Πρόσωπα

Οι απορίες κινούν τον κόσμο. Γιατί με τρομάζουν αυτοί οι τύποι; Μια καθ' όλα εύλογη απάντηση θα ήταν: «γιατί είσαι βουτυρόψυχος». Έστω. Αλλά και πάλι. Γιατί να με τρομάζουν; Τι προξενεί το φόβο μου; Τι με ξενίζει, τι με αγριεύει; Ας απορρίψουμε πιθανές εξηγήσεις.

- Στις ταινίες τρόμου είναι βασικά το ξάφνιασμα που σου παγώνει το αίμα: το τέρας, το φάντασμα, ο μανιακός, εμφανίζεται απροσδόκητα και κάνει μπου. Εδώ δεν συντρέχει τέτοια περίπτωση. Η εμφάνισή τους είναι καθ΄όλα προγραμματισμένη και το στοιχείο του ξαφνιάσματος εκλείπει.

- Γενικότερα, μας τρομάζει επίσης το μη εξηγήσιμο με τη λογική, το μεταφυσικό, το πέραν από μας, το άγνωστο. Εδώ όλα είναι γνωστά και δεδομένα. Είναι μια χαρντ ροκ μπάντα που φοράει μουτσούνες τεράτων. Οι άνθρωποι δίνουν παράσταση και οι μάσκες είναι τα αξεσουάρ της δουλειάς, όπως οι κοντές φούστες της Παπαρίζου. Περισσότερο μυστηριώδες είναι αυτό που κρύβεται κάτω από το αξεσουάρ της Έλενας, παρά αυτό που κρύβεται κάτω από τα δικά τους αξεσουάρ.

Παραταύτα με τρομάζουν.

- Μήπως είναι τότε φόβος αρχέγονος, πληροφορία που έχει κρατήσει το DNA μου από παλιότερους σκοτεινούς αιώνες, τότε που τα φώτα της λογικής μικρές μόνον γωνιές του τοπίου μπορούσαν να φωτίσουν; Δε νομίζω. Εφόσον οι μάσκες τους δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο συμβολισμό, εφόσον δεν παριστάνουν τον διάβολο ή δεν παραπέμπουν σε κάποιον αναγνωρίσιμο μπαμπούλα, ούτε αυτή η εξήγηση μου πολυκολλάει.

Αυτό που με τρομάζει είναι μάσκες παραμορφωμένων προσώπων. Όταν το πρόσωπο παύει να μοιάζει με πρόσωπο, όταν το πρόσωπο ξεφεύγει τόσο πολύ από το χώρο του, τις αναλογίες του, τη διάταξη των οργάνων του, όταν γίνεται τόσο ά-σχημο, κάτι διαταράσσεται μέσα μας, κάποιος αόρατος δέκτης μάς ενημερώνει ότι ο πομπός απέναντί του στέλνει μια μορφή μη προβλεπόμενη, μια μορφή που δεν ανήκει στη φυσιολογία μας, μια μορφή που δεν σχηματοποιήθηκε κατ΄εικόναν και καθ' ομοίωσιν κανενός γνωστού Θεού, μια μορφή που μας είναι απολύτως αδύνατο να ερωτευθούμε, τότε τρομάζουμε.

Αν στην μια άκρη του φάσματος των προσώπων είναι το πρόσωπο του ανθρώπου που ερωτευόμαστε, στην αντίθετη άκρη είναι το πρόσωπο του τέρατος που μας τρομάζει.

Όλο το ανθρώπινο παιχνίδι παίζεται στα πρόσωπα.

Ο άνθρωπος δεν είναι πνεύμα, ο άνθρωπος δεν είναι σώμα, ο άνθρωπος είναι πρόσωπο.