Το τηλεφώνημα

Μόλις είχε ξημερώσει. Το κουδούνι της πόρτας του χτύπησε. Το επάγγελμα του γαλατά είχε προ πολλού πεθάνει, οπότε ο νους του πήγε αυτόματα στο κακό. Δικαίως. Δυο τύποι τού ζήτησαν να έρθει στην Ασφάλεια για να του κάνουν κάποιες ερωτήσεις.

«Σχετικά με τι;».

«Σχετικά με την επίθεση στον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ».

«Μα πως; Δεν έχω καμία σχέση».

«Καλύτερα να μην τα συζητήσουμε εδώ αυτά».

Πριν από λίγο, μετά από ώρες ανάκρισης, αφέθηκε ελεύθερος. Το άλλοθι που παρουσίασε ήταν ακλόνητο. Το μόνο στοιχείο το οποίο είχαν τελικά εις βάρος του ήταν ένα ανώνυμο τηλέφωνημα που τον υποδείκνυε ως έναν εκ των δραστών.

Το τηλεφώνημα το είχε κάνει ο ίδιος το προηγούμενο βράδυ. Το είχε κάνει γιατί ήθελε να ζήσει αυτό που έζησε σήμερα: ήθελε μια φορά στη ζωή του να νιώθει και να είναι αθώος.

Βγαίνοντας από την ΓΑΔΑ σήκωσε τον γιακά του παλτού του, άνοιξε την ομπρέλα του και κατευθύνθηκε προς το σπίτι του γεμάτος ενοχές που ταλαιπώρησε αδίκως τους αστυνομικούς.