Όλα όσα πέρασα απόψε

Είναι με το όπλο του στην ταράτσα και τον βρίζουν, τον λένε γαμημένο ξένο, τον λένε γαμημένο Τούρκο κι αυτός τους απαντά ότι είναι Γερμανός.
Είναι θύμα του, είναι νεκρός, έμενε στο Μόναχο, πώς είναι σωστότερο να τον πούμε, Έλληνα πολίτη, σκέτο Έλληνα, μουσουλμάνο Έλληνα, μειονοτικό, γαμημένο Τούρκο, γαμημένο Γερμανό;
---

Είναι με το όπλο του στο δρόμο και πυροβολεί και σκοτώνει νέους ανθρώπους. Την ώρα που τους πυροβολεί και τους σκοτώνει αυτοί είναι το φόντο της δικής του ιστορίας. Στο κέντρο της ιστορίας τους είναι ο ίδιος: έχει αποφασίσει να γίνει μαζικός εκτελεστής, σήμερα η ζωή του μάλλον θα τελειώσει, δεν βλέπει τίποτα άλλο, δεν βλέπει τους ανθρώπους που εκτελεί στα αλήθεια, ο μόνος που βασικά βλέπει είναι ο ίδιος και όλα όσα τον έφεραν σε αυτή την τραγική μέρα, σε αυτή την μέρα που η ζωή του θα τελειώσει.
Είναι ο επικεφαλής της αστυνομίας της περιοχής. Ανάμεσα στα όσα λέει στη συνέντευξη Τύπου για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τις προηγούμενες ώρες, του φαίνεται φυσιολογικό να πει και ότι στην μακρόχρονη καριέρα του και πολύ περισσότερο στη θητεία του στη θέση αυτή, μέρα σαν την σημερινή δεν ξανάζησε. Την ώρα που το αναφέρει αποκαλύπτει άθελα του ότι οι νεκροί και οι τραυματίες είναι στο φόντο της δικής του ιστορίας. Στο κέντρο της ιστορίας του είναι ο ίδιος: του έλαχε μια εξαιρετικά δύσκολη περίπτωση που χρειάστηκε να πάρει ένα σωρό αποφάσεις στη στιγμή και να αξιολογήσει αντικρουόμενες πληροφορίες, μέχρι να δοθεί ένα τέλος τα είδε όλα κωλυόμενα, ο μόνος που βασικά βλέπει είναι ο ίδιος και όλα όσα απροσδόκητα χρειάστηκε να περάσει σε αυτή την τραγική μέρα, σε αυτή την μέρα που δεν θα τη ξεχάσει στην υπόλοιπη ζωή του και θα τη διηγείται με δέος και συγκίνηση, ακόμη και με απρόσκλητη νοσταλγία.
---

Είμαστε εμείς ως σχολιαστές των νεκρών του Μονάχου και των νεκρών της Καμπούλ. Όποια, μα όποια, μα όποια θέση κι αν πάρουμε, συγκριτική ή μη συγκριτική, θα είναι μια πολιτική θέση. Δεν υπάρχουν μη πολιτικές θέσεις όσο υπάρχουν εκ των πραγμάτων δυο κατηγοριών κόσμοι, δυο κατηγοριών ζωές, δυο κατηγοριών θάνατοι.
---

Είμαστε εμείς που δεν συνειδητοποιούμε τι δώρο μεγάλο είναι να μην ακροβατήσαμε ποτέ μεταξύ περισσότερων ταυτοτήτων, που δεν ήμασταν ποτέ μετανάστες τάδε γενιάς, ή μειονότητες, ή οτιδήποτε, που η ταυτότητά μας είναι χαραγμένη σε πλάκα: Έλληνας εκατόν πενήντα τοις εκατό, αν όχι Χριστιανός Ορθόδοξος πάντως σε καμία περίπτωση διεκδικούμενος λόγω παράδοσης από κάποια άλλη θρησκεία, ετεροφυλόφιλος.
Γιατί όταν ακόμα και εμείς με τις αεροστεγείς ταυτότητες χάνουμε το πάτημα μας στον κόσμο και ψάχνουμε να βρούμε ποιοί είμαστε, μπορεί κανείς πολύ πιο εύκολα να φανταστεί πώς είναι να είσαι γαμημένος ξένος στα μάτια οποιουδήποτε γαμημένα γηγενή, γαμημένα άπιστος στα μάτια οποιουδήποτε πιστού, γαμημένα πούστης στα μάτια οποιουδήποτε κανονικού.