Πέμπτη, Ιουλίου 26, 2012

Δύο Βούλες και μια Φανή μετά

1992: τότε που μπορούσες ακόμη να δακρύζεις και να συνταράσσεσαι με έναν αθλητή στίβου. Ό,τι κι αν είχε ή δεν είχε κάνει ο ίδιος, η εποχή επέτρεπε ακόμη τη συγκίνηση. Ακόμη και αν δεν ήταν πιο καθαρός ο κλασικός αθλητισμός τότε, ακόμη και πιο βρώμικος αν ήταν, δεν είχε προλάβει να λερωθεί τόσο η αντίληψη που είχες για αυτόν. Το γαλανόλευκο αυτής της σημαίας ήταν σκέτα όμορφο.
 
1999: ήσουν στο ενδιάμεσο. Να εμφανίζονται τόσοι Έλληνες και Ελληνίδες πρωταθλητές ως κομήτες και να πετυχαίνουν από το πουθενά αποδόσεις που ως τότε ούτε ονειρεύονταν, μύριζε υπερβολικά. Τη συγκίνηση για τη Βούλα Πατουλίδου ακολούθησε η αμφιθυμία για τη Βούλα Τσιαμήτα. Την αμφιθυμία για τη Βούλα Τσιαμήτα ακολούθησαν τα καθαρά αρνητικά συναισθήματα για τη Φανή Χαλκιά.
2004: Όχι, δεν υπήρχε τίποτα το ωραίο στον καλπασμό της στο ΟΑΚΑ. Για την ακρίβεια προσπαθούσες εναγωνίως να το εντοπίσεις: ότι ας πούμε πρέπει να είχε και χαρακτήρα μη δειλό, ότι θα μπορούσε να είχε κολλήσει ψυχικά και δεν κόλλησε; Δεν αρκούσε. Το 2004 η Χαλκιά μπορούσε να μιλά για το DNA του Έλληνα, ένα DNA που μύριζε φάρμακο και ντόπα. Το πρόβλημα δεν ήταν βέβαια πως ήρθαν οι απατεώνες Έλληνες και χάλασαν το όμορφο πεδίο του κλασικού αθλητισμού. Με τους κανόνες του έπαιξαν και απλά βρέθηκαν να είναι πιο ικανοί. Στον παγκόσμιο ανταγωνισμό της ντόπας,  το ηρωικό δίδυμο Χρήστου Τζέκου - Χρήστου Ιακώβου βρέθηκε όχι απλά να επιπλέει, αλλά να θριαμβεύει. Κι ενώ τα αθλήματα με μπάλα εξακολουθούν να καταφέρνουν να σε παραμυθιάζουν και να σε συνεγείρουν, ο στίβος αποφάσισε εθελουσίως να πεθάνει, αποφάσισε ότι η υπέρβαση των επιδόσεων και τα ρεκόρ είναι προτιμότερα από την αξιοπιστία του. Ίσως το αποφάσισαν για αυτόν οι χορηγοί του, οι αντίντας και οι νάικ, ίσως οι επιτελείς του παγκόσμιου στίβου αποφάσισαν πως όσο δηλητήριο κι αν χυθεί στη ψυχή των θεατών, θα είναι πάντα αρκετοί αυτοί που παρακολουθούν, ξέροντας ίσως πως απλά βλέπουν κάτι σαν φρικ σόου, κάτι σαν διαγωνισμό μεταλλαγμένων, κάτι που το αθλητικό με το χημικό κατόρθωμα αναμιγνύονται σε βαθμό συναίρεσης. Το γαλανόλευκο της σημαίας που κρατούσε η Χαλκιά ήταν το γαλανόλευκο των ούρων που έμειναν για πάντα στις ουρήθρες του Κεντέρη και της Θάνου, των ατυχημάτων με την μοτοσικλέτα, του Νικήτα Κακλαμάνη να διαβεβαιώνει από το νοσοκομείο πως το ατύχημα είναι σοβαρό, του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου να παίρνει δακρύβρεχτες συνεντεύξεις, του Σωκράτη Γκιόλια να είναι ο ενδιάμεσος επικοινωνιακός σύνδεσμος, του υπερήφανου ελληνικού λαού, που είχε χρυσοπληρώσει τα εισιτήρια μήνες πριν για να δει τον Κεντέρη να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ, να γιουχάρει τους αραπάδες που έτρεχαν στον τελικό των 200 μέτρων. Το γαλανόλευκο αυτής της σημαίας ήταν ένα γαλανόλευκο μιας Ελλάδας πριν τα Τρωκτικά μπλογκσπότ, μιας Ελλάδας Θέμου και Μάκη, μιας Ελλάδας με σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης, μιας Ελλάδας με Άκη και Μαντέλη υπουργούς, μιας Ελλάδας στην οποία η Χρυσή Αυγή δεν υπήρχε εκλογικά αλλά ψιλοεπωαζόταν στις συνειδήσεις. Μια ψιλοεπώαση που ποτέ ίσως δεν θα έβγαζε αυγό, αν δεν ξεσπούσε η κρίση και αν η Ελλάδα δεν γινόταν λόγω (άτυχων γεωγραφικών αλλά και νομικά κακώς υπογεγραμμένων) συνθηκών, κάτι σαν ευρωπαϊκό κέντρο παραμονής μεταναστών. Άλλωστε το 2004 οι μετανάστες χρειάζονταν ακόμη για να χτίσουν την Ολυμπιακή Ελλάδα σε τιμές συμφέρουσες και με τα εργατικά ατυχήματα μέσα στο αναπτυξιακό παιχνίδι.
2012: Αν το 92 συγκινούσουν, το 99 ήσουν αμφίθυμος και το 2004 στραβωμένος, το 2012 το ντόπινγκ πλέον δεν αποτελεί θέμα. Απλά δεν ασχολείσαι πια, απλά αγνοούσες πχ την ύπαρξη της Βούλας Παπαχρήστου ως χθες, απλά λυπάσαι και μόνο στο άκουσμα ότι ο πρωταθλητής του ύψους Δημήτρης Χονδροκούκης πιάστηκε ντοπέ και πως αμφισβητεί το τι συνέβη κλπ. Οι αθλητές ήταν πάντα εκείνοι που έφταιγαν λιγότερο, η μεγάλη πλειοψηφία τους θα ξεχώριζε ακόμα και αν οι αγώνες γίνονταν χωρίς αναβολικά μεταξύ όλων κλπ. Οι κομήτες εξαιρούνται, η Φανή Χαλκιά και η Βούλα Τσιαμήτα π.χ. μάλλον μόνο με τη ντόπα θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν. Εξαιρούνται επίσης στη δική μου συνείδηση αθλητές σαν τον Περικλή Ιακωβάκη που κάνει καμιά δεκαριά χρόνια τώρα στάνταρ τις ίδιες λίγο πολύ επιδόσεις, χωρίς μεταπτώσεις και χωρίς χρονιές που εξαφανίζεται για να ανασάνει ο οργανισμός του από την υπερντόπα της προηγούμενης. