Πετώντας
Αγαπητέ Στάθη,
γράφεις σήμερα για έναν λογοτέχνη που απέκρυπτε πάνω από εξήντα χρόνια τα νεανικά του κρίματα: «πετάω τα βιβλία του απ' τη βιβλιοθήκη μου».
Αγαπητέ Στάθη,
ασφυκτιώ από το σημερινό σου άρθρο, δεν μπορώ να αναπνεύσω μέσα σε τόση ηθικολογία· για μένα περιβάλλον χωρίς αμφιβολίες, κατανόηση, συγχώρεση, λάθη, είναι περιβάλλον χωρίς οξυγόνο.
Αγαπητέ Στάθη,
σήμερα αφόρισες σαν παπάς και καταδίκασες σαν δικαστής· με διαδικασίες, μάλιστα, συνοπτικές, με φανατισμό, μάλιστα, αφιονισμένου.
Αγαπητέ Στάθη,
όσο γλυκανάλατο κι αν ακούγεται, η στήλη σου και η εν γένει παρουσία σου είναι φάρος και καταφύγιο, όσο γλυκανάλατο κι αν ακούγεται, ο κόσμος (μου) είναι καλύτερος με σένα τμήμα του.
Αγαπητέ Στάθη,
γι' αυτό δεν θα πετάξω τη στήλη σου απ' την καρδιά μου, θα πετάξω όμως το σημερινό σου κείμενο, θα το πετάξω όπως πετάνε και συγχωρούν -ή έστω προσπαθούν να κατανοήσουν- τα λάθη, και στη θέση του θα βάλω ένα κείμενο που έγραψες πριν λίγα χρόνια, θα το βάλω για να τιμήσει και να ομορφήνει το μπλογκ μου.
Αγαπητέ Στάθη,
για μένα σήμερα δεν πέταξες κανένα βιβλίο, για μένα σήμερα έγραψες:
Μια φορά κι έναν καιρό στο Μοναστηράκι πλανόδιος κάποιος, πουλούσε ανάμεσα σ' άλλα μικροπράγματα δυο-τρεις αρμαθιές κλειδιά. Μυστήριον! Τι να κάνει κανείς ένα κλειδί που δεν θυμάται σε ποιο σπίτι ανήκε, από ποια πόρτα χάθηκε! Παρά ταύτα, αγόρασα ένα. Από τότε άλλαξα φορεσιές, χρόνια, παντελόνια, τσέπες. Σέρνω το ορφανό κλειδί κοντά μου - ποτέ δεν ξέρεις...
Χρόνια τώρα μέτοικος στις μεγάλες πόλεις, κάτω απ' το βενζόλιο και το διοξείδιο, ίσως απέκτησα δεξιότητες πολλές
κυρίως επιβίωσης στα χαρακώματα των συνοικιών και τα περάσματα απ' τη μια στην άλλη, αλλά ομοίως νομίζω κράτησα κι αδεξιότητες μερικές απ' τα φοιτητικά μου χρόνια κι αμηχανίες
όπως αυτές που προσπαθούν επιμελώς να κρύψουν οι έφηβοι, νεοσύλλεκτοι στο τσιγάρο, τα φουαγιέ των σινεμά, το αγκαζέ και το μπιλιάρδο - ώσπου
κυρίως επιβίωσης στα χαρακώματα των συνοικιών και τα περάσματα απ' τη μια στην άλλη, αλλά ομοίως νομίζω κράτησα κι αδεξιότητες μερικές απ' τα φοιτητικά μου χρόνια κι αμηχανίες
όπως αυτές που προσπαθούν επιμελώς να κρύψουν οι έφηβοι, νεοσύλλεκτοι στο τσιγάρο, τα φουαγιέ των σινεμά, το αγκαζέ και το μπιλιάρδο - ώσπου
με τον καιρό να συνηθίσει κανείς τα πρωτοβρόχια και να 'ναι οι βροχές του χειμώνα ένα φαινόμενο φυσικό από νερό κι όχι ένα θαύμα ανεξήγητο από δάκρυ.
Μάλιστα αμβλύνει το πέρασμα του καιρού τόσον πολύ τη φώτιση, που, ώριμος πολίτης πια, στην ακμή σου, πτυχιούχος σχέσεων (αλλά ανύποπτος ότι προσορμίζεσαι ήδη στα στερνά των ερώτων σου) αναζητάς σε τυχαίαν τινά εκδρομή με τη θεά σου τσίγκο· να στάξει πάνω του η βροχή και να τη νοιώσεις απ' τον ήχο
να νοιώσεις τον έρωτα απ' τον ήχο της βροχής πάνω στον τσίγκο!
