Πέμπτη, Μαΐου 26, 2005

Αν ήμουν καρτούν

Αν ήμουν καρτούν,
θα με έλιωναν νταλίκες, θα με τσάκιζαν από γκρεμούς, θα γινόμουν χαλκομανία
κι αμέσως θα επέστρεφα, καινουργής και απαστράπτων.
Αν ήμουν καρτούν,
θα είχα πάντα εμπρός μου ένα στόχο απτό και ξεκάθαρο, ένα μπιπ-μπιπ ή ένα καναρίνι να κυνηγώ.
Αν ήμουν καρτούν,
θα με έτρεφε η εμμονή μου και θα με πυρπολούσε η αέναη αδυναμία εκπλήρωσης του οράματός μου.
Γιατί αυτό που λάμπει στο ανεκπλήρωτο καμιά εκπλήρωση δεν μπορεί να το υποκαταστήσει.
Γιατί αυτό που λάμπει στην προσδοκία καμιά πραγματοποίηση δεν μπορεί να το υποκαταστήσει.

Αν ήμουν καρτούν,
γενιές και γενιές παιδιών θα ξελιγώνονταν με τα καμώματά μου, ενώ οι ενήλικοι θα απολάμβαναν τα κρυμμένα υπονοούμενά μου.
Αν ήμουν καρτούν,
οι νόμοι της φυσικής δεν θα είχαν δικαιοδοσία πάνω στο κορμί μου κι η βαρύτητα δεν θα 'ταν παρά μύθος.
Αν ήμουν καρτούν,
χέρι σχεδιαστή θα με ζωγράφιζε πάντα ίδιο, πάντα απαράλλακτο κι ο χρόνος και τα αποτυπώματά του δεν θα 'ταν παρά μύθος.
Αν ήμουν καρτούν,
στον κόσμο μου η αναρχία και ο σουρεαλισμός δεν θα 'ταν μύθος αλλά καθεστώς.

Αν ήμουν καρτούν,
δεν θα είχα τη δυνατότητα να πληγώσω κανέναν για περισσότερο από τρία δευτερόλεπτα.

Αν ήμουν καρτούν,
τα μάτια μου θα ήξεραν τι να λαχταρούν,
τα χέρια μου θα ήξεραν τι να ζητούν,
τα πόδια μου θα ήξεραν πού πατούν.

10 Comments:

At 5/26/2005 07:20:00 μ.μ., Blogger ΤΑΣΟΣ said...

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, 31/5, NON TOBACCO DAY

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Έχει γραφεί ότι από το κάπνισμα προκαλείται το 25% των θανάτων από καρδιοπάθεια, 82% των θανάτων από καρκίνο του πνεύμονα, 83% των θανάτων από βρογχίτιδα και εμφύσημα κα.
Γυναίκες καπνίστριες γεννούν λιποβαρή μωρά, πιθανά πνευματικά καθυστερημένα και παιδιά που νοσούν συχνότερα συγκρινόμενα με εκείνα που γεννούν γυναίκες μη καπνίστριες

Η ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

-Η διαφήμιση που ταυτίζει ωραίες στιγμές τη ζωής με το κάπνισμα
-Τα πρότυπα (γονείς, δημόσια πρόσωπα, «είδωλα») που επηρεάζουν καπνίζοντες τις αποφάσεις και τις επιλογές των νέων κυρίως ανθρώπων
- Η αύξηση των γυναικών καπνιστριών
- Η περιέργεια ιδιαίτερα των παιδιών
- Η συνήθεια
- Η χαλαρή εφαρμογή της νομοθεσίας

ΜΗ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ

Έχουν το δικαίωμα
α) να αναπνέουν καθαρό αέρα, αμόλυντο από βλαβερό και ερεθιστικό καπνό του τσιγάρου
β) να εκφράζουν ευγενικά τη δυσφορία τους και την αντίθεσή τους προς τον καπνό του τσιγάρου και επιβάλλεται η εξωτερίκευση των αντιρρήσεών τους όταν οι καπνιστές καπνίζουν εκεί που δεν επιτρέπεται
γ) να ενεργούν μέσο νομικών οδών, κοινωνικών πιέσεων και εννόμων διαδικασιών , ατομικά η συλλογικά, με σκοπό να αποτρέπουν η να αποθαρρύνουν τους καπνιστές να μολύνουν το άμεσο περιβάλλον , διαβίωσης και εργασίας καθώς και τους δημόσιους χώρους.

ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ

Η έκθεση ενός μη καπνιστή στον καπνό που «εκπνέουν» οι καπνιστές και στον καπνό του τσιγάρου περιέχει περισσότερες από 50 καρκινογόνες ουσίες και μονοξείδιο του άνθρακα 3 φορές περισσότερο από τον καθαρό ατμοσφαιρικό αέρα περισσότερο
Είναι εκτεθειμένοι στους ίδιους κινδύνους με τους ενεργούς καπνιστές

ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ

- Μπορούν να καπνίζουν σε ειδικούς χώρους
- Οι μη καπνιστές είναι κατά του καπνού αλλά όχι κατά των καπνιστών
- Επιβάλλεται η καλλιέργεια «καπνιστού ήθους»

 
At 5/26/2005 07:41:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

H επιθυμία,η πίστη,το πάθος ενός καρτουνίστικου ήρωα,μπορούν να μας προωθήσουν,να μας ωθήσουν στο δρόμο του ανεκπλήρωτου, στην εκπλήρωση των προσδοκιών.Ακόμη και όταν φαίνεται να λάμπει μακρυά,είναι πιο κοντά από αυτό που επιφυλάσσεται κάθε φορά στον ήρωα-καρτούν,με την μοίρα του να είναι παγερά προκαθορισμένη,πίσω από ένα εκνευριστικό καναρίνι ή ακόμη πιο εκνευριστικό μπιπ-μπιπ.

 
At 5/26/2005 07:55:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Heba, το Κογιότ και ο Σιλβέστρος όντως έχουν παγερά προκαθορισμένη μοίρα. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν εναλλακτικές ιστορίες όπου το μπιπ μπιπ και ο τουίτυ επιτέλους πιάνονται και τρώγονται στα κάρβουνα και αφού πρώτα έχει προηγηθεί σκληρός βασανισμός. Θα υπάρχουν δεν μπορεί, κάπου θα έχει σχεδιασθεί και η εκδίκηση της κογιοτιάς. Ίσως βέβαια το κογιότ να πρέπει να αρχίσει το κάπνισμα, ώστε το μπιπ-μπιπ να την πατήσει ως παθητικός καπνιστής και να πάει από καρκίνο της gay ουράς του.

 
At 5/26/2005 08:06:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αγαπητέ μου old boy,

πόσο δίκιο έχεις! Πολύ συχνά ευχόμουν το κογιότ να πιάσει επιτέλους το μπιπ-μπιπ! Ο Σύλβεστρος τον Τουίτυ! Ο τόμ τον Τζέρρυ!
Πάντα ήμουνα με τους "κακούς".. Κατά κανόνα άλλωστε υφίσταντο τους χειρότερους βασανισμούς..

 
At 5/27/2005 12:09:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αλήθεια, γηρασμένο αγόρι, ποιό καρτούν θα επέλεγες να ήσουν; Ή μήπως ο Ρότζερ Ράμπιτ με τον Σούπερ Γκούφη είναι το ίδιο; Κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του χαρακτήρα. Θα επιθυμούσες να ήσουν ένα κακό καρτούν ή μήπως ένα καλό; Η διάκριση αυτή έχει κάποια αξία στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων; Και εάν έχει, προσλαμβάνει τις ίδιες διαστάσεις με το δικό μας; Βαρέα ερωτήματα για το νησί. Εδώ όλα φαίνονται εφήμερα, και άρα αιώνια.

