Οι συνέπειες του πολέμου

Για πόλεμο μίλαγε πριν λίγο ο Χρυσοχοϊδης, για πόλεμο μίλαγαν προχθές ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος. Και είναι άραγε τι απ' όλα, λαϊκισμός (;), εξυπνακισμός (;), ανεπίτρεπτη εκτροπή του δημοσίου λόγου (;), το να υποστηρίξεις ότι αν πρόκειται για πόλεμο, τότε σε περίπτωση που τελικά χαθεί, οι συνέπειες για εκείνους που οδήγησαν τα στρατεύματα στην ήττα, για εκείνους που υπέγραψαν στρατηγικά σχέδια νίκης και τα τραγουδούσαν ασταμάτητα ως τα σχέδια που έφεραν τη σωτηρία, δεν γίνεται να συνίστανται σε ένα απλό πατ πατ στην πλάτη. Ας υποθέσουμε όμως ότι είναι όλα μαζί, ότι είναι και λαϊκισμός και εξυπνακισμός και ανεπίτρεπτη εκτροπή του δημοσίου λόγου, το να υπαινίσσεσαι ότι πρέπει να υπάρξει τιμωρία τους σκληρότερη από την μη επανεκλογή τους. Ας πεταχτεί λοιπόν το μπαλάκι στους ίδιους και ας ερωτηθούν, αν τελικά ο κατ΄εκείνους πόλεμος χαθεί, τι προτίθενται να κάνουν; Απλά να στεναχωρηθούν; Επειδή λοιπόν δεν θέλω να εισηγηθώ οτιδήποτε βάρβαρο κι οτιδήποτε ακραίο, εισηγούμαι ένας τους να αυτοκτονήσει, επειδή με τα δικά του χέρια στο τιμόνι η χώρα έχασε τον πόλεμο. Εκτός και αν λένε μαλακίες, εκτός και αν διεκτραγωδούν διαρκώς την κατάσταση, προκειμένου να εξοντώνεται η κοινωνία στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου πολέμου. Ή αυτό ή ο πόλεμος είναι αληθινός. Και τα δυο μαζί δεν γίνονται. Αν είναι αληθινός και χαθεί, ας αυτοκτονήσει ένας τους. Ώστε στο νέο ξεκίνημα που θα κάνει η ηττημένη πατρίδα να έχει να θυμάται για παιδευτικούς λόγους τη δική του επιτέλους κυριολεκτική θυσία.