Κλισέ του κερατά! Προς το οποίον, βους, επί χρόνια εβάδισες
Από 'κείνην την εποχή πάντα δίσταζα μπροστά στις πόρτες που πρόθυμα γράφουν πάνω τους «έλξατε», «ωθήσατε»!
Πάντα ή συχνά λάθευα σπρώχνοντας αντί να έλκω και τανάπαλιν· πάντα ή συχνά εμφανιζόταν κάποιας μορφής δυσλειτουργία στις πόρτες ή στο μυαλό μου.
Πάντα ή συχνά λάθευα σπρώχνοντας αντί να έλκω και τανάπαλιν· πάντα ή συχνά εμφανιζόταν κάποιας μορφής δυσλειτουργία στις πόρτες ή στο μυαλό μου.
Ακόμα πιο αμήχανος στέκω μπρος στις πόρτες που μόλις σε αντιλαμβάνονται ανοίγουν από μόνες τους. Πόρτες τραπεζών, μεγάλων ξενοδοχείων και -υποθέτω- του Παραδείσου.
Μου λείπει η προσπάθεια για το άνοιγμα των θυρών. Κάποια μικρή πολιορκία, πόρτες καστρόπορτες, κερκόπορτες, παραμυθένια πορτόνια για τους κήπους με τα άρρητα· εσώθυρες αγέρωχες γυναικών που στις κρεββατοκάμαρές τους μοσχοβολάει το άβατον για τους χυδαίους.
Αντιθέτως.
Μου λείπει η προσπάθεια για το άνοιγμα των θυρών. Κάποια μικρή πολιορκία, πόρτες καστρόπορτες, κερκόπορτες, παραμυθένια πορτόνια για τους κήπους με τα άρρητα· εσώθυρες αγέρωχες γυναικών που στις κρεββατοκάμαρές τους μοσχοβολάει το άβατον για τους χυδαίους.
Αντιθέτως.
Οι εύκολες είσοδοι. Και οι εύκολες έξοδοι
Ωσπου ηδύ πάλι το Φθινόπωρο. Ηδύτατος και ο Σεπτέμβριος, ο μήνας μου. Φέτος ήρθε με το σκάκι που παίζαμε παιδιά υπό μάλης. Καθήσαμε· το ανοίξαμε -στο μεταξύ τα πιόνια μεγάλωσαν, ελειάνθησαν ετών και ετών· φέγγει τώρα το ελεφαντόδοντό τους, ώριμα ένα-ένα και ωχρά, ωσάν βυζαντινοί κάτοχοι της σοφίας του κόσμου- παίξαμε...
(UPDATE: Ευτυχώς, φαίνεται ότι τελικά πετάει και ο Στάθης την επίμαχη φράση).
posted by Old Boy @ 6:56 μ.μ.
30 comments
30 Comments:
Eυτυχώς μου θυμίσατε γιατί τον συμπαθώ. Πράγματι βαριές οι κουβέντες του για τον Γκρας. Έβαλα ένα link στα όσα έγραφα κι εγώ για το θέμα.
εγω παλι θα συμφωνησω μαζι του.
Υποθέτω πήδηξε κι αυτός μαζί όπως... ο Πουλαντζάς;
Έτσι είναι. Όταν έχεις γράψει τόσες βρωμιές για τη μία πλευρά στο όνομα της πλάκας και του χιούμορ, για να ισορροπίσεις, αναγκάζεσαι να γίνεις βασιλικότερος του βασιλέως.
Να τα κάνουμε πακέτο;
Στείλτου κι ένα μειλ να σε διαβάσει όπως έκανα εγώ.
Να του φτιάξουμε το κέφι.
Να βγει να ζητήσει συγνώμη για μεγαληγορία και αμάθεια. Τα είχε πει ο Γρίβας ότι φυσάει αέρας μεγαλομανίας στην Ελευθεροτυπία.
Ο Κος Στάθης. Ο Χέγκελ της γελοιογραφίας.
Βαριά κι αδικαιολόγητη η κουβέντα "πετάω τα βιβλία του από την βιβλιοθήκη μου' αλλά βαριά και η ομολογία του Γκρας και ας μην κοροϊδευόμαστε. κΩΔΙΚΌς: "Α ρε Λαυρέντη...."
Οίστρε, πολύ ενδιαφέρον το ποστ και ειδικά το κομμάτι της συνέντευξης του που έχετε βάλει στα σχόλια.
