Παρουσιαστής λογοτύπων

Σαν την εκδίκηση, έτσι και η ελληνική δικαιοσύνη είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο (πλην των τρομοκρατικών εξαιρέσεων, όπου σερβίρεται καυτό). Έτσι, 6 1/2 χρόνια μετά, άρχισε η δίκη του Κεντέρη και της Θάνου που -τουλάχιστον σήμερα- δεν παρέστησαν στο δικαστήριο (όπως είναι δικονομικό τους δικαίωμα βεβαίως βεβαίως, η άσκηση του οποίου πάντως είναι ενδεικτική του ασίγαστου πάθους τους να λάμψει η αλήθεια και του σεβασμού που ανταποδίδουν στους θεσμούς ενός κράτους που τους γέμισε τιμές και χρήμα και ονομάτισε και κάτι σταθμούς τραμ για πάρτη τους πριν το μοιραίο ντελαπάρισμα). Ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ κατέθεσε ότι στο ΚΑΤ ο Κεντέρης φορούσε κολάρο και είχε σκισμένα ρούχα (στο ραδιόφωνο άκουσα ότι κατέθεσε ακόμη πως το κεντέρειο παντελόνι ήταν γεμάτο λάσπες), εικόνα που φέρνει στο νου μια χαρακτηριστική σκηνή από τον, στην τελική ευθεία πριν την πεντάδα των όσκαρ, «Κυνόδοντα».

Μακάρι να βρεθεί και στην πεντάδα και ακόμη παραπέρα (αν και μοιάζει πολύ δύσκολο, αφού στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας προτιμάται σχεδόν πάντα σινεμά κλασικής αφήγησης), πάντως η χρονική σύμπτωση της αφετηρίας της δίκης με την ανακοίνωση της σχεδόν επιλογής του «Κυνόδοντα», θα μπορούσε ίσως να εκληφθεί σημειολογικά ως μετάβαση από μια παλιά πηγή εθνικής υπερηφάνειας (η εθνική υπερηφάνεια της εποχής των ντοπαρισμένων ρυθμών ανάπτυξης) σε μια καινούρια (η εθνική υπερηφάνεια της εποχής του ασφυκτικού εγκλεισμού στην ύφεση).

Αφού χρησιμοποίησα τη λέξη «σημειολογικά», είναι κρίμα να μην αναφερθώ στο χθεσινό σημειολογικό αριστούργημα, όπου ο αρχηγός της ΝΔ παρουσίασε σε ειδική εκδήλωση, ούτε τίποτα ιδέες ούτε τίποτα προτάσεις, αλλά σήμα και λογότυπο. Παρουσιαστής λογοτύπων· επιτέλους ένας ρόλος ταιριαστός για τον αρχηγό ενός κόμματος που κάποτε είχε λόγο ύπαρξης και τώρα σκέτη αμηχανία, ενός κόμματος που εξακολουθεί να υφίσταται ως κόμμα εξουσίας, μόνο και μόνο λόγω της δύναμης της αδράνειας (με τη φυσική και την πολιτική έννοια μαζί).