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι παρά υποκειμενικές εκτιμήσεις ενός άσχετου, το ομολογώ. Ίσως η Χαλκιά και η Τσιαμήτα υπήρξαν αθλητικά θαύματα. Εν πάση περιπτώσει, το κακό με το τουίτερ είναι πως δεν είναι σαν την πορτοκαλάδα: ισχυρίζεσαι σαν τον Σαμπάνη ότι κάτι έριξαν στην πορτοκαλάδα σου, κλαις και ορκίζεσαι στα παιδιά σου, κάτι κάνεις. Στο τουίτερ σου τι να πεις ότι έριξαν; Όλα τα αστεία, όλα τα ανέκδοτα, όλες οι κρυάδες, λέγονται σε ένα κόντεξτ. Και το κόντεξτ είναι καθοριστικό στο πώς θα τα κρίνουμε. Σκέτο το ανέκδοτο της Παπαχρήστου δεν με ενοχλεί καθόλου. Άντε καταχρηστικά να με ενοχλεί λίγο. Είμαι φανατικός υποστηρικτής της ασυδοσίας των ανεκδότων, της απόλυτης ελευθεριότητας των κρυάδων. Το ανέκδοτο της Παπαχρήστου ως χρυσαυγίτισσας είναι άλλης τάξης ζήτημα. Εκεί η κρυάδα δεν είναι σκέτη κρυάδα, εκεί η κρυάδα είναι συγκεκαλυμμένος ρατσισμός.
Ίσως όμως. Όχι σίγουρα. Εκείνο που με κεντρίζει περισσότερο είναι πως ίσως το ανέκδοτο να ήταν από τα πιο αθώα της τουίτ. Το πιο άκακο. Ίσως ακόμη και να μην είναι ρατσίστρια. Ίσως να είναι χρυσαυγίτισσα έτσι γενικά. Δεν το λέω ειρωνικά. Λέω ευθέως ότι θεωρώ σιχαμένη όποια γυναίκα υμνεί τον Κασιδιάρη. Και άντρα βέβαια, αλλά ο άντρας ας πούμε πως ευνοείται από τη νομιμοποίηση της αποκτήνωσης, ας πούμε πως αυτός, αν δεχθούμε ότι δεν τρέχει τίποτα να βαράμε γυναίκες, θα βρεθεί από πάνω. Γυναίκα όμως που νομιμοποιεί το χτύπημα γυναικών είναι διαστροφή που με ξεπερνά. Η Παπαχρήστου αναπαράγει στο τουίτερ της φωτογραφίες περιστρόφων και ένα σωρό χρυσαυγίτικα τουίτς. Πώς να την υπερασπιστείς; Δεν σου βγαίνει. Αλλά φοβάμαι πως ακόμα περισσότερο δεν μου βγαίνει ο τρόπος που αποκλείστηκε και ο λόγος για τον οποίο επισήμως αποκλείστηκε. «Η αισιοδοξία είναι το όπιο των λαών. Η υγιής ατμόσφαιρα μυρίζει ηλιθιότητα. Ζήτω ο Τρότσκι». Πόσοι χαρακτήρες είναι αυτοί; Πάνω από 140; Είναι η μοιραία φράση στο «Αστείο» του Κούντερα. Δεν γουστάρω έναν κόσμο που στέκεται αμείλικτος απέναντι σε ένα ανέκδοτο. Δεν γουστάρω τις συνοπτικές διαδικασίες και τον αποκεφαλισμό άνευ απολογίας. Δεν γουστάρω έναν κόσμο που κριτής και αποκεφαλιστής είναι ο Ισίδωρος Κούβελος. Δεν υπερασπίζεται τη δημοκρατία ή τον αντιρατσισμό ο Ισίδωρος Κούβελος. Υπερασπίζεται το ολυμπιακό ιδεώδες, όχι με κάποιον παλιό ρομαντικό του χαρακτήρα όμως, αλλά με τον τρόπο του καταστατικού ενός βαθύτατα διεφθαρμένου μαγαζιού, όπως είναι η ΔΟΕ. Είναι αναμφίβολα παράπλευρη ωφέλεια ότι το μαγαζί πουλά μαζί με τα άλλα και αντιρατσισμό. Η βασική του λειτουργία όμως δεν είναι υπέρ της συναδέλφωσης των λαών. Η βασική του λειτουργία δεν είναι καν επικεντρωμένη στον αθλητισμό. Το ιδεώδες για το οποίο αποκλείει ο Κούβελος την Παπαχρήστου είναι ένα κάθε άλλο παρά ιδεατό ιδεώδες. Και οι άνθρωποι δεν είναι τελικά κιμάς να τους αλέθεις έτσι απλά. Η σιχαμένης ιδεολογίας Παπαχρήστου, αφού διευκρίνισε -έστω και υποκριτικά- πως το ανέκδοτο δεν απηχεί στα σοβαρά τις απόψεις της, έπρεπε να αγωνιστεί. Και όσο άσχημο θα ήταν να με εκπροσωπεί αυτή, θα με εκπροσωπούσε ως αθλήτρια, όχι ως χρυσαυγίτισσα. Το άσχημο που δεν αντέχεται είναι ότι με εκπροσωπούν στη Βουλή οι χρυσαυγίτες ως χρυσαυγίτες. Και όχι εξίσου άσχημο, πάντως πολύ άσχημο, είναι να με εκπροσωπεί κι ο Ισίδωρος Κούβελος.
Μέσα στον ορυμαγδό των παλιών και των νέων τουίτς της Παπαχρήστου, η σημαντικότερη φράση της ήταν αυτή: «δεν εχω καμία αναμηξει με τα πολιτικά!!!». Αυτές οι λέξεις με αυτήν την ορθογραφία (και άλλο το απλό ορθογραφικό λάθος κι άλλο να φαίνεται ότι η ορθογραφία σού είναι ξένη χώρα) είναι ένας καθρέφτης για μεγάλο ποσοστό από όσους ψήφισαν Χ.Α: την ψηφίζουν επειδή θεωρούν ότι ούτε αυτή έχει «αναμηξει» με τα πολιτικά, ότι βρίσκεται σε ένα χώρο εκτός πολιτικής, σε έναν χώρο καινούριο και καθαρό, σε έναν χώρο που θα μας βοηθήσει να ξεβρωμίσουμε τη χώρα όχι μόνο από τους μετανάστες αλλά και από αυτήν την ίδια την πολιτική.
Το 2012 μπορείς να συναντήσεις πλήθος γαλανόλευκων ενώ ανηφορίζεις τη Μεσογείων. Απέναντι απ' το Πεντάγωνο μιλάει ο Ηλίας, κι από κάτω η πλατεία είναι γεμάτη. Άλλου είδους γαλανόλευκη από την προ εικοσαετίας, άλλου είδους δάκρυα.