Ζouri1, κι εγώ θα διαφωνήσω ;)
Μcfly, που κολλάει η αυτοκτονία Πουλαντζά; Τι εννοείς;
Αθήναιε, αν εννοείς τα όσα έχει γράψει για το Ισραήλ, δεν νομίζω ότι τα έχει γράψει στο όνομα της πλάκας και του χιούμορ.
Γιώργο Μίχο, μόλις διάβασα το σχετικό ποστ σου. Αρκετά σκληρό αλλά και η αλήθεια σκληρή είναι. Η συνολική μου εικόνα για τον Στάθη πάντως παραμένει αυτή που γράφω στο ποστ.
Μαύρε Γάτε, και βέβαια είναι βαριά η ομολογία του Γκρας, και βέβαια τα 60 χρόνια σιωπής είναι πολλά. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι τους 3 θανάτους για τους οποίους μιλάει ο Στάθης και κυρίως μέχρι το πέταγμα των βιβλίων, υπάρχει μια άλφα απόσταση.
Εγώ τι άλλο να πω, ότι ομολογώ πως την πρώτη στιγμή που διάβασα αυτό το απαράδεκτο σχόλιο, με έκανε να κοιτάξω με ενοχή τη βιβλιοθήκη μου και τη δισκοθήκη μου. Αλλά γρήγορα, ευτυχώς, πρυτάνευσε η λογική, άντε και το συναίσθημα.
Ναι; Α δηλαδη στα σοβάρα έχει φτιάξει σκίτσο όπου απεικονίζει τον Σαρόν να ετοιμάζεται να σκοτώσει παλαιστινίους ( οκ μέχρι εδώ είναι πολιτικό το σκιτσο) και όταν κάποιος τον ρωτάει " Μα, τί κάνεις;" εκείνος απαντά " Ετοιμάζομαι για το Πάσχα".
Ετοιμάζομαι για το Πάσχα;
Αν για σένα η στήλη του είναι φάρος και καταφύγιο, για μένα είναι οδύνη, όσο γλυκερό και αν ακούγεται αυτό και ο κόσμος μου γεμάτος απελπισία που έτει 2006 τέτοια άτομα, χαίρουν εκτίμησης.
Ο Στάθης είναι πολλές φορές ακραίος και εμπαθής.
Άλλες φορές είναι καίριος και ουσιαστικός.
Αυτές οι αντιφάσεις κάνουν τα κείμενα του ενδιαφέροντα άσχετα αν με εκνευρίζουν συχνά.
Γιά το συγκεκριμένο θέμα έχεις δίκιο και συμφωνώ μαζί σου.
Ο Πουλαντζάς, έχω την εντύπωση, πήδηξε μαζί με τα βιβλία του ως συμβολική κίνηση.
Κοίτα να δεις σύμπτωση.. μόλις έγραφα ότι για μένα ο Στάθης δεν είναι φάρος.
Ίσως τελικά ο λόγος που δεν έχω πια φάρους είναι ακριβώς η (αναπόφευκτη) απογοήτευση.
Ο Στάθης κάποιες φορές μας συνεπαίρνει με τα κείμενα/σκίτσα του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικό να συμφωνούμε πάντα μαζί του. Όπως και με οποιονδήποτε θαυμάζουμε, συμπαθούμε κλπ.
Φάντασμα, ευχαριστώ για τη διευκρίνιση.
Αθήναιε, σ΄ενοχλεί μόνο στο θέμα του Ισραήλ ή γενικότερα; Εν έτει 2006 έγινε πάντως ένας πόλεμος και τον πόλεμο αυτόν σχολίασε. Με τον τρόπο του, έστω. Πολύ πιθανόν αν ήμουν κι εγώ Εβραίος να συμμεριζόμουν τα συναισθήματά σου που υπ' αυτό το πρίσμα δεν μου προξενούν εντύπωση. Αλλά εν πάση περιπτώσει είμαι σίγουρος ότι κι εσύ οδύνη και απελπισία νιώθεις πρωτίστως για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στην Μέση Ανατολή («γίναμε σαν τα μούτρα τους» είχες γράψει κάποτε με πίκρα) και δευτερευόντως για δημοσιογράφους που μιλώντας για την Μέση Ανατολή μπορεί και να πέφτουν συχνά - πυκνά σε λεκτικές υπερβολές.
H stash tou Stathi apenadi ston Grass einai kathara politiki (isws kai sumvoliki) padws apoluta sunepis me to pneuma twn keimenwn politikis kritikis pou idi apo tin epoxi pou arthrografouse sto Ethnos dimosiopoiouse mesw tis stilis tou: "Kathe morfi fasismou prepei na eksaleifetai".
