Πόζες

 Ήμουν πριν λίγο σινεμά και σε μια φάση συνειδητοποιώ ότι παρακολουθώ την ταινία με πόζα (με την πόζα κάποιου που εξετάζει αυτά που βλέπει με τεταμένο βλέμμα, με την πόζα κάποιου που δεν παρακολουθεί απλά, αλλά παρακολουθεί για να βγάλει ένα συμπέρασμα, μια απόφανση, ένα κάτι). Χαμογελάω μέσα μου ειρωνικά, αλλά ούτε αυτή η ειρωνεία στέκεται ικανή να εξαφανίσει ολικά την πόζα. Και καθώς δεν κάθεται κανένας δίπλα μου για να του παραστήσω κάτι με την πόζα μου, σκέφτομαι πως οι μόνες αυθεντικές πόζες είναι αυτές που παίρνουμε απέναντι στον εαυτό μας.

---

Ήμουν πριν λίγα βράδια στριμωγμένος στον ηλεκτρικό, γυρνώντας από το γήπεδο. Παρά το έντονο στριμωξίδι ένας μπροστά μου αντάλλασσε μηνύματα στο κινητό του. Θέλοντας και μη είδα τη φράση «Σε αγαπάω παπάκι μου». Σε κάθε ερωτική σχέση υπάρχει η εποχή του παπιού. Τα υπόλοιπα ζώα έρχονται ύστερα.
---

«Της άρεσε. Την καθίζαμε, της δίναμε το βιβλίο και της λέγαμε το μάθημα αποστήθιση, μάλιστα μια φορά της διάβασα και την έκθεσή μου, «πώς πέρασα την Κυριακή μου». Εγώ έγραφα ότι πήγαμε στην εξοχή και μαζέψαμε αγκιναράκια. Έγραφα και για την πορφυρένια δύση, και για ένα κάρο που απαντήσαμε γεμάτο προβατίνες.
Αργότερα, εκεί που έπλενε στον νεροχύτη, μου λέει, γιατί δεν έβανες πως απαντήσατε κι ένα λαγό.
- Λαγό;
- Ναι. Στην έκθεσή σου.
- Αφού δεν απαντήσαμε λαγό, καλέ μαμά.
- Άλλο αυτό. Δεν πειράζει.
- Αφού δεν απαντήσαμε λαγό.
- Να γινόταν πιο στολισμένη η έκθεσή σου»
(Παύλος Μάτεσις, "Η μητέρα του σκύλου")
---
Είχα να πάω γήπεδο καιρό. Το να πανηγυρίζεις κρίσιμα γκολ κουρασμένα είναι η αντίφαση η ίδια, είναι το αντίστοιχο του να φλερτάρεις κουρασμένα. Ι guess I 'm tired.