Τετάρτη, Φεβρουαρίου 01, 2006

κι ένα καιρό

μια φορά θυμάμαι με μισούσα

τώρα βροχή.

12 Comments:

At 2/01/2006 11:10:00 μ.μ., Blogger Γεώργιος Χοιροβοσκός said...

Μια φορά θυμάμαι σ΄αγαπούσα.

Τώρα σιωπή!

 
At 2/01/2006 11:16:00 μ.μ., Blogger l'esprit de l'escalier said...

Ένα βράδυ που 'βρεχε
που 'βρεχε μονότονα
βράχηκα, βαρέθηκα.

(χαϊκού copyright Θ.Γ.)

 
At 2/01/2006 11:50:00 μ.μ., Blogger Mirandolina said...

Των πρακτόρων η σχολή
είναι χρήσιμη πολύ
κι οι καλοί της φοιτητές
δεν κουράζονται ποτές

μετα-χαϊκού Θ.Β.

 
At 2/02/2006 12:00:00 π.μ., Blogger Juanita La Quejica said...

Μια φορά θυμάμαι σκουντουφλούσα,
τώρα έβαλα γιαλιά.

 
At 2/02/2006 12:28:00 π.μ., Blogger Σικελια said...

Η βροχή τα ξεπλένει όλα.

Και αναρωτιέμαι. Θεωρητικά τα νεκρώνει όλα. Σωστά; Αισθήματα, αιτίες, συνέπειες. Άρα ξεκινάμε από το μηδέν, tabula rasa. Αυτό σημαίνει πως κάποια στιγμή πιθανότατα θα βρεθούμε στο ίδιο ακριβώς σημείο; Τρομάζω στην ιδέα.

 
At 2/02/2006 01:48:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Κατ' αρχήν κάτι άσχετο. Αυτή την ώρα ξαναβλέπω τη «Νοσοκόμα Μπέτυ». Μερικές ταινίες καλυτερεύουν διαρκώς όσο περνάνε τα χρόνια.

Γεώργιε, δεν μ' αγαπάς πια δηλαδή;
L' esprit d' escalier, τι εστί Θ.Γ.;
Μirandolina, δεν ΞΕκουράζονται ποτέ (μετά-διόρθωση στο μετα-χαϊκού).
Juanita, πολύ καλά έκανες.
Σικελία, η απάντηση που ζητάς βρίσκεται στην προτελευταία σκηνή του «Eternal Sunshine of the Spotless Mind». Αν δεν το χεις δει να το δεις.

 
At 2/02/2006 08:58:00 π.μ., Blogger ci said...

Η λυτρωτική βροχή ξεδιψάει τα Ρόδα του Ισπαχάν και καταλαγιάζει τα πάθη.
Κάτω από την ομπρέλλα, όλα ξεκαθαρίζουν πια :
Αγάπησε τον εαυτό σου κι ο εαυτός σου θα σ'αγαπήσει!

 
At 2/02/2006 09:50:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Παίζουμε μπουγέλο;

 
At 2/02/2006 10:26:00 π.μ., Blogger Γεώργιος Χοιροβοσκός said...

E όχι και τώρα σ' αγαπάω.
Σάμπως σε περίμενα στην βροχή.
Η Λεσπριτία βράχηκε και βαρέθηκε:-)

 
At 2/02/2006 11:24:00 π.μ., Blogger SputnikMonroe said...

ποσες πουτανες εχει το Νοβοροζινσκι;

"ακους αυτη την υπεροχη μουσικη;"
"δεν ειναι μουσικη..ειμαι εγω που καταστρεφω την ζωη μου.."

τα ελεγε καλα σε αυτο ο Λειβαδιτης

καλημερα

 
At 2/03/2006 01:41:00 π.μ., Blogger l'esprit de l'escalier said...

Χοιροβοσκός -
παλιό αγόρι
μια στάλα δρόμος.

Θ.Γ.

 
At 2/03/2006 04:36:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Snowflake, υπάρχει μεγαλύτερο ξενέρωμα απ' το να αγαπάς τον εαυτό σου;
Λου, όχι.
Γεώργιε, αμοιβαία τα αισθήματα.
Τζιν Τόνικ, 164.
L' esprit de l' escalier, ωραίος ο Θ.Γ., ωραίο κι αυτό με τη στάλα.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home