Report
Aυτό που πρέσβευε ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό στο οποίο μεταλλάχθηκε και μεταλλάσσεται - και αυτό που πρέσβευε το Unfollow και αυτό στο οποίο μεταλλάχθηκε και μεταλλάσσεται: δεν πρόκειται για ακριβώς το ίδιο φαινόμενο, πρόκειται όμως σίγουρα για αρκετά συγγενικές καταστάσεις κι εξίσου σίγουρα μαρτυρούν ένα πρόβλημα θεμελιακό για κάθε είδους συλλογική
αριστερή πορεία, όχι μόνο σε σύγκρουση με έναν κόσμο που λειτουργεί δεξιά, αλλά και ένα πρόβλημα θεμελιακό για κάθε είδους συλλογική αριστερή πορεία όταν συγκρούεται με τον
εαυτό του καθενός μας, που μπορεί να σκέφτεται και να μιλάει αριστερά, μα στα οριακά ζητήματα που τον αφορούν προσωπικά λειτουργεί δεξιά.
Παράγουμε περισσότερο αυτοεξευτελισμό από ό,τι μπορούμε να καταναλώσουμε, μας ισοπεδώνει η τόση πολλή αυτοακύρωση και η τόση πολλή ανακολουθία και το τόσο μεγάλο πούλημα τρέλας και ο τόσος μεγάλος κυνισμός.
Είναι άλλο να χάνεις και είναι άλλο να ξεφτιλίζεσαι και μαζί να ξεφτιλίζεις όλα όσα φώναξες με πάθος, εξαργυρώνοντάς τα για να βρεθείς στην ακριβώς απέναντι θέση, την θέση που πολέμησες με λύσσα, μέχρι να αποκτήσεις δια της λυσσασμένης φωνής σου τη δυνατότητα να απολαύσεις και αυτήν και τα πολλαπλά της ωφέλη.
posted by Old Boy @ 3:51 μ.μ.
11 comments
11 Comments:
Δεν ξέρω τι είναι αυτά που λες, υποψιάζομαι πως αφορούν τη νομενκλατούρα,
αυτό όμως που ξέρω είναι πως σήμερα κλείνουμε ένα χρόνο και γι αυτό,
https://www.youtube.com/watch?v=_uvcRaR20K8
Παίδες, οι εμπεδωμένες καπιταλιστικές σχέσεις και οι προσωπικοί εγωισμοί μάς κρατούν μακριά από την αριστερή ουτοπία, γνωστά πράγματα τι να λέμε τώρα. Κοπελιά πιάσε ένα καραφάκι ακόμα!
Ολντ Μπόι, αν μου επιτρέπεις, υπάρχει μια σημαντική παράμετρος σε αυτή τη "μετάλλαξη" που κακώς δεν την υπολογίσαμε και κακώς μας εκπλήσει: ο ετεροπροσδιορισμός της συντριπτικής πλειονότητας όσων εκφράζουν αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως αριστερά.
Οι φορείς εκείνοι του αριστερού, φίλοι σου και φίλου μου, εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκαν κάθε άλλο παρά πραγματικοί ιδεολόγοι των όσων έλεγαν, παρά οπαδικά σύνολα με πραγματική πίστη στο σύμβολο και στην εικόνα.
Αντίστοιχη είναι η φάση στο επαγγελματικό αθλητισμός, τον οποίον μου αρέσει να χρησιμοποιώ ως παράδειγμα γιατί τα αποτελέσματά του, καλά ή κακά, έρχονται σε συμπιεσμένο χρόνο και όχι κατά τη διάρκεια μιας ζωής που πολλοί ξεχνάνε τι κάποτε έλεγαν και έκαναν. Στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό, λοιπόν, υπάρχει κόσμος που όσο και αν αγαπούσε το θέαμα, σιχάθηκε και σταμάτησε να βλέπει (γνωρίζω και φίλους Ολυμπιακούς με ανάλογα αισθήματα, παρότι νικητές τόσα χρόνια), και κόσμος που συνεχίζει να αναγάγει σε άγιο-προεδράρα που μπορεί να έβριζε πριν να αναλάβει την ομάδα του (ξανά από ποσωπικά παραδείγματα, Παναθηναϊκοί φίλοι με Αλαφούζο).
Κακώς επομένως μας εκλπήσει αν το ίδιο ισχύει και στον "πραγματικό" κόσμο της πολιτικής και κοινωνίας. Ο ετεροπροσδιορισμός που αναφέρω παραπάνω θα μπορούσε να μας βοηθήσει να το αντιληφθούμε γρηγορότερα. Απλώς παρατηρώντας πόσες θέσεις ήταν πραγματικά υπαρκτές και πόσος ορίζονταν έτσι επειδή έκανε ο "αντίπαλος" το ανάποδο.