H katapliksi erxetai apo ton anagnwsti ekeino tou Stathi pou anoigei to fullo tis "E" tou Savvatou (sunithws) kai diavazei keimena tou monadikis, kata tin gnwmi mou, euasthisias, kalozugiasmenis thlipsis kai erwta pros ti zwh kai tous anthrwpous tis. Apo "auton" ton Stathi den perimeneis tin idia adithrasi gia tis apokalupseis tou Grass. Perimeneis isws ena "savvatiatiko" keimeno gia "to lathos", "tin enoxi" h' o,ti allo.
Kai dierwtwmai: uparxoun eswterika oria anamesa sti mia, tin politiki, as poume, stash, kai tin alli, tin "anthrwpini"?
Όχι αγαπητέ Old Boy.
Η φράση " Ετοιμάζομαι για το Πάσχα" συνοδευτική ως επικείμενου φόνου, δεν αφορά στο Ισραήλ αλλά στους Εβραίους και αποτελεί λίβελο αίματος.
Αυτό το φριχτό ψέμμα,ότι οι Εβραίοι το Πάσχα σκοτώνουν μη Εβραίους για λόγους τελετουργικούς, πάνω στο οποίο έχουν χτιστεί οι επί αιώνες γενοκτονίες των Εβραίων ( δεν εξολοθρεύτηκαν από τον Χίτλερ για πρώτη φορά δα, είναι σταθερός στόχος από τους Ρωμαίους και δώθε) θα πρεπε να ενοχλεί πρωτίστως εσένα και κάθε μη-εβραίο και σκεπτόμενο άνθρωπο, όταν γίνεται χρήση του στις μέρες μας.
Το ότι "γίναμε σαν και αυτούς" αποτελεί μια πολύ λεπτή κρίση η οποία δεν αφορά χοντρανθρώπους σαν τον κ.Στάθη ο οποίος θα είχε μεγάλη δυσκολία να τη συλλάβει αυτός και απ΄ότι βλέπω και οι φανατικοί του αναγνώστες.
Δεν θέλουμε τη φρίκη του για το Ολοκαύτωμα.Τη θεωρώ υποκριτική για κάποιον που κάνει πλάκα με λίβελο αίματος. Δεν δικαιούται να επιδεικνύει ευαισθησία γιαυτά που λοιδορεί. Και αν σε σας έκανε εντύπωση το φασιστικό του παραλήρημα σε μας δεν έκανε καμία.
Του επιστρέφουμε τη φρίκη και κυρίως τη βαθειά, βαθύτατη περιφρόνηση.
Εν τέλει, με εκφράζει απόλυτα το τελευταίο σχόλιο του Μισέλ Φάις στο "Σημείο Βρασμού" που λειτουργεί ως ένα είδος μπλογκ:
"O ζαχαριαδισμός στα λόγια πολλών "αριστερών" των ΜΜΕ είναι πλέον ανυπόφορος. Να είσαι σκεπτικιστής, μετριοπαθής και νηφάλιος την σήμερον εκλαβάνεται ως πολιτική ατολμία και ιδεολογική αστάθεια. Κομμουνάροι του γλυκού νερού, τουλάχιστον ο Ζαχαριάδης και οι ζαχαριαδικοί τα ζαχαριαδικά χρόνια δεν ήταν τζάμπα μάγκες."
Το υπόλοιπο, εδω.
Den tha ithela na paiksw ton rolo tou dikigorou tou Stathi alla nomizw Athinaie oti kaneis kapoio lathos. To skitso tou Stathi sto opoio anaferesai aforouse tin dolofonia tou Yassin, hgeth tis Xamas, sta teli Martiou tou 2004 (ligo prin to orthodokso Pasxa ekeini ti xronia), katopin edolis tou Saron. To sxolio tou skitsou eixe na kanei me ton parallilismo metaksu tou rolou tou Yassin ws thriskeutikou igeti kai tou Xristou ws kuriarxis thriskeutikis morfis ston xristianiko kosmo (en opsei kai tis eortis tou Pasxa) ki oxi, nomizw, me ta osa anafereis sto comment sou.
Sumfwnw 100% mazi sou stin anagki metriopatheias kai nifaliotitas. Me eukola klise kai xaraktirismous tupou pou apodidodai se kathodigiseis kai "mazemata" den kaneis oute kouveda oute analusi mias katastasis. Allothi stin eswstrefeia dineis kai ton dogmatismo.
