Το γκροτέσκ τουρλού

Ποιός είπε ότι δεν έχει και την λυτρωτική της διάσταση η απαισιοδοξία; Εξ αρχής ήμουν σίγουρος ότι ο Κασιδιάρης θα συγκέντρωνε υψηλό ποσοστό, ενώ την παραμονή οι φήμες ότι μπορεί να μπαίνει δεύτερο γύρο απέκτησαν στο μυαλό μου μια εφιαλτική διάσταση, έτσι ώστε τα τελικά αποτελέσματα να μου φαίνονται μέχρι και ανακουφιστικά.

Μα ανακουφιστικό να παίρνει 36.000 ψήφους και 16,12 %; Προφανώς και όχι. Εκτός και αν δούμε το 16,12% ως το ταβάνι τους. Το ταβάνι των νεοναζί είναι η Αθήνα και ο ταβανάρχης τους προφανώς ο Κασιδιάρης και όχι ο Μιχαλολιάκος. Θα μπορούσαν να το ξεπεράσουν ενδεχομένως στις επόμενες δημοτικές. Αλλά αυτές ευτυχώς αργούν πολύ.
Κι αφού διευκρινίσω ότι δυστυχώς σοβαρολογώ και δεν ειρωνεύομαι, βρίσκω από μόνη της μεν φρικώδη την εκλογή Ψινάκη, αλλά σε συνδυασμό με τα ποσοστά Κασιδιάρη, την βρίσκω και αυτή λυτρωτική.
Λυτρωτική ως εργαλείο ανάλυσης του Κασιδιάρη. Ο Ψινάκης είναι η πίσω πλευρά του Κασιδιάρη ή μάλλον λάθος, αντίθετα πάει, ο Κασιδιάρης είναι η πίσω πλευρά του Ψινάκη.
Είναι ο πολιτισμός της ιδιωτικής τηλεόρασης, είναι ο πολιτισμός του απολιτίκ και του λάιφ στάιλ που οδηγούν τόσο στον Ψινάκη όσο και στον Κασιδιάρη. Και αυθεντικότερος εκφραστής του είναι ο Ψινάκης. Η βίαιη και αιμοβόρα εκδοχή αυτού του πολιτισμού μπορεί να απελευθερώθηκε στα χρόνια του μνημονίου και η ως πρότινος αδιανόητη μεγέθυνση του να οφείλεται στην κρίση, αλλά η δυνατότητα του Κασιδιάρη ενυπήρχε ως πολιτικό παύλα πολιτιστικό σπέρμα στα 25 τελευταία χρόνια. Ο Μπαλτάκος είναι που κρατάει από τη χούντα και από την ιστορία της ελληνικής Δεξιάς. Η απήχηση της Χρυσής Αυγής και των Κασιδιάρηδων είναι περισσότερο απολιτίκ παρά πολιτική απόφυση της ελληνικής ακροδεξιάς.
Άρα μπορεί πράγματι ούτε ένας από αυτούς που ψήφισαν Χρυσή Αυγή να μην ήξερε πια τι πρεσβεύουν και ποιοί είναι, αλλά από την άλλη κι αυτό το παραμυθάκι της άγνοιας είχε κατ' εμέ ήδη τελειώσει στο διάστημα ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές του 12.
Μα μεσολάβησε έκτοτε κι ο Φύσσας. Μα μεσολάβησαν έκτοτε και τα υπόλοιπα. Ωραία, ναι. Αλλά αφού δεν ήταν δικό μας αίμα αυτό του Φύσσα, ο Φύσσας παρέμεινε ξένος. Δεν είναι θέμα ελληνικότητας. Είναι θέμα ιδιωτικότητας. Ο καθένας για το αίμα του, την πάρτη του, τον τηλεοπτικό του δέκτη, το τηλεοπτικό του σόου, την εκδίκησή του, την μικρή του ανέξοδη και εκ του ασφαλούς ιδιωτική του επανάσταση.