35 Comments:

At 7/26/2012 05:22:00 μ.μ., Blogger Αθ. Αναγνωστoπουλος said...

Ωραίος.

 
At 7/26/2012 05:47:00 μ.μ., Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. said...

Το νόημα των Ολυμπιακών αγώνων είναι ο σεβασμός στην διαφορετικότητα" είπε ο κύριος Κούβελος. Μόνο που δεν μας είπε ποιας διαφορετικότητας. Των ουσιών ντόπινγκ ίσως;

Αν είναι αυτό το τουιτεροπαρελθόν της αθλήτριας, το σαχλο"αστείο" ήταν η αφορμή. Και το κλισέ-πασπαρτού περί "σεβασμού στην διαφορετικότητα", που επικαλέσθηκε για τον αποκλεισμό της ο κύριος Κούβελος, τουλάχιστον αστείο. Μένει και η απορία αν έχει τόσο αυξημένη αρμοδιότητα να αποφασίζει μόνος.

Πάντως, μιας και δείχνει τόση ευαισθησία, ας πει και στην σύζυγό του να δείχνει σεβασμό στην διαφορετικότητα των ανθρώπων - οφείλει κι αυτή έναν σεβασμό στον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο που είναι διαφορετικός και δεν τα "φάγανε μαζί". Και ο σεβασμός αυτός κάθε άλλο παρά αποδεικνύεται ψηφίζοντας μνημόνια και μεσοπρόθεσμα που καταδικάζουν τον διαφορετικό πολίτη, να πληρώνει τα χρέη που συσσώρευσε το κόμμα της (μαζί με το κόμμα του κυρίου Βενιζέλου), ούσα η ίδια επιφανές στέλεχος και υπουργός.

 
At 7/26/2012 05:57:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το κνούπι ε? Γιατί να ενοχλεί οιαδήποτε αναφορά γίνεται σε αυτό και όχι η σε όλους γνωστή ονομασία που φέρει και υποδηλώνει την προέλευση του? Δυσνόητη, μέχρι στιγμής, αυτή η έντονη ευαισθησία από κάποιους που φέρονται κατέχοντες και των ολυμπιακών ιδεωδών. Κνούπι δεν τους τσίμπησε?

 
At 7/26/2012 06:17:00 μ.μ., Anonymous keepquestioning said...

Δεν έχεις άδικο ότι η ΔΟΕ είναι βαθιά διεφθαρμένη και ότι υπερασπίζεται πολλά και διάφορα και λιγότερα τα ιδεώδη των Ολυμπιακών αγώνων. Και συμφωνώ ότι τα πάντα έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες (και πιθανόν για λόγους εντυπωσιασμού και γιατί θα επέμειναν οι χορηγοί να κλείσει το θέμα). Και συμφωνώ ότι το ζήτημα είναι ότι η ΧΑ βρίσκεται εντός βουλής.
Όμως πώς σου αρκεί η "συγγνώμη" της για να συμμετάσχει στους αγώνες, ενώ γνωρίζεις ότι είναι πλαστή;

 
At 7/26/2012 07:54:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Μα τι έχετε πάθει όλοι σήμερα; Φαντάζομαι αναφέρεστε στον Χρήστο Τ_ζ_έκο κι όχι στην κυρία Εύη Τ_σ_έκου. Το αντίφωνο έκανε το ακριβώς ανάποδο…

 
At 7/26/2012 08:47:00 μ.μ., Anonymous Συμεών said...

Δεν είναι πάντως σχεδόν εξωφρενικό να επικαλείται τα ολυμπιακά ιδεώδη ο ύποπτος για ανακριβη δήλωση πόθεν έσχες ( για το περιλάλητο εκατομμύριο ) πρόεδρος της ΕΟΕ , ο οποίος θα όφειλε κατά τη γνώμη μου για λόγους ευθιξίας αλλά και διαφύλαξης των ολυμπακών ιδεωδών- για τα οποία παριστάνει ότι κόπτεται , να παραιτηθεί από το δημόσιο αξίωμά του , μέχρις ότου ξεκαθαρίσει το τοπίο σε σχέση με την εις βάρος του ποινική κατηγορία ?