Filika
Δεν θυμόμουν ότι το σκίτσο έγινε με αφορμή τη δολοφονία του Γιασίν αλλά για να το προσδιορίζετε με τέτοια ακριβεια μάλλον έτσι θα είναι και εν τέλει, το δέχομαι.
Λοιπόν, χαίρομαι διπλά και τρίδιπλα αν πήρα ανάποδες μ'ένα σκίτσο που έγινε με αυτή την αφορμή. Είχα θυμώσει πολύ με τη δολοφονία του Γιασίν γιατί θεωρώ απαράδεκτη την επιβολή του μωσαϊκού νόμου στον 20οαι. Αν ο Γιασίν είχε διαπράξει εγκλήματα και ο Ισραηλινός στρατός είναι τόσο μάγκας, ας τον συνελάμβανε για να τον δίκαζε σε νόμιμο δικαστήριο, όπως γίνεται στις πολιτισμένες κοινωνίες.
Έρχεται λοιπόν ο Στάθης και βαφτίζει μια επαχθή δολοφονία θρησκευτική και όχι πολιτική ή και ποινική. Όταν δε κάποιοι από την ισραηλιτική κοινότητα έκαναν την ανοησία να αποτανθούν στον διευθυντή της εφημερίδας για να παραπονεθούν, εκείνος τους απάντησε ότι βρίσκει το σκίτσο πολύ αστείο και είναι χιουμοριστικό.
Έτσι λοιπόν, βρίσκω και εγώ τον κ. Στάθη αστείο και αν και αγοράζω την εφημερίδα στην οποία εργάζεται, (δεν τη διαβάζω στο διαδίκτυο και αυτό επειδή ακριβώς διαφωνώ με τις θέσεις της εφημερίδας. Διαβάζουμε Τύπο για να μας ενοχλεί και όχι για να μας καθησυχάζει, αυτό πιστεύω), πολύ απλά δεν διαβάζω τη στήλη του και ούτε ποτέ του έχω αποδόσει και ούτε πρόκειται δηλαδή, την κατηγορία του αντισημητισμού. Δεν του αξίζει δηλαδή τέτοια σοβαρή κατηγορία.
Ο άνθρωπος κάνει πλάκα, τελείωσε.
Όμως να τραβάει τώρα τα βυζιά του ο Στάθης, επειδή ο Γκράς πέρασε από τα ΣΣ και να μας λέει ότι πετάει τα βιβλία του για αυτό το λόγο, ε, ντάξει, αυτό και αν είναι αστείο.
"Έρχεται λοιπόν ο Στάθης και βαφτίζει μια επαχθή δολοφονία θρησκευτική και όχι πολιτική ή και ποινική."
Diki prothesewn den borw na kanw. Wstoso den eimai sigouros an katallili afethria gia ton sxoliasmo tou skitsou einai h thriskeutikh empatheia pou eseis tou apodidete.
Isws omws na einai ki etsi. Apoluta sevasth h matia sas.
"Όταν δε κάποιοι από την ισραηλιτική κοινότητα έκαναν την ανοησία να αποτανθούν στον διευθυντή της εφημερίδας για να παραπονεθούν, εκείνος τους απάντησε ότι βρίσκει το σκίτσο πολύ αστείο και είναι χιουμοριστικό."
...kai tesseris meres meta apesurthike apo tin istoselida tis "E". Epiviwnei monaxa stin eduph ekdosi tou fullou tis 24/03/2004.
"την κατηγορία του αντισημητισμού. Δεν του αξίζει δηλαδή τέτοια σοβαρή κατηγορία. Ο άνθρωπος κάνει πλάκα, τελείωσε."
Sevasth h apaksiwsh pou deixnete. Tin idia apaksiwsi eixa deiksei ki egw sto parelthon pros ekeinous pou eixan ektokseusi tis katigories peri "adixristianismou" enadia ston Haderer kai peri "adiislamismou" enadia sti Jyllands-Posten.
"Όμως να τραβάει τώρα τα βυζιά του ο Στάθης, επειδή ο Γκράς πέρασε από τα ΣΣ και να μας λέει ότι πετάει τα βιβλία του"
Prosupografw to post tou Old Boy.
