέ, να 'σαι καλά.
Candyblue, όλα καλά.
«τι θάταν λάθος?» Κaita7katsikakia, λάθος θα ήταν η τελευταία πρόταση στο σχόλιο σου ;)
Τι ωραια διψα για απελευθερωση.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home