 
At 7/27/2012 05:00:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Τι ωραία
Πίσω απο ένα "ρατσιστικό" tweet πάει να κρυφτεί η κάργα ρατσιστική ελληνική κοινωνία.
Το ανέκδοτο αστείο δεν είναι όπως δεν είναι και ρατσιστικό εκτός κι αν υποθέσει κανείς πως σχετικά με τους Αφρικάνους η πρώτη σκέψη είναι πάντα κακή άρα....

 
At 7/27/2012 09:00:00 π.μ., Blogger ΑΦ said...

Ότι και να έχουμε να προσάψουμε σε ΔΟΕ, ΕΟΕ, όσο και αν η ντόπα και η διαφθορά να σκιάζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όσο και γίνονται εξωφρενικοί συμβιβασμοί κατά την εκτέλεσή τους (δεν υπήρχε πρόβλημα με την Κίνα της καταπάτησης των βασικών δικαιωμάτων, τι γίνεται με την αποστολή του Ιράν που επισήμως αμφισβητεί το Ολοκάυτωμα, τι γίνεται με τη Σαουδική Αραβία και την καταπίεση και "ειδική" αντιμετώπιση των γυναικών;) δεν παύει να είναι μια συνάντηση των λαών, μια γιορτή του ανθρώπου που όλοι θα κάτσουμε να παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον και που θα θυμόμαστε.

Αυτή η συνάντηση έχει κάποιους κανόνες που η αθλήτρια παραβίασε. Το ίδιο θα πάθαινε αν έγραφε κάποια άλλη (μη ρατσιστική) απρέπεια. Δεν έχει να κάνει με ελευθερία του λόγου (η οποία κατά την άποψή μου πρέπει να είναι ασύδοτη ακόμα και όταν δεν είναι κωμική), αλλά με κάτι σαν περιορισμός που θέτει ένας εσωτερικός κανονισμός.

Παρόλα αυτά είμαι διχασμένος ως προς την απόφαση λόγω της οριακότητας και του τρόπου που επιβλήθηκε αυτή, και της απρέπειας του σχολίου. Και νομίζω ότι αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι κάθετοι σε αυτό το θέμα είναι μόνο οι Ταλιμπάν της πολιτικής ορθότητας και οι φασίστες ή φασίζοντες. Για τους υπόλοιπους υπάρχει αμφιταλάντευση, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη διαφορετικότητα της άποψης που έχει προκύψει εντός και του αριστερού και του φιλελεύθερου χώρου, που σημαίνει ότι έχουμε αρκετά αξιακά θέματα άλυτα ή σε διαφορετική προτεραιότητα.

 
At 7/27/2012 01:20:00 μ.μ., Anonymous Παντελης said...

Εγω θα συστηνα πριν αρθρογραφειτε να ειστε καλα ενημερωμενοι.Η σταθεροτητα κυριοι ενος αθλητη ειναι κατι φυσικα αξιολογο αλλα θα πρεπει να γνωριζετε αν ειχατε ασχοληθει με τον πρωταθλητισμο οτι στην πορεια τους δεν συναντουν ολοι οι αθλητες τις ιδιες καταστασεις ,τους ιδιους τραυματισμους,και τους ιδιους προπονητες και.υπαρχει πονος υπαρχουν ατυχιες οπως υπαρχει και στην καθημερινη ζωη.δεν μπορειτε να χαρακτηριζετε κομητες αθλητες οι οποιοι ειχαν διακρισεις αλλα οχι συνεχως κι ενω παραλληλα ειναι καθαροι και δεν εχουν πιαστει θετικοι σε ελεγχο ντοπινγκ.γι'αυτους που εχουν πιαστει μπορειτε ευθαρσως ομως αναφερετε ονοματα τα οποια δεν ανηκουν σε αυτη την κατηγορια.θα προτιμουσα λοιπον το τι θα εκανε καποιος και το τι ταλεντο εχει να το κρινουν ανθρωποι που γνωριζουν την πραγματικοτητα και οχι με απλοικες και επιφανειακες εξηγησεις.

 
At 7/27/2012 02:09:00 μ.μ., Blogger Λέων Υγρός said...

Μεγάλη κουβέντα τα όσα εκφράζεις στην προτελευταία παράγραφο του κειμένου σου. Το πρόβλημα είναι ακριβώς όπως το θέτεις. Η απολιτίκ μάζα σύγχρονων θεατών νομιμοποιεί ως πολιτικό φορέα μία δράκα σεσημασμένων white trash ηλιθίων. Και το πρόβλημα είναι ότι αυτή η επικίνδυνη συμμορία μεγαλώνει πολιτικά επειδή αντλεί από μία δεξαμενή που είναι ανεξάντλητη στα έγκατα της κοινωνίας καθώς δεν έχει ουσιαστική "ανάμηξει με τα πολιτικά".

Πάντως εγώ παραπέμπω στο παρακάτω συντροφικό πόστ (με την αμέριστη συμπαράσταση μου σε όποιον Έλληνα έγχρωμο αθλητή γόνο 2ης γενιάς αφρικανών μεταναστών ετοιμάζεται να αγωνιστεί με την ελληνική ολυμπιακή αποστολή: http://marxistreloaded.wordpress.com/2012/07/25/coming/

 
At 7/27/2012 02:19:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Λοιπόν είναι η πολλοστή φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα που συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφεις. Κάτι συμβαίνει, σε σένα ή σε μένα, γιατί αρκετές φορές διαφωνώ και ενοχλούμαι.
Δεν είναι θέμα συγχαρητηρίων το σημερινό ποστ, απλά μου αρέσει πολύ το γεγονός ότι (α) ασχολείσαι με το θέμα τόσο με συνολική επισκόπηση όσο και με εστίαση στο συμβάν, (β) διακρίνεις, σωστά, αποχρώσεις εκεί που όλοι βλέπουν άσπρο και μαύρο και (γ) καταλαβαίνεις ότι η αθλήτρια που ζητά συγγνώμη για ένα χαζό αστείο μπορεί να πάει στους Ολυμπιακούς αγώνες, ακόμη και αν είναι μια αμόρφωτη (και τόσο κοινότοπη, τελικά) χρυσαυγίτισσα.
Ωραία, αισθάνομαι ήδη λίγο καλύτερα, γιατί σε όλες τις πρόσφατες συζητήσεις για το θέμα ένιωθα να ασφυκτιώ. uctlich75

 
At 7/27/2012 04:06:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ισίδωρος Κούβελος: η επιτομή του ήθους, της τιμιότητας και της διαφάνειας!!!