Filika
Να δεχτώ, αγαπητέ Αθήναιε, ότι ως προς το θέμα του Ισραήλ ο Στάθης έχει χάσει πολλές φορές το μέτρο. Μάλλον, όχι να το δεχτώ. Το δέχομαι. Εκείνο που δεν δέχομαι όμως, είναι η απόδοση των υπερβολών του σε κίνητρα μη πολιτικά. Ο Στάθης μιλάει ωμά και υπερβολικά. Το δάχτυλό του μπορεί ως εξ τούτου να λερώνεται από τις υπερβολές του. Δεν παύει όμως να δείχνει το φεγγάρι (ή έστω τμήμα του). Δεν είναι το μείζον λοιπόν οι όποιες σκιτσογραφικές ή φραστικές βιαιότητες του Στάθη. Το μείζον είναι η πολιτική του Ισραήλ. Όπως το μείζον είναι η πολιτική των ΗΠΑ. Των ΗΠΑ που σε μεγάλο βαθμό μπορεί να μας έχουν αλώσει πολιτιστικά, αλλά παραταύτα των ΗΠΑ που η πλειοψηφία των Ελλήνων βρίζει και καταριέται (ανέξοδα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ και όχι γιατί έχει αντιαμερικανικά σύνδρομα. Η διαφορά είναι ότι όταν ο Στάθης ζωγραφίζει με σβάστικες τους Αμερικάνους στρατιώτες, κανείς δεν λέει ή υπονοεί ότι τρέχει κάτι άλλο πίσω από τη στάση του.
Επειδή είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν θα υποψιαστώ καν ότι το σκίτσο κατέβηκε από το δικτυακό τόπο της εφημερίδας για να μην αρχίσει να κυκλοφορεί δεξιά-αριστερά σε χώρους που δεν γελούν πολύ με κάτι τέτοια αστεία και έχουν πολύ μεγάλη επιρροή.
Δηλαδή τόση που μπορούν μ'ενα δελτίο τύπου μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, να προκαλέσουν την αποστολή και στο χαλαρό μισό ή και παραπάνω εκατομμύριο ε-μέηλ διαμαρτυρίας στην "Ε", απ'όλο τον κόσμο...
Απαντώ εδώ και στους δύο και δεν θα κάνω άλλο σχόλιο γιατί είναι και κατάχρηση πλέον.
Προσπαθώ και νομίζω πως έχω καταφέρει να έχω μια ενιαία στάση απέναντι σε ομοειδή θέματα. Δεν κατηγορώ τον Στάθη για αντισημίτη, όχι από ευγένεια αλλά γιατί αποτελεί φοβερή κατηγορία.
Γνωρίζω ότι κάποιοι από αυτούς που αποκαλούν τον Στάθη αντισημίτη, αποκαλούν και τον Φάις, για παράδειγμα, self-hating Jew ( ευτυχώς δεν υπάρχει αυτή η έκφραση στα ελληνικά, το θεωρώ θετικό)επειδή κριτικάρει τον ισραηλινό επεκτατισμό. Υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα σε όλες τις ομάδες και όλα τα δόγματα.
Αυτές οι πρακτικές είναι κατάπτυστες και πρέπει να αντιστεκόμαστε σε αυτές όσο μπορούμε και για να κάνω και λίγη προπαγάνδα (:-P) γιαυτό είναι σημαντικό να απαιτήσουμε την πλήρη εκκοσμίκευση των κοινωνιών και τον περιορισμό της θρησκείας στην κατ'οίκον λατρεία.Όλα τα δεινά από εκεί ξεκινούν και καταλήγουν.
Όμως η βάση του αντιαμερικανισμού και του αντι-ισραηλισμού δεν εκδηλώνονται με τον ίδιο τρόπο. Στη δεύτερη περίπτωση, έχει μια τεράστια προιστορία το ζήτημα, εξαιτίας της οποίας φτάσαμε στην ίδρυση του ιδιότυπου αυτού κράτους.
Το Ισραήλ αποτελεί κρατική οντότητα και ως τέτοια αφορά μόνον στους πολίτες του και όχι σε όλους τους Εβραίους του κόσμου.Η αναφορά στο Πάσχα ήταν απαράδεκτη λοιπόν.
Στον Σαρόν άρεσε πολύ να "μπερδεύει" τους Ισραηλινούς με τους Εβραίους όλου του κόσμου και μια εποχή στο"θεάρεστο" έργο του της κατατρομοκράτησης των εβραϊκών πληθυσμών της Ευρώπης έτσι ώστε να μετοικίσουν στο Ισραήλ, είχε αρωγό τη Χαμάς και του Άραβες της Γαλλίας που χτυπούσαν συναγωγές και νεκροταφεία, ούτε συμβόλαιο να είχαν υπογράψει δηλαδή.
Οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.