Από ποιο μαγαζί αγοράσθηκε η περούκα του Δημάδη; από την Αθήνα ή την Νέα Υόρκη;
θα συνεργαστεί τελικά ο Μπογιόπουλος με την Εστία; γιατί λύσσαξαν οι καναλάρχες που δεν πήραν άδεια; κάνουν προσευχή πριν κοιμηθούν το βράδυ τα παιδιά του Φίλη;
τι εξομολογήθηκε ο Καλογρίτσας στον Γερόντιο; ποια είναι η Μαίρη που πήρε δάνειο 2500 ευρώ από την τράπεζα Αττικής; σε ποιο διαμέρισμα συναντήθηκε κρυφά η Μπέτη με την Μαρέβα; θα φορέσει γραβάτα ο Αλέξης στον γάμο του γιού του; πότε θα επιτραπεί η καύση των νεκρών;
Αυτά και άλλα πολλά σε ένα μόνο Άρθρο,
http://aristeriprotovoulia.blogspot.gr/2016/09/blog-post_21.html
Ο απόλυτος αλληλένδετος δεσμός
σε πολλαπλό επίπεδο μέσα σ'αυτό το καπιταλιστικό αλαλούμ μας κρατά δέσμεους
ακόμη μια φορά. Η προσκόλληση του θεάματος στην καθημερινή ζωή
και η υπέρβαση αυτού με την σημερινή τεχνολογία μας καθιστά κλινικά απαθείς στο προφανές. Η αριστερή ουτοπία θα έρθει από την επιστροφή
στην ξεκάθαρη, ελεύθερη και σεβαστή συναναστροφή με τους ανθρώπους , τα υπόλοιπα είδη αυτού του πλανήτη και αυτόν τον ίδιο κυρίως. Αυτό σε macro scale, for the sake of humanity.
Αν εστιάσουμε σε scale Ελλάδας, προχωράμε σε συνειδητή στάση πληρωμών απ' όλους,
συνεχίζουμε στην επαναπροσδιόρηση της δόμησης της καθημερινής ζωής,
της συνεύρεσης σε κοινούς χώρους, της αστικοποίησης και κυρίως, την εξάλειψη με κάθε μέσο του τσίρκου-φυλακής αυτής της ολιγαρχικής μαφίας μέσα από ένα νέο σύνταγμα.
Για να έρθει όμως αυτό, πρέπει πρωτίστως να τηρηθεί σαν προσευχή και κατάρα το άρθρο
120 του υπάρχοντος.
Μετά τις διεθνείς και εγχώριες επιτυχίες της αριστεράς είναι η παραληρηματική τρέλα η μόνη διέξοδος των συνεπών ιδεολόγων; Για να δούμε, τα σχόλια είναι ενθαρρυντικά!
Τόσες λέξεις για να μας πεις ότι είσαι ανακόλουθος και γελοίος;
Μιχάλη, όταν τα έγραφες αυτά, κοιτούσες τον καθρέφτη σου;
Τελικά, είχε δίκιο ο Τζίμης Πανούσης όταν το 2009 ανακάλυπτε για πρώτη φορά το διαδίκτυο και το αποκαλούσε «μια υπερτιμημένη παρτούζα». Είστε φαιδροί παραληρηματικοί, αλλά συνεχίζετε να μην βγάζετε τον σκαζμό. Υπομονή, τα χειρότερα έρχονται.
Aνώνυμε, όχι δεν έγραψα ότι είμαι ανακόλουθος και γελοίος. Σου επιστρέφω ακέραια την επιθετικότητά σου. Να χαίρεσαι τον εαυτό σου και τον ψυχικό σου κόσμο.
Βλέπω έχασες την ψυχραιμία σου· σπάνια απαντάς. Ηρέμησε, για ποια επιθετικότητα μιλάς, είσαι σίγουρος ότι δεν προβάλλεις τα δικά σου συναισθήματα; Εάν δε μπορείς να διαχειριστείς την αλήθεια, δε σου φταίνε οι άλλοι. Λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει. Ίσως θα έπρεπε να ξαναδιαβάσεις όσα έγραφες τόσα χρόνια. Εάν πάλι αδυνατείς να καταλάβεις τις ίδιες τις ανακολουθίες σου, τότε φοβάμαι ότι έχεις μεγαλύτερο πρόβλημα. Σε ξεπερνούν οι εξελίξεις.
Αγαπητέ γελοίε ανώνυμε κράτα το φαιδρό ποστάκι σου για τον εαυτό σου.
Δεν σου επιτίθεμαι, εσύ προβάλλεις τη γελοιότητά σου στους άλλους.
Επειδή η συμμετοχή στα εδώ σχόλια δεν προϋποθέτει νομικοπολιτικοφιλοσοφικές γνώσεις, θέλω να εκφράσω μια απορία.
Αν ο Δημοκίδης μπορεί να συγκριθεί ως προς την τοξικότητα με τον Σούρλα, που μπορεί,
ο Παπάς που καταγγέλλει την Σακελλαροπούλου ενώ αυτή ήδη έχει καταθέσει αίτημα αυτοεξαίρεσης με ποιόν μπορεί να συγκριθεί ,με τον Σούρλα ή τον Δημοκίδη;
Δημοσίευση σχολίου
<< Home