 
At 7/27/2012 04:54:00 μ.μ., Anonymous Δημήτρης said...

Old Boy, νομίζω ότι αυτό που έπαθε η Παπαχρήστου είναι σε κάποιο βαθμό η εφαρμογή της νοοτροπίας της ΧΑ, με αυτήν όμως στο ρόλο του θύματος. Θέλω να πω ότι η αθλήτρια υποστηρίζει μια οργάνωση που πρεσβεύει την επιβολή του δυνατού στον αδύνατο, που χτυπάει κόσμο ανάλογα με το που γεννήθηκε ή με το τι πιστεύει και που φυσικά υποστηρίζοντας την αυτοδικία, στερεί το δικαίωμα στην απολογία. Επίσης η ίδια η ΧΑ θεωρεί ότι όταν συμμετέχεις στις εκδηλώσεις της έστω και ως δημοσιογράφος πρέπει να ακολουθείς τους κανόνες της (να "εγέρθουτου") ή να φεύγεις. Δεν μιλάμε καν για σεβασμό στην ελευθερία της έκφρασης ή για σεβσμό στην προσπάθεια που καταβάλει ο μετανάστης για να φτιάξει μια υποτυπώδη αξιοπρεπή ζωή.

Αυτά λοιπόν που υποστηρίζει η κοπέλα, έγιναν πράξη. Απλά η Παπαχρήστου είναι το θύμα, όχι ο θύτης. Μια πανίσχυρη ομοσπονδία την τιμώρισε για κάτι που πιστεύει, δεν της δώθηκε το δικαίωμα να απολογηθεί, έφυγε σαν την δημοσιογράφο που δεν "εγέρθουτου" και φυσικά οι προσπάθειες 4 χρόνων πήγαν χαμένες, όπως αντίστοιχα πάνε χαμένες για κάθε μετανάστη που φτιάχνει μια τίμια ζωή και μετά έρχεται η ΧΑ και του κάνει το μαγαζάκι ή το σπίτι καλοκαιρινό.

Οπότε όσο άδικο και να θεωρώ να περιορίζεις και να τιμωρείς την (γελοία) σκέψη και έκφρασή της Παπαχρήστου, νομίζω ότι απλώς εφαρμόστηκε πάνω της η τραγική ιδεολογία της.

 
At 7/27/2012 06:05:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το κνούπ, το κνούπ..., άμα σε τσιμπούσε, μετά θα είχες πολλά να έλεγες ακόμα, κι όχι αυτά με τα οποία και ναι μεν αλλά και αλλιώς δε γράφεις ως έγκριτος επιστήμονας που είσαι. Παρεπιμπτόντως, ας απολαύσουμε (?) και τα ολίγα σχόλια κάποιων βαρβάρων για ημεδαπές και αλλοδαπές αθλήτριες (ξανθιές γουστάρει το σύστημα σήμερα ως φαίνεται). Δώρα ολυμπιακών ιδεωδών καπ(ρ)ίσι?

 
At 7/27/2012 06:57:00 μ.μ., Blogger spiral architect said...

Ε-ξαι-ρε-τι-κό!

 
At 7/27/2012 10:16:00 μ.μ., Anonymous Νίκος said...

Πολύ καλό κείμενο (αν και συμφωνώ με τον αποκλεισμό της).

 
At 7/28/2012 03:53:00 π.μ., Anonymous sunCoater said...

Έχεις δίκιο, το 1992 (οι περισσότεροι από εμάς) ήμασταν ΤΟΟΟΟΣΟ (και νομίζω εξάντλησα όλα τα τυπογραφικά μέσα έμφασης) αθώοι. Αργότερα, όπως και σε κάθε τι νεοτεριστικό, οι επιτυχίες στον στίβο μας βρήκαν απροετοίμαστους. Διψασμένοι δεκαετίες για να ζήσουμε ό,τι άλλοι λαοί ζούσαν σε μόνιμη βάση, δεχτήκαμε αβασάνιστα την πληθώρα διακρίσεων βάζοντας κάτω από το χαλί τις αμφιβολίες και την πληθυσμιακή δυσαναλογία. Η αποκορύφωση της φούσκας και της τύφλας μας ήρθε σε κείνον τον 200άρη τελικό που βγάλαμε όλη τη χολή και το μίσος και την ξετσιπωσιά μας σε παγκόσμια μετάδοση. Σα το παιδί που του ΄χαν κλέψει το κλεμμένο γλυκό τα αμερικανάκια από το διπλανό κάμπινγκ.

Βλέπω αποφεύγεις ένα όνομα: εκείνο της ιερής αγελάδας του ελληνικού αθλητισμού (αναφέρεις μόνο το βοσκό της). Δε σου το προσάπτω, απλά το επισημαίνω. Μου είναι και μένα δύσκολο. Μπορεί άραγε μια έντονη συγκίνηση να διαγραφεί εκ των υστέρων; Να αποφασίσει το μυαλό μας ότι δε θα βουρκώνουμε όταν ανακαλούμε στιγμές (αγνές ή αμφίθυμες) μεγαλείου; Θυμάσαι το tagline του "Eternal sunshine";You can erase someone from your mind. Getting them out of your heart is another story.

Μ' αυτά και μ' αυτά νομίζω ότι οι τηλεοπτικοί αθλητικογράφοι θα έπρεπε να παίρνουν επίδομα αμφίθυμης εργασίας (ή κάτι τέτοιο). Γιατί πώς να ουρλιάξεις από χαρά όταν ακόμα δεν έχει γίνει το τεστ ή ακόμα ακόμα και με μια πλατιά διαχεόμενη υποψία να επικρέμεται πάνω από το ολυμπιακό στάδιο; Δύσκολα πράγματα. Φημολογείται ότι οι καλοί σπορτκάστερ πλέον απορροφώνται από το διπλωματικό σώμα.

