κι ένα καιρό
μια φορά θυμάμαι με μισούσα
τώρα βροχή.
ΑΝΑΒΑΛΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΜΑΡΤΙΕΣ & ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ («Οι σχολιαστές σημειώνουν σ' αυτό το χωρίο: Η ορθή αντίληψη ενός ζητήματος και η παρανόηση ενός ζητήματος δεν αποκλείονται αμοιβαίως». Φραντς Κάφκα, "Η Δίκη").
12 Comments:
Μια φορά θυμάμαι σ΄αγαπούσα.
Τώρα σιωπή!
Ένα βράδυ που 'βρεχε
που 'βρεχε μονότονα
βράχηκα, βαρέθηκα.
(χαϊκού copyright Θ.Γ.)
Των πρακτόρων η σχολή
είναι χρήσιμη πολύ
κι οι καλοί της φοιτητές
δεν κουράζονται ποτές
μετα-χαϊκού Θ.Β.
Μια φορά θυμάμαι σκουντουφλούσα,
τώρα έβαλα γιαλιά.
Η βροχή τα ξεπλένει όλα.
Και αναρωτιέμαι. Θεωρητικά τα νεκρώνει όλα. Σωστά; Αισθήματα, αιτίες, συνέπειες. Άρα ξεκινάμε από το μηδέν, tabula rasa. Αυτό σημαίνει πως κάποια στιγμή πιθανότατα θα βρεθούμε στο ίδιο ακριβώς σημείο; Τρομάζω στην ιδέα.
Κατ' αρχήν κάτι άσχετο. Αυτή την ώρα ξαναβλέπω τη «Νοσοκόμα Μπέτυ». Μερικές ταινίες καλυτερεύουν διαρκώς όσο περνάνε τα χρόνια.
Γεώργιε, δεν μ' αγαπάς πια δηλαδή;
L' esprit d' escalier, τι εστί Θ.Γ.;
Μirandolina, δεν ΞΕκουράζονται ποτέ (μετά-διόρθωση στο μετα-χαϊκού).
Juanita, πολύ καλά έκανες.
Σικελία, η απάντηση που ζητάς βρίσκεται στην προτελευταία σκηνή του «Eternal Sunshine of the Spotless Mind». Αν δεν το χεις δει να το δεις.
Η λυτρωτική βροχή ξεδιψάει τα Ρόδα του Ισπαχάν και καταλαγιάζει τα πάθη.
Κάτω από την ομπρέλλα, όλα ξεκαθαρίζουν πια :
Αγάπησε τον εαυτό σου κι ο εαυτός σου θα σ'αγαπήσει!
Παίζουμε μπουγέλο;
E όχι και τώρα σ' αγαπάω.
Σάμπως σε περίμενα στην βροχή.
Η Λεσπριτία βράχηκε και βαρέθηκε:-)
ποσες πουτανες εχει το Νοβοροζινσκι;
"ακους αυτη την υπεροχη μουσικη;"
"δεν ειναι μουσικη..ειμαι εγω που καταστρεφω την ζωη μου.."
τα ελεγε καλα σε αυτο ο Λειβαδιτης
καλημερα
Χοιροβοσκός -
παλιό αγόρι
μια στάλα δρόμος.
Θ.Γ.
Snowflake, υπάρχει μεγαλύτερο ξενέρωμα απ' το να αγαπάς τον εαυτό σου;
Λου, όχι.
Γεώργιε, αμοιβαία τα αισθήματα.
Τζιν Τόνικ, 164.
L' esprit de l' escalier, ωραίος ο Θ.Γ., ωραίο κι αυτό με τη στάλα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home