Τελικά δηλαδή πράγματι δεν υπάρχει ψηφοφόρος της ΧΑ που να μην ξέρει ότι είναι νεοναζί, αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι την ψηφίζει ο ίδιος ως νεοναζί, σημαίνει περισσότερο ότι πολλοί από αυτούς που την ψηφίζουν, την ψηφίζουν με τον ίδιο τρόπο που ψηφίζουν και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ή ίσως και εκατομμύρια συμπολιτών μας άλλα κόμματα και συνδυασμούς: με τον τρόπο του ό,τι να ΄ναι.
Ένα γκροτέσκ τουρλού είναι το εκλογικό μας σώμα, ένα γκροτέσκ τουρλού είναι η κοινωνία μας.
Κι αν το φαινόμενο γαβροσύνη θα μπορούσε ίσως να αποτελεί εξαίρεση τέτοια, ώστε να σε βάζει σε υπόνοιες ότι και την εποχή του θηριώδη δικομματισμού της δεκαετίας του ογδόντα και του ενενήντα να κατέβαινε στον Πειραιά ο Ολυμπιακός, είτε στην μπράβικη εφοπλιστική εκδοχή του είτε όχι, πάλι θα έσκιζε, έρχεται το φαινόμενο Μπέου στον Βόλο να δείξει πως τα πάντα μπορεί να συμβούν και τα πάντα είναι πλέον πιθανά, anything goes, έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο πολιτικό χάσμα μετά το τέλος των ογδονταριών και ενενηνταριών τοις εκατό που συγκέντρωναν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και μέσα του χωράνε τα πάντα, ο Μπέος με το σακκίδιο του Θεοδωράκη στην πλάτη, ο Ψινάκης αγκαλιά με τον Κασιδιάρη σε ένα τηλεοπτικό πλατό ενώ σε κάποιο πίσω στενό θα μαχαιρώνονται αλλοδαποί ή ημεδαποί, οι κακοί είναι στη φυλακή, ο Μπέος βγήκε και ο Ηλίας δεν μπήκε, αλλά και να μπε, μη νομίζετε ότι θα γίνει κανένας εμφύλιος, τα ποσοστά τηλεθέασής του θα πάνε κάπου αλλού, άντε το πολύ πολύ να μεγαλώσει η αποχή, άντε το πολύ πολύ να φτιαχτεί κανένα κίνημα από νεαρούς φασίστες, που είτε το κράτος θα το αφήσει να διογκωθεί ως χρήσιμο και σταντ μπάι παρακράτος είτε θα το συντρίψει, κράτος είναι, ό,τι γουστάρει θα κάνει.
Και η Ευρώπη, κύριε; Είναι καλύτερα στην Ευρώπη; Εδώ δεν είναι που η Αριστερά παίρνει μακράν τα μεγαλύτερα ποσοστά; Εδώ δεν είναι που κινείται κάτι προς τα αριστερά; Εδώ δεν είναι που πιθανότατα την επόμενη Κυριακή θα είναι πολύ μπροστά από τη ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εδώ είναι. Και θα τον ψηφίσουν και πολλοί από αυτούς που ψήφισαν Μπέο και Ψινάκη, ακόμη και ναζί και Μαρινάκη. Όλα παίζουν στο γκροτέσκ τουρλού μας.
Κι αν στην Αθήνα ο συνδυασμός της Ανοιχτής Πόλης πήγε τόσο καλά, δεν πήγε επειδή ο κόσμος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, πήγε τόσο καλά επειδή η Ανοιχτή Πόλη είναι μια από τις καλύτερες εκδοχές του ΣΥΡΙΖΑ, πήγε τόσο καλά και θα φτάσει ως το τέλος του δρόμου στον επόμενο γύρο και θα κερδίσει, επειδή ο συνδυασμός και ο επικεφαλής του εξέπεμψαν κάτι που είναι στην απέναντι πλευρά του απολιτίκ, εξέπεμψαν κάτι που προτείνει ως καίρια και αναγκαία την επαναδιεκδίκηση του αληθινά πολιτικού απέναντι στο ψευδεπίγραφα ακομμάτιστο και στο με σαφέστατα συντηρητικό -όπως αποδείχθηκε στην εκλογική θητεία Καμίνη- πρόσημο παρόν της πόλης.