Σχετικά με τη ποινή. Το σύστημα φαίνεται να μπάζει. Αν κατάλαβα καλά, υπάρχουν θέσφατα αλλά όχι προβλέψεις για το είδος τιμωρίας. Αυτό το ξέρουν (ή θα έπρεπε να το ξέρουν) οι αθλητές και άρα (θα πρέπει) να είναι προσεκτικοί. Αλλά νομίζω ότι είναι τόσο ασφυκτικό το χωροχρονικό πλαίσιο που "η καταπάτηση του Ολυμπιακού ιδεώδους" (όχι γέλια παρακαλώ) μόνο με αποκλεισμό (φαίνεται να) ταιριάζει να τιμωρείται. Υποκρισία, θα μου πεις. Ναι, υποκρισία. Αλλά αυτοί είναι οι κανόνες. Και το ποιος επιβάλλει την ποινή, σόρι, απ΄τη στιγμή που δεν έχει προσωπικό συμφέρον, δε θα έπρεπε να έχει και τόσο σχέση. Δεν είναι δύσκολο πάντως σ' έναν τόσο ασαφή δικονομικό καμβά να ζωγραφίζονται ομορφιές κι αυθαιρεσίες κι είναι μια καλή ευκαιρία αυτή για να μπαλώσουμε τρύπες και να προετοιμαστούμε μεθοδικότερα για τους επόμενους ολυμπιακούς που, όπως το πάνε οι Νεοέλληνες, η ΧΑ θα 'χει μεγαλώσει τα ποσοστά της και θα απασχολεί πολύ περισσότερα tweets και ό,τι άλλο θα ΄ναι της μόδας τότε.

Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να μην κούρασα περισσότερο από το νοσοκομειακό κρεσέντο του Ντάνι Μπόιλ. Μα, να μη βάλει Smiths; Μπαα, ίσως κρατάει έκπληξη τον Morrissey για την τελετή λήξης.

 
At 7/28/2012 04:44:00 μ.μ., Blogger Auslaender said...

Καιρό είχα να συμφωνήσω τόσο με κείμενο σου, ειδικά με την ανατριχίλα που προακαλεί η εύκολη αποδοχή του Κούβελου ως δικαστή Ντρέντ της ηθικής.

Το μόνο που θα προσέθετα είναι πως η "τιμωρία" μπορεί να τσάκισε την Παπαχρήστου προσωρινά αλλά η αυστηρότητα της και ο άδικος τρόπος απονομής της απλά ρίχνει νερό στο αυλάκι της Χ.Α., και κάνει τις θέσεις της να φαίνονται λιγότερο ακρέες . Αντί να στιγματίζεται η Χ.Α. αδυνατίζει το κύρος των κριτών της.

 
At 7/28/2012 05:30:00 μ.μ., Blogger DGkioulos said...

Μερικές φορές διαβάζοντας σε, θέλω να γυρίσω σελίδα στο πι-σι..είσαι συγγραφέας..

 
At 7/29/2012 12:31:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Keepquestioning, ρωτάς: «Όμως πώς σου αρκεί η "συγγνώμη" της για να συμμετάσχει στους αγώνες, ενώ γνωρίζεις ότι είναι πλαστή;».
Εάν:
1) είχε κληθεί σε κάποιου είδους απολογία,
2) είχε αρνηθεί ότι είναι ρατσίστρια και είχε επιμείνει ότι ήταν απλά μια κρυάδα που την αναπαρήγαγε χωρίς να σημαίνει κάτι
και 3) η όποια αρμόδια επιτροπή είχε πει ότι ενόψει των υπολοίπων τουίτς της δεν πείθεται πως το αστείο είναι ένα απλό αστείο,
τότε πιθανώς να είχα διαφορετική άποψη από αυτήν που εξέφρασα στο ποστ.
Έτσι όπως ελήφθη η απόφαση, χωρίς την τήρηση καμίας διαδικασίας και με επίσημη αιτιολογία ένα ανέκδοτο, το οποίο μάλιστα είχε ήδη ρητώς ανακαλέσει, το όλο σκηνικό δεν μπορεί να με βρει σύμφωνο.
Και να επαναλάβω κάτι που έγραψα και στο ποστ. Δεν αποκλείω το συγκεκριμένο τουίτ της να είναι από τα πιο αθώα. Δεν αποκλείω ο χρυσαυγιτισμός της να μην αποτελεί ολοκληρωμένο ιδεολογικό σύστημα. Δεν αποκλείω να μην είναι ατόφια ρατσίστρια. Πολύ περισσότερο ακόμα και αν είναι ατόφια ρατσίστρια, δεν αποκλείω το ανέκδοτο ως ανέκδοτο να μην αναπαράχθηκε ως πρόφαση για να βγει ρατσιστική χολή, αλλά απλά ως κάτι που της φάνηκε αστείο, χωρίς πολλή περαιτέρω σκέψη.

 
At 7/29/2012 12:51:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

«Δεν είναι πάντως σχεδόν εξωφρενικό να επικαλείται τα ολυμπιακά ιδεώδη ο ύποπτος για ανακριβη δήλωση πόθεν έσχες ( για το περιλάλητο εκατομμύριο ) πρόεδρος της ΕΟΕ , ο οποίος θα όφειλε κατά τη γνώμη μου για λόγους ευθιξίας αλλά και διαφύλαξης των ολυμπακών ιδεωδών- για τα οποία παριστάνει ότι κόπτεται , να παραιτηθεί από το δημόσιο αξίωμά του , μέχρις ότου ξεκαθαρίσει το τοπίο σε σχέση με την εις βάρος του ποινική κατηγορία ?»

