Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2005

Σε αναστολή

Αντιγράφω από τη στήλη του Χρήστου Μιχαηλίδη στην Ελευθεροτυπία της 10.11.05: "... το «αγαπημένο προσωπικό αντικείμενο» που επιλέγουν τώρα οι περισσότεροι Ιρλανδοί που χάνουν ένα δικό τους πρόσωπο για να βάλουν μέσα στο φέρετρό του, υποτίθεται για να το 'χει πάντα μαζί στο μακρύ του ταξίδι στο πουθενά, είναι ένα κινητό τηλέφωνο και μάλιστα ενεργοποιημένο! Στην αρχαία Αίγυπτο έθαβαν τους νεκρούς με τα αγαπημένα τους κοσμήματα. Οι Βίκινγκς θάβονταν με τα πολεμικά τους όπλα. Μέχρι πριν από 10 χρόνια στην Ιρλανδία ... το πιο αγαπημένο, ίσως, «πράγμα» που έμπαινε στα φέρετρα των πιο πολλών νεκρών, ήταν μια μπουκάλα από καλό ιρλανδέζικο ουίσκι. ... το κινητό τηλέφωνο είναι το πρώτο πράγμα που βάζουν φίλοι και συγγενείς στο φέρετρο ενός νεαρού αγοριού ή κοριτσιού που φεύγει ... Ακόμα και τη στιγμή που γίνεται η κηδεία και το κινητό είναι μέσα στην κάσα, ενεργοποιημένο, ακούμε το κτύπημά του και βλέπουμε τους φίλους και τις φίλες του παιδιού, που στέκονται εκεί δίπλα, να στέλνουν μηνύματα SMS».
"Συνταρακτικό" όπως το χαρακτηρίζει ο Μιχαηλίδης; Σαχλό; Συνταρακτικό μέσα στη σάχλα του; Ούτε ενώπιον του θανάτου δεν μπορεί να υπάρξει λίγη σιωπή; Ήρθε και η σειρά του θανάτου να χάσει το κύρος του; Μια συσκευή που ανταποκρίνεται κι ένα κορμί που δεν ανταποκρίνεται. Ενεργοποιημένο κινητό και ακίνητο για πάντα σώμα. Και μετά θ' αρχίσει η σήψη· και καθώς η σάρκα θ' αρχίσει να λιώνει και τα χέρια να εξαφανίζονται, το τηλέφωνο θα πέσει μέσα από τα κόκκαλα στον πάτο της κάσας.
Μηνύματα στον νεκρό. Μηνύματα κατόπιν εορτής. Καθυστερημένα "σ' αγαπώ" κι εκπρόθεσμα "συγγνώμη". Όσο ο άλλος ζει η εκδήλωση των συναισθημάτων μας τελεί σε αναστολή. Ο άλλος είναι πάντα απειλή κι η έκφραση της αγάπης ξεγύμνωμα.
Να περνά ο καιρός, να περνά ο καιρός και να ασχολούμαστε με ό,τι μπορεί να συνιστά κρύψιμο απ' την αλήθεια. Να περνά ο καιρός, να 'ρθει η στιγμή που θα πεθάνει ο άλλος, να μην κινδυνεύουμε απ΄ τη δική του ανταπόδοση και τότε να μετανιώσουμε, τότε να κλάψουμε με δάκρυ πικρό για όσα θέλαμε μα δεν προλάβαμε ή δεν καταφέραμε να του πούμε, τότε να του τα συνοψίσουμε όλα με ένα μακροσκελές, απολογητικό και τόσο μα τόσο καθαρτήριο sms.

4 Comments:

At 11/11/2005 06:59:00 μ.μ., Blogger heba said...

Αληθινό και ωραίο το κείμενό σου.
Ως συνήθως άλλωστε.

 
At 11/11/2005 09:38:00 μ.μ., Blogger Τζιτζίκος said...

fanmtazomai pantws pws h lhpsh den Qa einai kai polu kalh...

 
At 11/13/2005 12:21:00 π.μ., Blogger Thrass said...

You will pray for the end
But there ain't gonna be one, friend
For the grave will spit you out
It will spew you out.

N. Cave

YΓ. Καλά που το θυμήθηκα. Στη διαθήκη μου θα πρέπει να σημειώσω το τι ακριβώς δε θα μπορούν να βάλουν στην κάσα μου.

 
At 11/13/2005 08:08:00 μ.μ., Blogger nonplayer said...

Παιδιά δείτε και τη θετική πλευρά του θέματος... Άντε τώρα να σου χει τύχει κάτι από αυτά που περιγράφει ο Χίτσκοκ στις ταινίες του, ξέρεις τι ανακούφιση θα νιώσεις όταν ανακαλύψεις ότι έχεις τελικά τρόπο επικοινωνίας από εκεί μέσα;

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home