 
At 5/27/2005 12:00:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Στα πολύ γνωστά καρτούν το κακό είναι κακό στην πρόθεση, και το καλό,καλό εξ ορισμού.Έτσι συντηρείται ο φαύλος κύκλος,η αέναη κίνηση,η υποτιθέμενη αγωνία-που από μια στιγμή και έπειτα είναι αγωνία-επιθυμία να αλλάξει κάτι,να φαγωθεί το εκάστοτε καλό τομάρι.Το "κακό"καρτούν το προτιμούν όλοι,γιατί σε τελική ανάλυση αυτό είναι το καλό-είναι το αδικημένο,πατά στα πόδια του,προσπαθει θερμά μόνο του,έχει μια αφέλεια,και ποτέ δεν δικαιώνεται.Ο Τομ,το κογιότ,οΣυλβέστερ,είναι καταδικασμένοι από τη γέννησή τους να κυνηγούν το άπιαστο,να υφίστανται τα πάνδεινα,να είναι αποτυχημένοι,εν αντιθέσει με τους γλυκανάλατους καλούς,που σημειωτέον πολλάκις έχουν και μία εκ των έξω χείρα βοηθείας.
Οι σούπερ ήρωες έχουν πάλι μία δόση αγαθής δυναμικής βλακείας.
Το θέμα όμως είναι άλλο-αν είμαστε ένα καρτούν ο καθένας μας,εσύ ο ίδιος old-boy ,δεν θα μπορούσαμε να νιώσουμε,να σκεφτούμε,να προσπαθήσουμε για αυτό που μας πληρώνει, γι'αυτό που μας δίνει ενέργεια,γι'αυτό που προσδοκούμε.Είμαστε τυχεροί που δεν είμαστε μαριονέτες-καρτούν με τόσο διακριτούς, αλλά και αντιφατικούς ρόλους.Είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε ελπίδα επιτυχίας και το ξέρουμε.Το κογιότ νομίζει κάθε φορά πως" αυτό ήταν θα το ξεπουπουλιάσω το μπιπ-μπιπ",και κάθε φορά γίνεται αλοιφή,γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει οτιδήποτε για να αλλάξει τον ρου της δικής του ζωής και δεν το ξέρει..Γι'αυτό άλλωστε υπάρχει.Είναι καλύτερη η ελπίδα,έστω και αν στο τέλος αποδειχθεί αυταπάτη,από το να είναι η ίδια μας η ζωή αυταπάτη,από το να ζούμε τη ζωή ενός καρτούν.

 
At 5/27/2005 04:24:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Εκείνο που μένει να απαντηθεί είναι το πως θα κυλήσει η επόμενη μέρα του χορτασμένου Κογιότ-Σιλβέστρου-Τομ. Έστω ότι τα κατάφεραν, έστω ότι έπιασαν τα θηράματά τους και τα κατασπάραξαν. Μετά τι; Πόσο σύντομα θα έρθει η μελαγχολία; Ποιά θα ήταν η επόμενη μέρα του καπετάνιου Άχαμπ αν έπιανε τον Μόμπυ Ντικ; Του Ρόμπερτ Σο αν έπιανε τον καρχαρία;

 
At 2/15/2007 08:24:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Excellent, love it! Refinancing loan mortgage rate calculator No faxing payday loans no direct deposit general electric water filter Low cholesterol meal plan B imitrex b Rsa radius with cisco router origin paintballs Mitsubishi wd 62725 Payday loan manatee county Refrigerator white 33 in

 
At 2/23/2007 04:20:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Best regards from NY! » » »

 
At 11/16/2007 02:10:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ΜΙΣΩ ΤΟΝ ΤΟΥΪΤΥ!!!

αν ημουν Συλβεστερ θα τον αφηνα να κουνιεται στην τραμπαλα σαν ηλιθιος και θα εφευγα διακοπες

ΥΓ: θα καλουσα και το κογιοτ

ΥΓ: να δω τι θα εκαναν μονα τους τα ηλιθια πουλια!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home