Συμεών, ανέκδοτα μου φαίνεται λες τώρα ;)

 
At 7/29/2012 12:59:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Παντελή, οπότε εκείνο που λες εσύ, είναι αυτό που έλεγε και ο Τζέκος «ντοπέ είναι όποιος πιάνεται ντοπέ». Όποιον έχει πιαστεί ας τον ξεσκίσουμε, τους άλλους ας τους αντιμετωπίσουμε ως ήρωες. Από την άλλη το γεγονός ότι χρησιμοποιώ ονόματα έτσι εύκολα, δέχομαι ότι με κάνει υπόλογο εμένα που τα χρησιμοποιώ και όχι εσένα που αμφισβητείς το δικαίωμά μου να τα χρησιμοποιώ. Αν εσύ λοιπόν, για κάποιο από τα δύο ονόματα αθλητριών που χρησιμοποιώ, έχεις να συνεισφέρεις στοιχεία που να αλλάζουν την προσωπική εικόνα που έχω (και μεταδίδω), σε παρακαλώ να τα συνεισφέρεις.

 
At 7/29/2012 01:03:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Δημήτρη, όσα εξαιρετικά ενδιαφέροντα αναφέρεις όμως είναι ένας λόγος παραπάνω για να μη τα νομιμοποιήσουμε εμείς. Δηλαδή λες πως (τηρουμένων των αναλογιών βέβαια) της φέρθηκαν χρυσαυγίτικα. Οπότε το κρίσιμο ερώτημα είναι, δεχόμαστε εμείς ότι η χρυσαυγίτικη συμπεριφορά είναι οκ αν χρησιμοποιείται εις βάρος χρυσαυγιτών;

 
At 7/29/2012 02:21:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

SunCoater, δεν το αποφεύγω. Έχω γράψει στο παρελθόν. Κι έχω γράψει και αντιφατικά πράγματα, κυμαινόμενα ανάμεσα στον διαχρονικό δέος και τελικά την αποδοκιμασία με πολύ σκληρά λόγια (όταν ήταν παράγοντας πλέον). Και τα έγραψα και σε εφημερίδα αυτά τα λόγια. Και από όλους τους ανθρώπους για τους οποίους έχω γράψει άσχημα λόγια ήταν ο μόνος που είχε την ευθιξία να αναζητήσει το τηλέφωνό μου και να με πάρει και να μιλάμε για ώρα πολλή προσπαθώντας να με πείσει για την αλήθειά του. Αυτός με το δικό του στάτους προσπαθούσε να πείσει εμένα, έναν άνθρωπο που έγραφε με ψευδώνυμο σε αθλητική εφημερίδα. Και τελικά με έπεισε, αν όχι για την αντικειμενική, πάντως για την υποκειμενική του αλήθεια. Και μετά έκατσα κι έγραψα στην ίδια εφημερίδα άρθρο που επανεξέταζα τα όσα είχα γράψει εις βάρος του υπό το φως της μεταξύ μας συνομιλίας. Το συμπέρασμα είναι πως η αλήθεια δεν είναι μονοσήμαντη, αλλά όποτε γράφω για το ντόπινγκ, όσο κι αν προσπαθώ να το έχω κατά νου και να επιμερίζω ευθύνες, συχνά πέφτω στην παγίδα του άσπρο - μαύρο. Κι εδώ το κάνω αυτό με τη Χαλκιά και την Τσιαμήτα και ίσως και -ποιός ξέρει- να αδικώ κάποια από τις δύο, όπως επισημαίνει ο Παντελής. Αλλά τουλάχιστον δεν έπεσα στο άσπρο - μαύρο αναφορικά με την Παπαχρήστου ελπίζω. Και η ένστασή μου είναι πως η Παπαχρήστου δεν αποκλείστηκε καν βάσει των αυστηρών κανόνων της ΔΟΕ. Η ένστασή μου είναι πως έγινε η πιο ακραία ερμηνεία τους και ελήφθη το πιο δυσανάλογο μέτρο, χωρίς την τήρηση μιας στοιχειώδους διαδικασίας. Θα μου πεις γιατί δεν προσέφυγε τότε στα διεθνή όργανα, να δικαιωθεί εκεί. Δεν το ξέρω. Ίσως να έλαβε το μήνυμα ότι κι εκεί είχαν ήδη βγει στα κάγκελα και δεν θα δικαιωνόταν. Αν ισχύει αυτό, τότε, ναι, αποκλείστηκε τελικά βάσει των κανόνων. Αλλά και πάλι. Στα μάτια μου σκέτο ένα ανέκδοτο δεν μπορεί να αποτελεί απόδειξη ρατσισμού και λόγο αποκλεισμού. Δεν είναι σκέτο το ανέκδοτο, υπάρχουν τα άλλα τουιτ που δημιουργούν μια γενική εικόνα; Ακόμη κι έτσι αποκλείστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς καν να απολογηθεί.

 
At 7/29/2012 07:41:00 μ.μ., Anonymous ' said...

Όχι, δεν τη θεωρώ δίκαια τη χρυσαυγίτικη συμπεριφορά εις βάρος χρυσαυγιτών. Για αυτό και λέω ότι είναι άδικος ο αποκλεισμός. Στην τελική, αν το 7% των Ελλήνων στηρίζουν ΧΑ, φαντάζομαι ότι και το 7% των αθλητών πάνω-κάτω ΧΑ στηρίζουν.

Φαντάσου όμως π.χ μια επιχείρηση που κάνει άδικες απολύσεις. Π.χ κάθε μήνα απολύει έναν εργαζόμενο με κλήρωση. Αυτό όλοι μας θα το θεωρούσαμε άδικο και εξωφρενικό, όμως ας πούμε ότι μια μειοψηφία εργαζομένων το στηρίζει. Κάποια στιγμή λοιπόν κληρώνεται το όνομα ενός στελέχους που στήριζε αυτόν τον τρόπο απολύσεων. Άδικη θα είναι η απόλυσή του, αλλά όταν θα αρχίζει να φωνάζει και να διαμαρτύρεται θα υπάρχει και η σκέψη "άδικο μεν, αλλά τα θελες και τα παθες".

 
At 7/29/2012 08:09:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Nαι, οκ, έχει μια βάση αυτό :)

 
At 7/29/2012 09:03:00 μ.μ., Anonymous sunCoater said...