Αυτό περιμένω από τη δημοσιογραφία να επισημάνει και να κάνει τον κόσμο να υποψιαστεί για το τί παίζεται στη Μέση Ανατολή.Ποιος θα καταδείξει την απόλυτη ταύτιση των συμφερόντων των άκρων;Ποιος θα δείξει την σχεδόν απόλυτη ταύτισή τους στις μεθόδους εκφοβισμού των πληθυσμών έτσι ώστε το αίτημα για ειρήνη να καταντά μια πολυτέλεια, ένα ανύπαρκτο ζήτημα; Ποιος θα φέρει στο φως τους ανθρώπους εκείνους που παλεύουν να γεφυρώσουν το χάσμα χωρίς να απεμπολήσουν την εθνική τους ταυτότητα;
Καταλήγω λοιπόν επισημαίνοντας ότι ο Στάθης μετέρχεται των μεθόδων που υποτίθεται πως κατακρίνει.Τα κίνητρά του δεν τα εξετάζω καν, μπορεί να μην έχει κίνητρα, μπορεί να μην έχει καταλάβει τί κάνει, μπορεί να κάνει πλάκα. Εξετάζω μόνον αυτό που εισπράττω.
Ευχαριστώ για την πολιτισμένη συζήτηση.
Αθήναιος:
[...] αγοράζω την εφημερίδα στην οποία εργάζεται. Διαβάζουμε Τύπο για να μας ενοχλεί και όχι για να μας καθησυχάζει, πολύ απλά δεν διαβάζω τη στήλη του
Επεξήγησις:
Διαβάζω την εφημερίδα διότι πρέπει να διαβάζουμε και απόψεις με τις οποίες διαφωνούμε, αλλά από την εφημερίδα αυτήν διαβάζω μόνον αυτούς με τους οποίους συμφωνώ!!!
Ενδιαφέρουσα άποψις, ω, Αθήναιε!
Το Ισραήλ αποτελεί κρατική οντότητα και ως τέτοια αφορά μόνον στους πολίτες του και όχι σε όλους τους Εβραίους του κόσμου.
Για κάθε Εβραίο του κόσμου (πλην της εντελώς ειδικής περιπτώσεως των υπερορθοδόξων αντισιωνιστών (όχι "ορθοδόξων Εβραίων", άλλο πράγμα) του είδους Νετσουρέι Κάρτα κλπ. (σαν τους δικούς μας παλαιοημερολογίτες και βάλε), οι οποίοι θεωρούν την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ αίρεσι), σήμερα, Εβραίοι=Ισραήλ (ταυτότης).
(Τα υπόλοιπα τά είπα στο ιστολόγιόν σας.)
Τελικά το πρόβλημα είναι ο Γκρας, ο Στάθης, οι αριστεροί, οι Εβραίοι, ο Τύπος, η πολιτική, το Ισραήλ, οι φονταμενταλιστές ή το σχέδιο πίσω απ' όλ' αυτά;;;
Σύντομα κοντά σας με όλες τις απαντήσεις...
Αθήναιε, oi-skies-milan
έχετε μέιλ
Όπως δείχνει με το ποστ του ο Ακίνδυνος, το περιβόητο σκίτσο δεν ήταν του Στάθη αλλά του ΚΥΡ. Έχει νομίζω τη σημασία του αυτό αναφορικά με τη συγκεκριμένη ανταλλαγή επιχειρημάτων.
Από εκεί και πέρα, λες Αθήναιε: «Όμως η βάση του αντιαμερικανισμού και του αντι-ισραηλισμού δεν εκδηλώνονται με τον ίδιο τρόπο. Στη δεύτερη περίπτωση, έχει μια τεράστια προιστορία το ζήτημα, εξαιτίας της οποίας φτάσαμε στην ίδρυση του ιδιότυπου αυτού κράτους». Δεκτόν και αληθινό. Η προϊστορία αυτή όμως δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για το Ισραήλ σήμερα, ενοχοποιώντας, αποθαρρύνοντας και συκοφαντώντας την εις βάρος του κριτική, αποδίδοντάς της ύποπτα κίνητρα. Αν μη τι άλλο, το βάρος της απόδειξης των κατηγοριών για αντισημιτισμό, πρέπει να το φέρει αυτός που τις κάνει και όχι οι αρνητικές κριτικές κατά της Ισραηλινής πολιτικής να θεωρούνται εκ των προτέρων ύποπτες αντισημιτισμού.