Σόρι που συνεχίζω τη συζήτηση, αλλά:

- συμφωνώ, η ποινή (δίκαιη ή άδικη) ήταν απότοκη μονομερών ενεργειών που τελέστηκαν κατά βάση αντανακλαστικά. Δεν ξέρω ποιο είναι ακριβώς το κατά ΕΟΕ "νομικό" πλαίσιο, προφανώς υπάρχουν θολά σημεία εκεί πέρα.

- ποτέ δεν ένιωσα καλά με τον de facto αγιασμό του κάθε ανεκδότου. Αν δηλαδή εγώ τουίταρα προβοκατόρικα αρνητικές σκέψεις μου (για ρατσισμό, ναρκωτικά, πορνεία κλπ) για να υποχρεώσω (ως άλλος δικηγόρος του διαβόλου) στην εκκίνηση μιας συζήτησης είναι σίγουρο ότι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να κάνω μετά 15 τεμενάδες και κωλοτούμπες και να ΄χω συμβολαιογραφικά κιτάπια που να αποδεικνύουν ότι δεν τα πιστεύω και το κάνω μόνο προς χάριν του δημόσιου διαλόγου. Τα αστεία, οι κομιστές τους και οι σατιρογράφοι μπορούν να ΛΕΝΕ Ό,ΤΙ θέλουν με ασπίδα τους τη λατρεία στον Θεό Γέλιο.

- για την ιερή αγελάδα, δε σε παρακολουθούσα παλαιότερα, προφανώς και σε πιστεύω, αλλά ούτως ή άλλως δεν ήθελα να μεμφτώ εσένα. Πιο πολύ προς τον εαυτό μου ήταν η παρατήρηση που ακόμα και τώρα συγκινούμαι με την προσωπική του υπέρβαση του 2000 και (ντρέπομαι γι΄αυτό) για το 10λεπτο ovation του 2004. Αλλά σχεδόν αναπόφευκτα δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο απ' το να τους σακουλιάζω όλους μαζί. Από τότε που συνέβη ό,τι συνέβη με τη Μάριον Τζόουνς και βγήκαν θαρρετές φωνές και είπαν ότι ο πρωταθλητισμός σε υψηλό επίπεδο είναι συνώνυμος και εξαρτώμενος από την ντόπα, τι να σκεπτώ. Αλλιώς πέφτουμε στην υποκρισία ότι ντοπέ είναι μόνο όποιος πιάνεται. Δεν υπάρχει μέσος δρόμος για έναν μέσο θεατή όπως εγώ. Με μόνη διέξοδο ένα κλασικό συμβιβασμό που και μεγάλη δόση αλήθειας έχει και ικανοποιεί και τα 2 μέρη: καμιά ντόπα δε θα έκανε εμένα πρωταθλητή. Πρέπει να έχεις μέσα σου και τις δυνατότητες και το τσαγανό.

Σε μερικά χρόνια ίσως τα αθλήματα όλα θα είναι όπως η ιππασία, θα μετράει ΚΑΙ η επίδοση ΚΑΙ η ποινή σφαλμάτων. Έτσι θα λέμε, 1+31 ο χρόνος του Καραντοπάογλου αλλά του αφαιρούνται 2 βαθμοί ποινής γιατί χρησιμοποίησε ντόπα κατηγορίας ΑΑΑ+, με αποτέλεσμα το χρυσό να κερδίζει ο Μετοσταυροχερίδης που αν και δεύτερος χρονικά επισήμως χρησιμοποίησε μόνο class B βαρβιτουρικά:)

 
At 7/29/2012 10:43:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Καλά κάνεις και συγκινείσαι και να μη μετανιώνεις που συγκινήθηκες :)
Κατά κάποιον παράδοξο κι όμως αληθινό τρόπο, έτερον εκάτερον.

 
At 7/30/2012 07:32:00 μ.μ., Blogger J95 said...

Αυτές οι λέξεις με αυτήν την ορθογραφία (και άλλο το απλό ορθογραφικό λάθος κι άλλο να φαίνεται ότι η ορθογραφία σού είναι ξένη χώρα) είναι ένας καθρέφτης για μεγάλο ποσοστό από όσους ψήφισαν Χ.Α: την ψηφίζουν επειδή θεωρούν ότι ούτε αυτή έχει «αναμηξει» με τα πολιτικά, ότι βρίσκεται σε ένα χώρο εκτός πολιτικής, σε έναν χώρο καινούριο και καθαρό, σε έναν χώρο που θα μας βοηθήσει να ξεβρωμίσουμε τη χώρα όχι μόνο από τους μετανάστες αλλά και από αυτήν την ίδια την πολιτική.

Αυτό εσύ το θεωρείς ελαφρυντικό, εγώ το θεωρώ αιτία αφαίρεσης ενήλικης ιδιότητας.

 
At 7/30/2012 07:36:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Δεν το ανέφερα ως ελαφρυντικό.

 
At 7/30/2012 08:09:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Είναι η πιο εύστοχη προσέγγιση από όλες όσες έχω διαβάσει για το θέμα. Μπράβο.

 
At 8/01/2012 12:00:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Καθαρή και καινούργια πολιτική χωρίς πολιτικούς; Σιγά μην είναι και η βουλή των εφήβων. Σιγά μην είναι και τα ευζωνάκια.

Τι χωρίς πολιτικούς ρε μας δουλεύεις; Αν βγει με προσλήψεις όχι ο Βουλγαράκης, όχι ο Τσοχαρζόπουλος, ο Μαυρογιαλούρος ο ίδιος, το 99% των χρύσαυγων θα αρχίσουν άλλο τροπάριο πάλι.

 
At 8/01/2012 05:03:00 μ.μ., Blogger J95 said...

ΟΚ τότε.

 
At 8/09/2012 12:23:00 π.μ., Anonymous dpant said...

ωραία τα λες παίχτη

 
At 8/15/2012 02:57:00 μ.μ., Blogger αγκαθι said...

ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΄ΧΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ Νο2(Ο ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΤΣΙΠΡΙΖΑΣ) ΓΙΑ ΜΕΤΑ!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home