Oi skies milan, αφού διευκρινίσω ότι και το παλιότερο κομμάτι που παραθέτω στο ποστ είναι από «σαββατιάτικο» Στάθη, θα προσυπογράψω το σχόλιο σου και την απορία σου: «H katapliksi erxetai apo ton anagnwsti ekeino tou Stathi pou anoigei to fullo tis "E" tou Savvatou (sunithws) kai diavazei keimena tou monadikis, kata tin gnwmi mou, euasthisias, kalozugiasmenis thlipsis kai erwta pros ti zwh kai tous anthrwpous tis. Apo "auton" ton Stathi den perimeneis tin idia adithrasi gia tis apokalupseis tou Grass. Perimeneis isws ena "savvatiatiko" keimeno gia "to lathos", "tin enoxi" h' o,ti allo.
Kai dierwtwmai: uparxoun eswterika oria anamesa sti mia, tin politiki, as poume, stash, kai tin alli, tin "anthrwpini"?»
Υπάρχουν;
Mea Culpa akindune.
Thumomouna to skitso kai apo to post tou Athinaiou upethesa oti itan tou Stathi. Den to vrika sto arxeio tis "E" kai thewrisa oti prepei na eixe katevei.
Euxaristw gia tin episimansi. Tha eimai pio prosextikos tin epomeni fora.
Euxaristw.
Ίσως εμείς να διακρίνουμε κάποια τέτοια όρια ανάμεσα στις δυο "όψεις" των γραπτών του Στάθη, αλλά γενικά για ό,τι κάνει ο καθένας μας η στάση μας είναι συνολική. Ο ίδιος άνθρωπος υπογράφει όλα τα άρθρα.
Σήμερα έχει και ένα σχετικό σχόλιο στο Ναυτίλο.
Έτσι κι αλλιώς, δεν μας "χρωστάει" εξηγήσεις ο Στάθης -όποιος δεν θέλει απλά δεν τον διαβάζει:)
Ωστόσο στα πλαίσια της πιο ιδιόμορφης σχέσης συγγραφέα/πιστού αναγνώστη, προέκυψε κι όλη αυτή η κουβέντα στα μπλογκς.
Για να πω κι εγώ κάτι μελοδραματικό, δεν έχω πετάξει ακόμα το τελευταίο φύλλο της Πρώτης, με τα σκίτσα του Στάθη - μόνο που βρίσκεται σε κάποιο από τα κουτιά..
Η επικαιρότητα ξαφνιάζει κι η είδηση για την ομολόγηση Γκρας έριξε λάδι στη φωτιά. Καθένας έχει τους λόγους του να συμφωνεί ή να διαφωνεί. Προσωπικά με συγκινεί το θάρρος ενός ανθρώπου με την επιτυχία του Γκρας να ομολογήσει κάτι γνωρίζοντας εκ των προτέρων τα πυρά που θα δεχθεί από όλες τις πάντες, δεν κάνει θετικό μάρκετινγκ του εαυτού, παραδέχεται τα λάθη του. Στην τελική είχε και το ακαταλόγιστο της ηλικίας μια εποχή ιστορικά ταραγμένη στη χώρα του.
Οι ακρότητες του τύπου "θα πετάξω τα βιβλία του" κτλ που ακούστηκαν με φοβίζουν περισσότερο.
Εμένα αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν τα 500.000-1.000.000 email που παραλίγο να σταλούν στην Ε ζητώντας απομάκρυνση του σκίτσου του Στάθη(το οποίο ήταν του ΚΥΡ τελικά). Και ότι για λίγη ώρα υπήρξε αποτέλεσμα με τα email μέχρι να μας ενημερώσει ο ακίνδυνος.
Δηλαδή κάποιοι (Αθηναίος,oi skies millan) δεν θυμόντουσαν καλά αλλά είπαν να το ρίξουν το επιχείρημα στο τραπέζι. Υπήρξε δηλαδή επιχείρημα κάτι που απεδείχθει εν τέλει ψευδεπίγραφο. Πάλι καλά πάντως που δεν υπάρχουν τέτοια λόμπι να στέλνουν μισό εκατομύριο emails να φιμώνουν ανθρώπους.
Το σκίτσο του ΚΥΡ κατέβηκε; :-)
Αν και η επόμενη επισήμανση μου ίσως αυτοαναιρεί κάποια από την ουσία και την ειλικρίνεια της, όχι για μένα όμως γι'αυτό και θα την κάνω: Όλα τα παραπάνω γράφτηκαν για φιλολογικούς λόγους και όχι για απόδοση ευθυνών ή κριτική.
Απλά έχει πλάκα που κάνατε μια απίστευτα ωραία κουβέντα με αναληθή (αληθοφανή,δε) επιχειρήματα. Απλά άψογο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home